Sən də getmə! 22 bölüm (hekayə)
-Dəniz Ağayeva..?
-Bəli, mənəm..siz kimsiz?..
-Vəkil Seymur Nəbiyev...-əlini mənə uzadan qarşımdakı insanın kimliyi haqqında heç bir təsəvvürümə yox idi..-Siz kimsiz?..
-Icazə verirsizə içəridə danışaq..
-B..buyurun...Seymur bəyi içəri dəvət edib, salona keçmişdik..-Nəsə içmek istiyirsiz?..
-Zəhmət olmasa çay..
-Mətbexe keçib, çayı istiməyə qoymuşdum.." Bu adam kimdi?!.. Bəlkə, Anar boşanmaq üçün vəkili göndərib?..Off, mən ne danışıram, boşanmaq istəsə özü danışardı.." Çayı siniyə qoyub salona keçmişdim..-Buyurun..
-Çox sağ olun...
-Çayından bir qurtum alıb sözə başlamışdı...
-Bilmirəm hardan başlıyım.. Məni bura babanız göndərib...Sizi çox axtardım.. Kəndə şəxsən özüm getmişdim..Amma sizin getdiyinizi demişdiler..Jurnalda Anar bəylə evləndiyinizi görmüşdüm..Sizi tapmaq asan oldu...
-Ne?!..Babam..?
-Təəccübləndiyinizi bilirəm...
Ailəniz haqqında her şeyi bilirəm..Babanız peşman olub.. Ağır xəstədi..Sizi bir dəfədə olsun görmək istiyir...
-İllər sonra qarşıma keçib, peşman olduğunu deyirsiz.. Əgər inad etməsəydi..anam, atam bəlkə de, indi yaşamış olacaqdı..! Mənə maraqlı deyil..! Başa düşdüz..maraqlı deyil...!!
-Dəniz xanım, xahiş edirəm..babanızı hər kəsdən yaxşı tanıyıram..Düzdü, sərt xasiyyəti var, amma çox yaxşı insandı..Yaxşı düşünün..Bu mənim kartımdı, fikrinizi deyişsəz zəng eliyin..
-Seymur beyi yola salıb əlimdəki karta baxırdım..Kart əsəblə stolun üstünə tulluyub, divanda əyləşmişdim..Babammış..Bir dəfə də olsun üzünü görmədiyim babam indi məni görmək istiyir..Getmiyəcəm!.. Vecimədə deyil!! O tərəf bu tərəfə gedib ne edəcəyimi düşünürdüm..Off, dersede gecikdim..Leylaya zeng edib, bu gün gelmeyeceyimi demişdim..Bütün günü metbexde oyalanıb fikirimi dagıtmaq istiyirdim..Süfreni qurub, divanda oturmuşdum.Maşın sesinden Anarın geldiyin eşidib otagıma qalxmışdım..Birde onunla mübahise edecek halım yox idi..
Yatagıma girib gözlerimi yunmuşdum..Qapının açılmagından onun geldiyin hiss etmişdim..
-Deniz?..
-...
-Yatmadıgını bilirem..mene oyun oynama...
-Gözlerimi açıb yatagda dikelmişdim..-Ne var?!..
-Nese olub?..Gel sende ye..o qeder şey hazırlamısan..
-İştahım yoxdu..! El çek!Yatmag istiyirem, meni tek burax..Çıx!
-Nenimle danışanda sesini yükseltme!..İstesem çıxacam, senden icaze alan deyilem!
-Bu gün kecırtiyim stresin üstünden Anarın üstüme qışqırması gözlerimi doldurmuşdu..-Çıx dedi..sözum ardın getire bilmemişdim..
-Sen aglıyırsan..?!..Ne olub?!..Dersde kimse xetrine deyib?!
-Derse getmedim...
-Niye?!...Haransa agriyir?!..Xestelenmisen.." Ay Allah bu qız meni öldürecek, aglamagına döze bilmirem..Onu berk-berk qucaqlamag üçün özümü zorla tuturdum".. Besdi aglama..! Danış görüb ne olub?!..
-Bütün olanları Anara danışmışdım...Sözümü kesmeden meni dinlemişdi...
-Deniz, bax sende haqqlısan,amma agır xestedi..mence, get..sonra peşman olacaqsan..
-Üzünü görmediyim insan haqqında ne hiss edeceyimi bilmirem..
-Shshsh sakit ol..yaxşı düşün..
-Yaxşı..meni sen apararsan?..
-Niye aparmıram..sil gözünün yaşın,burnun suyun üstüme tökdün..İndiyse qalx, yemeye...
