Sən də getmə ! 13 bölüm (hekayə)

Bakı ya çatana qədər gözlərimdən yaş dayanmadan axmışdı..Bir insana qara yaxmaq bu qədər asan bir şeydi..Mənim günahım nə idi axı bunlar başıma gəlirdi..Onları yalnız Allaha tapşırmışdım..Yunisə nəlhətlər yagdırırdım...Sevirmiş..Bir dəfə də olsun gəlib başsaglıgı gəlməmişdilər...Bir də o kəndə heç vaxt getməyəcəkdim...Avtobusdan düşüb insanlar gedən səmtə hərəkət etmişdim.Şəhəri bir-iki dəfə gəzsəmdə bu yerlər mənə çox yad idi..Hara gedəcəyimi bilmirdim..Əlimdəki kagız parçasın kimə göstərsəm gedəcəyim yerin çox uzaq oldugun demişdilər..Bu boyda şəhərdə evimizin harda oldugun necə tapacaqdım bilmirəm..Taksilərdən birinə yaxınlaşıb adresi göstərmişdim..Taksiyə minib gedəcəyim ünvana yollanmışdım..Əlimdəki çantanı bərk-bərk sıxıb ürəyimdə Allaha yalvarırdımkı sag-salamat çatım...
Nəhayət, gəlib çatmışdıq, beşmərtəbəli binanın qarşısında saxlamışdı..Taksinin pulun verib yola salmışdım..Binaya daxil olub dördüncü mərtəbəyə qalxmışdım...Tozlu bir qapının önündə dayanmışdım..Hiss olunurduki uzun zamandı burda insan yaşamır..Qapını açıb içəri daxil olmuşdum..O anki hisslərimi sözlə ifadə etmək çətin idi, gözlərim dolmuşdu..Bu ev atamla, anamın xatirələri ilə dolu idi..Xoşbəxt günlərinin şahidi idi..Toz basmış hər bir əşyaya toxunub sanki onları hiss etməyə çalışırdım...15 ildi bir dəəfədə olsun bu evə gəlməmişdim..Yaşanılacaq vəziyyətdə deyildi..Divar kagızları cırılmış..pəncərələr bu dəqiqə qırılıb düşəcək halda idi..Yayı idarə edə bilərdim..amma qışda burda yaşamaq qeyri-mümkün idi..Pəncərələri açan kimi evə işıq dolmuşdu..Ən azından su sistemi azda olsa işləyirdi..İşim çətin idi..başdan ayaga evi təmizləmək lazım idi..Qolları sıvayıb təmizləməyə başlamışdım..Başım işə o qədər qarışmışdıkı..qapının döyüldüyün hiss etməmişdim...

Qapını açdıqda qarşımda ortayaşlı bir qadın dayanmışdı...
-Salam, qızım, sən kimsən?? Uzun müddətdi burda heç kim yaşamırdı?? Mən sənin qonşunam..İncinin qohumu oldugun bilmirdim...
-Siz anamı hardan tanıyırsız??.. Deməyimlə qadının məni qucaqlaması bir olmuşdu..
-Sən İncinin qızısan?? Aman Allahım..Onun heç kimi yox idi..Burda dərdləşdiyi tək insan mən idim..Ən az bacım qədər çox istiyirdim onu..
-Qadını içəri dəvət edib..bütün olanları ona danışmışdım..gah gözlərinin yaşın silir, gah da gülürdü...
-Mən də sənin anan, nə lazım olsa mənə de çəkinmə..İndi dur təmizliyə davam..
-Yoox, özüm edərəm..
-Bax,olmadı..yol yorgunusan, ev tozun içində batıb sən buranı tək təmizləyə bilməzsən..indi oglum gələcək İlqar nə lazım olsa ona da deyə bilərsən...Gəlb buralara əl gəzdirərə mətbəxdəki su sisteminə baxar, narahat olma...
-Yaxşı..iki əldən yapışıb evi təmizləmişdik..Həddən artıq yorulmuşdum.Bir azdan Firuzə xalanın məşhur oglu gəlmişdi..Onu görən kimi Anar yadıma düsmüşdü..
Onun yaşlarında olardı..Agzımı büzmüşdüm, deyəsən hiss eləmişdi, çox utanmışdım..Ondan fərqli olaraq gülərüz biri idi, salam verib içəri keçmişdi..Bütün evdəki problemləri həll etmişdi..Firuzə xalanın dediyine görə, xarici şirkətlərdən birinin yerli filialından birində işləyirdi.. Heyrətlə onu izləyirdim..Ancaq gülümsəyirdi, bu adamın məqsədi məni bu gün utandırmaq idi, deyəsən..Hər ikisi sagollaşıb getmişdi..-Yenə yalnız qalmışdım..Olanları fikirləşirdim..Nankör insan deyildim..Həsən əmiyə çox pis davranmışdım..Bu günə qədər mənim üçün əlindən gələni etmişdi..Hələ Cəlil ona o cür davrandıgım üçün peşman olmuşdum..Başqalarına olan əsəbimi, nifrətimi ona tökmüşdüm..O, bunlara layiq insan deyildii..Ondan üzr istəməli idim..-Anar.. O insana qarşı nə nifrət hissim var idi, nə də başqa bir şey, son etdiklərimi yada saldıqca soyuq tər məni basırdı..Onun sakit dayanmasına təəccüblənmişdim.Necə cürət edib şillə vurmuşdum bilmirəm...O insan çox qorxurdum..

Gözündəki qəzəb, nifrət məni vahiməyə salmışdı..

