-`öLsəm yeridir`-dediyim tək yer , qəLbiniz cənab` ...
-Ölülər yoxluqları ilə deyil , onlarla bizim aramızda , deyilmədən qalan sözlərə görə , kədər verirlər . Ölüm olmasaydı , onu icad etmək məcburiyyətində olardıq ...
-Səni önəmli bir insan olduğuna inandırdı , sonra çıxıb getdi . Bilirəm , çünki insanlar gedər ...
-`ölsəm yeridir`-dediyim tək yer , qəlbiniz cənab` ...
- `ama mən birini sevmək isdəmirəm ki ` dedim sonra . ` mən içimdəki ağrı keçsin isdəyirəm` ...
-`Bir adam tərəfindən hər dəfə xatırlanmaq isdəyirsənsə , sizi ən çox sevdiyi anda onu tərk edin ` dünyanın ədaləti beledir ...
-Saqqalına `şeir qarışmış bir adamam mən . Bu gün güzgüdə`ki adam bu sözləri üzümə vurdu ; `hələ də xoşbəxtlik`dən danışırsan . Sənin ruhun xəstə . Sağala bilməzsən ...
-Yoruldu qadın . Güclü olmağa çalışmaqdan . Hər gecə unutmağa çalışmaqdan . Hər sabah xatırlamaqdan , yoruldu ....
-Susdum. İçimə atdım . İçimə sığmadı . Sonda düştüm . Öncə qəlbim qanadı , sonra biləklərim . Düştüm . Qalxa bilmədim. Sonra heç qalxa bilmədim . `içimə atdıqlarım , məndən ağır ` ...
-Unudulmur demə heç vaxt . Unudanlar var ...
-Sonra heç kimsə qalmadı . Heç kimsə . Yalvarmaq üçün .. Qışqırmaq üçün .. Çünki hər kəs getdi . Çünki hər kəs bir gün gedər . Ama səni dibsiz quyuya atıb getdiklərinin fərqində olmadan gedərlər . Gedənlər xoşbəxtdir . Qalanlar isə biləklərinin qanıyla boğulur ...
-Hamımız alın yazımıza küskün , yaşamağı yük sayan insanlarıq ...
`Aradan illər keçdi ` ən hüzünlü cümlə ...
-Boğazıma düyümlənən gözyaşları içimə axıb , içimi dənizlərə çevirdi . Öz içimdə boğuluram . Gözlərimin önündə ölürəm ...
-Səni önəmli bir insan olduğuna inandırdı , sonra çıxıb getdi . Bilirəm , çünki insanlar gedər ...
-`ölsəm yeridir`-dediyim tək yer , qəlbiniz cənab` ...
- `ama mən birini sevmək isdəmirəm ki ` dedim sonra . ` mən içimdəki ağrı keçsin isdəyirəm` ...
-`Bir adam tərəfindən hər dəfə xatırlanmaq isdəyirsənsə , sizi ən çox sevdiyi anda onu tərk edin ` dünyanın ədaləti beledir ...
-Saqqalına `şeir qarışmış bir adamam mən . Bu gün güzgüdə`ki adam bu sözləri üzümə vurdu ; `hələ də xoşbəxtlik`dən danışırsan . Sənin ruhun xəstə . Sağala bilməzsən ...
-Yoruldu qadın . Güclü olmağa çalışmaqdan . Hər gecə unutmağa çalışmaqdan . Hər sabah xatırlamaqdan , yoruldu ....
-Susdum. İçimə atdım . İçimə sığmadı . Sonda düştüm . Öncə qəlbim qanadı , sonra biləklərim . Düştüm . Qalxa bilmədim. Sonra heç qalxa bilmədim . `içimə atdıqlarım , məndən ağır ` ...
-Unudulmur demə heç vaxt . Unudanlar var ...
-Sonra heç kimsə qalmadı . Heç kimsə . Yalvarmaq üçün .. Qışqırmaq üçün .. Çünki hər kəs getdi . Çünki hər kəs bir gün gedər . Ama səni dibsiz quyuya atıb getdiklərinin fərqində olmadan gedərlər . Gedənlər xoşbəxtdir . Qalanlar isə biləklərinin qanıyla boğulur ...
-Hamımız alın yazımıza küskün , yaşamağı yük sayan insanlarıq ...
`Aradan illər keçdi ` ən hüzünlü cümlə ...
-Boğazıma düyümlənən gözyaşları içimə axıb , içimi dənizlərə çevirdi . Öz içimdə boğuluram . Gözlərimin önündə ölürəm ...