-"Anarla hele bele sakit danişmagimızı xatırlamırdım"..Meni bele düşundüyünü bilmezdim..
-Seni yox, özümü düşünürem, ölüb üstüme qalarsan..
-Öküz ne olacaq..
-Nese dedin?!..
-Yox, gedək zəhərlən..
-Dəniz!..bir gün dilini kəsəcəm...
-Didişe-didişe yemeyi bitirmişdik...Seher vəkilə zeng edib, adresi öyrenmişdik..Hazırlanıb yola düşmüşdük..Anar meni ne qeder təsəlli etse de, özümü çox qeribe hiss edirdim..Nahayet, gelib çatmişdıq..İkimertebeli villada yaşayırdı..Tek başına burda nece yaşayırdı bilmirem...Balaca usaqlar kimi Anarin arxasinda gizlenmisdim..Zengi basdiginda qulluqcu qapını açmışdı..Bize otağı göstərib asagi dusmusdu..Qapını açıb içəri daxil olmuşduq..Yatagda uzanan babami görende özümü çox pis hiss etmişdim..
Divanda oturub çantamdan berk-berk yapismisdim...Geldiyimizi hiss edib gozlerin acmisdi..Astadan soze baslamisdi...
-Deniz...Geleceyini bilirdim..Eyni anana oxsuyursan, onun kimi temiz ureyin var..
-Ne danisacagimi bilmirdim..
-Son gunlerimi yasadigimi bilirem..Qizimdan halaliq ala bilmedim, en azindan sen bagisla..gozum aciq getmiyim...
-...
-Deniz, qızım..-öskurduyun görüb stolun ustundeki sudan tokub ona icirmisdim..Ne qeder esebi olsamda, menim babam idi...
-Bagisla meni, sene sahib cixmadim, qorumadim..
-Veziyyetinin agir oldugun hiss edirdim...-Yaxşi, bagisladim..Elimden tutub, mene gulumsemisdi..Elinin bosaldigin hiss edib qorxudan kenara cekilmisdim..
-Anar, ona ne oldu...Eyilib nebzine baxmisdi..
-Teessuf...
-Babamda gözlərin əbədi olaraq yummuşdu..Həyatdakı son dogmamida itirmişdim..Gözlərim dolmusdu..Ilk dəfə özüm Anari qucaqlamışdım..
-Sakit ol...
-Onuda itirdim..Tamamen kimsəsiz qaldım..O, da getdi..
-Mən həmişə yanındayam...-Bu sözündən sonra hicqiriqlarim artmışdı...
Boyum Anarin çiyninə güclə çatırdı..Onun ancaq ürəyinin səsin eşidirdim...Onun qollarindan hec vaxt cixmaq istemirdim..Hemise yanimda olacagin demisdi..Amma gelecekde ne olacağın öncədən bilmək olmazdi...
Vekille, Anar babamın dəfn işlərin hell etmisdi...Onu da soyuq məzara əbədi olaraq basdirmisdilar...Bu hadiselerden iki hefte kecmisdi..Anarla bu vaxtlarda hec dalasmamisdiq..Ya susar, ya da meni teselli ederdi..
-Dəniz, sənə bir şey deməliyəm..
-Buyur..nese olub?
-Yox..bu həftə uşaqlar evinin açılışı var, ora həyat yoldaşım olaraq menimle getmeyini istiyirem..
-Yaxşı, gedərəm..sənin bele işlərinin olduğunu bilmirdim...
-Aslanın işləridi..Men de ona destek oluram...
-Aslanin?!...
-He..-dərindən koks oturmusdu...
-O, mənim doğma qardaşım deyil...bele tədbirlərə çox önəm verir..Heyecanlidi...
-Ne?!..doğma qardaşın deyil?!..Nece...Bütün olanları mənə danışmışdı..Ağzıaçıq onu dinləmişdim...Danışdıqlarından sonra gözlərim dolmuşdu..
Aslan, çox şən biri kimi görsənsə de, ürəyində ağrılı dərdlər dasiyirmis...Hesenemigil onunla ele davranirdiki oz ovladlari olmadigi hec hss olunmurdu..Ne qeder yaxshi insan oldugunlarinin bir daha ferqine varmisdim..Yaxshi ki, bele ailem var idi...
-Bele...Aslani en az oz dogma qardasim qeder cox istiyirem...Bu tedbir onuncun cox onemlidi...
-Basa dusdum.." İndi bildim senin kimi kobud biriyle o niye ferqlenirmis"..
Bu gun universitete getmisdim...Kerimin bizimle daha derse girmeyeceyin oyrenmisdim...Her sey mene aydin idi, hamisi Anarin isleri idi...Dersden sonra Leylayla bir az gezmisdik...