Dənizin sözləri ürəyimi paramparça etmişdi..Maşınıma minib sürətlə ordan uzaqlaşmışdım...Yarı yolda maşını saxlamışdım..-Mən nə edirəm?!..Axmaq, Cəlil ??Onu tək qoyub gedəcəksən...Geri qayıdıb Dənizgilə sürmüşdüm.. Bu dəfə lazım gəlsə onu zorla özümlə aparacaqdım..Fidandan Dənizin getdiyin eşidəndə canıma qorxu düşmüşdü....Tez Həsən əmiyə zəng edib xəbər vermişdim.Mən Bakıya çatana qədər onu tapa bilərdi..Dəniz Bakını yaxşı tanımırdı, hara gedərdi, neynəyərdi?!..Ona bir şey olar deyə çox qorxurdum..Offf Dəniz?! İnadkarlıgı axı niyə kənara atmırsan?!!Tələsik maşına minib Bakıya sürmüşdüm..

-Hə, ata..?
-...
-Nə?..Bu qız düzələn deyil...
-...
-Yaxşı, narahat olma..tapacam onuu...
-Nə olub??
-Off, həyatımda hələ bu qədər inadkar qız görməmişdim...Dəniz, heç kimə xəbər vermədən Bakıya gəlib..
Bu qız tək başına hara gedər...Cəlil zəng eliyib?? Narahat olub...
-Bir qıza sahib çıxmamıgada bacarmır..!
-Səndəki, Anar, off.. O neynəsin..mən gedirəm,işlər sənlikdi...
-Yaxşı get...-Balaca ifritə heç dəyişmiyəcəksəndə..!!
Aloo, Riyad..
-Bəli, Anar bəy..
-Sənə bir iş tapşıracam, amma atam bilməsin..
-Yaxşı, buyurun...
-....
-Necə istiyirsiz bu dəqiqə yola çıxıram..
-Nə olsa, mənə açıqlaması ilə hər dəqiqə verirsən!!
-Baş üstə..
-Oldu sagol...

Səhər gözümü yeni bir evdə, qəribə duygularla açmışdım..Mətbəxə keçib özümə çay qoymuşdum..Bir az keçmişdikii..qapının döyüldüyün eşitdim.."Bu kimdi qapını sındırır??" Qapını açan kimi qarşımda Aslan, Cəlil, Həsən əmini görmüşdüm..
-Siz?!...
-Üçüdə bir agızdan üstümə düşmüşdü..
-Dəniz, səni axtarmadıgımız yer qalmayıb..Bilirsən necə narahat olmuşduq...
-Yaxşıyam, Cəlil...
-Düz deyir, mən yaşda kişini öldürmək istiyirsən..Dunəndən axtarmadıgımız yer qalmayıb..ən son bura aglıma gəldii..

-Həsən əmi, bagışla...
-Səni salamat gördük..bunada şükür..-Aslan mənə baxıb gülümsəmişdi.."Anarla o necə qardaş idi, bilmirəm..Bir-birinə əks insanlar idilər..Aslanla adam darıxmazdı..Ancaq zarafatlar edib, gülürdü.." Hər kəsə çay süzüb stol arxasına keçmişdik...Aslan yenə zarafatlarından geri qalmamışdı..
-Bax, fındıqburun, sizin universitetdə gözəl qızlar çoxdu..Padruqalarından gözəli olsa mənə xəbər eləməyi unutma yaxşı...-mənə göz vurub bu sözü demişdi...Həsən əminin onun başına əliylə vurmagı bir olmuşduu..
-Eşşək boyda kişisən..bunun danışıgına baxx...
-Gülə-gülə çaylarımızı içib söhbət etmişdik..Cəlilə, Aslan getmişdi..Həsən əmi mənimlə söhbətə başlamışdı...
-Qızım icazə ver, bu evi təmir elətdirim..
-Həsən əmi, xahiş edirəm..
-Bugündə yaşamaq olmaz, bunun yagışı, qarı var..
-İstəmirəm, özüm işləyib təmir elətdirəcəm...
-Heç olmasa icazə ver, sənə iş tapım..
Ehh qızım, eyni atansan.. Al bu mobil telefonu sənin üçün əlaqə saxlıya bilək..Anarla, öz nömrəmi qeyd etmişəm nəsə lazım olsa vaxtdan asılı olmayaraq zəng elə..
-"Anarın nömrəsi nəyimə lazımdı.." Yaxşı...
Onu yola salıb otaga keçmişdim...İşi necə tapacaqdım..Gələn həftə universitet başlıyır..Necə işləyib, oxuyacaqdım...Firuzə xala yaşlı bir qadının baxıcı axtardıgın demişdi...O işə sabah başlayacaqdım..amma keçici idi...
Universitetin ilk günü məni Cəlil aparmışdı..ondan üzr istəmişdim,yenə əvvəlki kimi mehriban dostlar olmuşduq..Bir-iki gün məni o aparsada, sonradan özüm sərbəst getmişdim..Dərsdən sonra işə gedirdim..yaxşı ki bizim binada idi, çox yorulurdum...Universitetdə çox insanla ünsiyyət qurmuşdum..Ən çox qrup yoldaşım Leylayla aram çox yaxşı idi..Çox varlı olsalarda, özü ürəyitəmiz və sadə qız idi..Bir gün universitetdən qayıdarkən gözüm bir iş elanına sataşmışdı..Mənədə bu lazım idi..aylıq maaş 300 manat..Nə işi oldugun bilmədən içəri daxil olmuşdum..
Başıma gələcəkləri bilsəydim, o yerin heç bir metrliyinədə yaxınlaşmazdım...