Səndə getmə! 1-ci bölüm - HEKAYƏ
Gözlərin gözlərimdə qaldı,
Məni gülüşlərindən məhrum etmə,
Qaranlıq dünyamda məni sənsiz buraxma,
Sən də getmə...
-Özümü bildim-biləli hər zaman yalnız olduğumu hiss edirdim. Bu dünyada atasız, anasız yaşamaq çox çətindi...Qorxulu yuxu görəndə,uşaq vaxtı ıldırımdan qorxanda,ilk dəfə məktəbə gedəndə tək idim.Heyatımın ən çətin günlərində yalnız idim, bu zamanlada görünəcək...
Dəniz...mənim adım.Bu ad,bəlkə də, valideynlərimdən qalan tək xatirədi.Anamla,atamı heç görməmişəm.Hər gecə onların şəklin qucaqlayıb yatıram.17 yaşım olmasına, baxmayaraq həyatın bütün ağrı-acıların dadmışam.Mən nənəmlə Azərbaycanın ən ucqar kəndlərindən birində yaşayıram. Kəndimiz çox gözəldi. Rəngarəng gülləri, yaşıl çəmənləri, buz kimi bulaqları adamı valeh edir.Nənəm bu dünyada sahib olduğum tək doğma insandı...Bəlkə də, o vaxtlar mən elə bilirdim.Mən 1.64 boylarında, sarışın, mavi gözlü, incə bir qizam.Mənim gözəlliyim bizim kənddə dillərə danstandı.Bu gözəllik anamdan mənə mirasdı...Bu da özünü qapımızı çalan elçilərin sayında göstərirdi.Nənəm onlara həmişə yox cavabı verirdi.Mən ərə getmək istəmirdim.. Bu fikrim sonralar başıma nələr gətirəcək onu gələcəkdə görəcəyik...
Bizim kənddə təhsilə çox önəm verilmir...Qizların fikri-zikri ərə getməkddi.Amma mənim xeyallarım var..oxuyacam.Anam həmişə mənim oxumağımı istəyib.
Atam tək övlad olub..Anamla təsadüfən qarşılaşılaşıblar.Nənəm onların sevgi hekayəsin dəfələrlə danışıb.Həmişə fikirleşmişəm ,görəsən,nə vaxtsa meni də belə sevən olacaq.Babam,yəni anamın atası kasıbdı deyəatamla izdivacına heç vaxt razı olmayıb.Eger anam atamla evlənərsə onu mirasandan və övladlıqdan rədd ədəcəyini deyib.Anam da pulları yox atamı seçib.Atam anamı xoşbəxt etmək üçun əlindən gələni edib.Onlar Bakıdan köçüb bu kəndə Xalidə nənəmlə yaşamağa başlayıblar...Anam mən doğularkən ölüb.Həmin gün güclü leysan imiş..Göylərdə mənim aci taleyimə ağlıyırmış,yəqin.Anam öləndə 22 yaşı var imiş, bu yaşda ölməyi heç kim istəməzdi..Atam isə mənim 3 yaşım olanda avtomobil qəzasında vafat edib...Onlardan mənə qalan şəkilləri ve anamın boyunbağısıdı.Məni nənəm böyüdüb həm ana, həm də ata olub mənə.
Nənəm mənə heç vaxt korluq çəkdirməyib..Kənd yerində yaşamaq çox çətindi.Nənəmin pensiyası ilə dolanmaq qeyri-mümkün idi. 17 ildə bu pulların hardan gəldiyi mənə həmişə maraqlı olub.Nənəm atandan qalma pullardı deyib mövzunu həmişə dəyişirdi.Bəzən zarafatla " ay nənə, bu sandığıvın açarın ver, mən də baxımda xəzinəvə " deyərdim...
Lakin, illər sonra hər şey mənnə bəlli olmuşdu...
Ana, ata, getməyin məni tək qoymayın.Anacan, getmə!
Anaa..!((
Neçə gündü eyni yuxuları görürəm...Yenə qan-tər içində oyanmışdım.Boynumdakı boyunbağını əlimlə ürəyimin üstündə sıxıb hönkürtü ilə ağlıyırdım, artıq sabah olmuşdu...
Belimə qədər tökülən saçlarımı hörüb,açıq mavi örtüyü başıma atdım.Gözlərim mavi, dərim bəyaz olduğu üçün mavi rəng paltar, saç örtükləri mənə çox gözəl yaraşırdı.Bizim kənddə qızların saçı açıq gəzməsi qeyri-mümkün idi..Bələ qızın vay halına.
Eynimi dəyişib yatağımda əyləşdim...
-Anacan,bu gün məktəbi bitirirəm,universitetə de qebul olacam..qizin bütün arzularını heyata keçirəcək...((son dəfə özümə baxıb aşağı düşdüm.
Bizim evimiz ikimərtəbəli çox da böyük olmayan şirin bir ev idi...
-Nənə qurban oyandın?
Sabahın xeyr,nene
-Deniz, qızım ne olub? Rengin solub?!