-Deniz,Aslan meni de tedbire devet edib,geyinmeye nese almaliyiq..
-Senide?..hmm ne meseledi?
-Sende.. Ne mesele olacaq.. Dostuq biz..
-Dost..
-O menim tipide biri deyil, yarasiqlidi, amma men ilk gorusde asiq olacagim birini axtariram..
-Aslan kimi oğlanı göydə axtarsan tapmazsan..
-Ooo, yaman qayinbaz olmusan haa..Anar beyimizle aran necedi?..
-Yadima salib kefimi pozmasan olmurda!!..
Necə olacaq didise-didise günləri yola veririk..
-Sen axmaqsan!..o seni sevir, sene necə baxdigin görmürsən?!..
-Ne sevmesi..! Bele sevsə de hec vaxt onun kimi öküzü sevmirəm...
-He..ona gore..qucaqliyanda ürəyim belə oldu, ele oldu danışan kim idi...
-Men ele soz deməmişəm..nəysə gedək..dayanacağa doğru hereket etmişdik..
-Deniz, bu kimdi? Bizə teref baxib gülümsünür..
-Kim?..yola baxdıqda Celili görmüşdüm..Celil?!..
-Celil budu?!...
-He.. Ona dogru gedib salamlasmisdiq..
-Dəniz xanim şexsi şofere ehtiyaci oldugun hiss edib gəldim..
-Yene eyni zarafati etmisdi..Leyladan ayrılıb maşına dogru getmisdik...
-Hardaydin?...
-İsle bagli iki heftelik getməli oldum..-Yenə eyni gülümsəməklə üzümə baxıb danışırdı..Son olanlardan sonra bir daha onu görməyəcəyimi dusunurdum..O qeder sevinmişdim ki..Anarla mənim haqqımda bir kəlmədə olsun danismamisdi...Eve kimi zarafatlasaraq gəlmişdik..Qapını açarla açmaq istəsəmdə alınmamışdı...
Qapını açıb üzümə əsəblə baxan Anari görəndə üzümdəki gülüş bir anda yoxa çıxmışdı...
-Dəniz?!..
-Şey..senin eve belə tez gəldiyini bilmirdim..Biz də..
-İzaha ehtiyac yoxdu!...Keçin içəri..
-İceri kecib, eynimi çıxarıb salona keçmişdim..salamlaşıb oturmuşdular...Mətbəxə keçib hazır çayı görmüşdüm..Anardan görülməyən iş..Çayları siniye qoyub elim ese-ese salona keçmişdim..Bu iki insan bir arada olsunda her an fırtına qopacaq sanirdim...Çaylarin ice-ice isle bagli sohbet edirdiler..Her hallarından ikisininde bir arada olmağı istəmədikləri hiss olunurdu..Qıraqda oturub dirnagimla ətimi didirdim..Sohbet quru ve net kecmisdi..Bir az sonra Celil sağollaşıb getmişdi..O getdikdən sonra Anarin mənə öldürücü baxışlarından qorxub dilimi udmuşdum...
-Biz..şey..
-Dedimki izaha ehtiyac yoxdu!...-Otağına keçib qapını necə cirpmisdisa qorxudan ürəyim esmisdi...Mətbəxə keçib axşam üçün yemek hazırlamağa başlamışdım..Süfrəni hazır etdikden sonra onu çağırmaq üçün otağına yollanmisdim...
Qapini qorxaraq astadan döyüb açmışdım...
-Gel!..-səsindən əsəbi olduğu hiss olunurdu...Yemek hazirdi..
-Yaxşı çıx gəlirəm..-Səsi cox quru idi..Qapinin sesin eşidib açmağa yollanmisdim..Qarşımda gördüyüm qadının kimliyi haqqında hec bir fikrim yox idi..
-Mene Anar lazimdi...Demək, məşhur Deniz sənsən...Gelincik..
-Ayaq üstə güclə dururdu..İcki iyinden içkili olduğu hiss olunurdu...
-Ne baxırsan üzümə...sevgilimi çağır mene..!!
-Bu sözündən sonra onun kim olduğun anlamışdım..Dilim tutulmuşdu..Nə1e deyə bilərdim ki, arxamdan Anaein gəldiyini hiss edib bir ona birde məni süzən qadına baxmışdım..Ağzımı açmadan otağıma qaçmışdım..Qapini bağlayıb, yerə çökmüşdüm..O, an hiss etdiklərimi sozle ifadə etmək mümkün deyildi..Əlimi ağzıma tutub, ağlamağa başlamışdım..O qadının varlığını bilirdim, amma onunla qarşılaşmaq istəmirdim....