Bu sualı gözlüyürmüş kimi nənəmi qucaqlayıb hönkürtü ilə ağlamağa başladım...Burnumu çekə-çəkə :
Anam üçün çox darıxıram...gecə yuxuda görmüşəm onu...nəsə narahat idi..."Dəniz, qaçma düşəcəksən" deyirdi..((
-Cann,quzum, ağlama Firəngizə deyərəm ananın ruhuna dua oxuyar... Ağlama bax,ananda narahat olur, ona gorə yuxularıva gəlir((
Yaxşı ağlamıyacam
-Afərin, yeməyivi ye indi harda olsa Fidan gələr
Nahar etdikdən sonra süfrəni yığışdırdım...Nənəm qoca olduğu üçün hər işi mən görürdüm..Kənddə yaşamaq asan deyil...Gündəlik işlər məni çox yorurdu..Ora qaç,bura qaç vaxtın necə keçdiyin bilmək olmur...Bir tərəfdəndə dərslər məni çox yorurdu...Burada fərdi hazırlıq olmadığı üçün özüm oxuyurdum...Buna görə də çox çətinlik çəkirdim...Müəllimlərim məni çox sevirdi...Yerli müəllim burda tapmaq olmazdı.Hamısı təyinatlı müəllimlər idi..
Bilmədiyim sualları başa salardılar.Ən çox Cəlil müəllimi çox sevərdim..Bakıdan bura təyin olunmuşdu..Mənə dəstəyi az olmurdu..Bu yaxınlıq nəticesində sonradan başıma gələcəkləri bilsəydim heç vaxt onunla kəlmə kəsməzdim...
Həyətdən gələn səsləri eşidib asağı düşdüm ...Axşamdan yağışa görə hər yer palçıq idi.Yaz yağışı bir başqa olur...Gül ləçəklərinin üstündən süzülən yağış damlaları, torpağın qoxusuu adamı lap məst edirdii...
Ayy Fidan, nədi yenə çığır-bağır salmısan?))
-Hiii,Bu gün son zəngdi...gecikirik))
-hahah Görəndə deyər məktəb üçün ölürsən...Saysaq heç il ərzində 10 dəfə getməmisənee))
-Ay qizz, besdi məktəbdəki vaxtımı cehizlərimə,gözəlliyimə sərf etmişəmdə)) Hamı sənin kimi anadan gəlmə dünya gözəli deyilki))
Ay Fidish, ağ eləmə,az çərənlə gedək))
Fidan mənim uşaqlıqdan rəfiqəmdi..Düzdü boş-boş çox danışır yenədə onu çox istiyirəm..)) Kənddəki digər qizlar məni çəkməzdi..
Gözəlliyimə görə kənddəki çox oğlan mənə talib olmuşdu..Amma hamısını rədd etmişdim..
Son zəngimiz kiçik tədbirlə sona yetmişdi..Buna ən çox sevinən Fidan idii toyu olacaqdı bu yaxınlarda...
-Ayy necə sevincliyəmmm )))
Besdi aa seherden 100 dəfə demisən!))
- Denizim, çox şükür Fəridimə qovuşacamm))
Bu kənddə qizların 17 yaşı olmamiş ərə verirdilər... Fidanda onlardan biri idi..Sevmədən getsədə...İndi Fəridin dərdindən ölür.
Ağlın fikirin ərə gətməkdidə ancaqq
- Bəs nədə olacaq?Universitetə qebul olub bilmirəm neynəyəcəksən?))
Şəhərə getsən arxandan bilirsən nələr deyecəklər?!
Bu mövzuda mübahisə etmiyəcəm mən gedirəm sağ ol!
-Hara? İncimədinki məndən?((
Yox, hələlik.
Kəndimizdən çoxda uzaq olmayan bir tepede böyük bir tut ağacı var idi...Nə vaxt özümü yalnız hiss etsəm bura gələrdim...Yerde oturub başımı ağaca dayamışdım
Eşitdiyim səs olan qalan əsəbimidə pozdu
- Dəniz, necəsən?
Səni gördüm lap pis oldum!
-Mən isə çox sevindim..təbriklər məktəbdə bitdi artıq toya hazırlaşa bilərik))
Nəəə ?! Başın cayıb,deyəsən! Ölərəm sənə gəlmərəm!
Tam getmək istiyirdimki Cəlil qolumdan tutdu.Axmaq!burax qolumu,incidir
-Aç qulaqlarını eşit,Dəniz xanım anamgil yenə elçi gələcək və sən hə deyəcəksən!
Heç vaxt! Buraxx dedimm ((
-Get! yaxşı fikirləş,yoxsa başqa yollara əl atmalı olacam!
Bu adamdan həmişə qorxmuşam,indi belə məni hədələməyi ürəyimə qurd salmışdı...Arxama baxmadan ordan qaçmısdım göz yaşlarım sözümə baxmırdı((
Valideynlərim yanımda olsaydı belə olmazdı...
Evə çatanda artıq gecə olmuşdu...
Nənəm narahat olmuşdu
-Denizz, bala hardasan? Çox narahat oldum
Nene, ne olub?
-Qızım bilmirəm necə deyim....
Bundan sonra heyatım necə dəyişəcəkdi onu gələcək göstərəcək...
P.S: İlk bölüm sıxıcı ola bilər,amma əsas hadisələr bundan sonra baş verəcək..
