- Bəziləri şanslı doğulur, bəziləri şansını özü yaradır..

Amma bu ölkədə qadınsansa ikinci dərəcəli insan hesab olunursan. Fikir bildirmək haqqın yoxdu.
Qərar vermək haqqın yoxdu. Gəzmək, əylənmək, hətta doyunca gülmək haqqın belə, yoxdu.Bəyəm azmı olub ki, yenyetməliyimizdə, çöpəgülən vaxtlarımızda ürəkdən güləndə, böyüklərdən “qızsan, agır ol” kimi qaşqabaqlı qınaq eşitmişik?
Səni gələcəkdə ancaq bir şey üçün hazırlayırlar. Bir evin qadını olub, mümkün qədər çox uşaq doğmaq.Sənin sevgin, sevə bilmə bacarığın, arzuların, fikirlərin heç kimin vecinə də deyil.
Sənin daxili dünyan heç kimi maraqlandırmır.Sən doğulan gündən sənin üçün cehiz almağa, sənin gələcək müstəqil məişətini qurmağa başlayırlar.
Sənə paltar alanda, tərbiyə verəndə, geyiminə, danışığına, kosmetikana, gözəlliyinə-çirkinliyinə fikir verəndə hər an bu sual maraqlandırır hər kəsi:“Ərə gedə biləcəkmi? Uşaq doğacaqmı?
Qaynana-qaynata, ər qulluğunda dura biləcəkmi? Öz evinin işlərini görə biləcəkmi?”Səninlə bağlı qayğılar toplusu ancaq bundan ibarətdir.
(Gunel Movlud)

Səndə sehirli bir qüvvə var sanki. Nə qədər dərdim olursa olsun, bir toxunuşunla özümü Cənnətin qadağan olunmuş bağlarından alma yığırmış kimi hiss edirəm. Sən həm günahım, həm də savabımsan.
Gecənin bir aləmində oyandım. Başını sinəmə qoyub yatmışdın. Üzündə elə məsum ifadə var idi ki, sanki qayğısız körpə anasının qoynunda yatmışdı. Sol əlinlə məni özünə bərk-bərk sıxmışdın. Heç buraxmaq istəmirdin. Gəlib gedən süd ətirli nəfəsinsə bizə əllərini uzadan ayrılığı qovurdu elə bil. Bilirsən, susuzluğa davamım yoxdur. O gecə də çox susamışdım. Cəhənnəmdə yanırdım elə bil susuzluqdan. Amma səni oyada bilmədim. Cəhənnəmdə yansam belə oyada bilmədim. Və pıçıldadım qulağına "Gülüm, sən Cənnətində şirin-şirin yat, səni oyadıb Cəhənnəmimə şərik edə bilmərəm. Hər şeyimə - ömrümə, kədərimə, sevincimə, son tikəmə - şəriksən, amma Cəhənnəmimə şərik edə bilmərəm səni. Bağışla. Qoy Cəhənnəm mənim olsun"
İlkin Tomar - İlk Ay kitabından

Ən murdar qadın qarşılıq vermədiyi bir adama "məni niyə sevdin? nəyimə aşiq oldun?" sualını verən qadındı. Həm qarşılıq vermir həm də onun üstündən öz egosunu qidalandırır. İltifat eşitmək istəyir. Bu bir növü alaq otları kimi bir şeydi, çıxır yanında sənin iliyinə kimi sorur, özü ayaqda qalır, solan sən olursan.

Yanağımızdan axan göz yaşları uzun müddət dərdimizi dinlədikdən sonra yola saldığımız dostlar kimidir..bezib gedənlərdən.. "dostlarım" çoxaldı səndən sonra,nə yalan deyim?.. arxanca danışmaq kimi olmasın amma, bu qısacıq həyatımda gördüyüm insanlardan ən fərqlisi sən oldun..bir başqa idin, nə bilim..fərqli idi hər şey..ya da mənə elə gəlirdi..amma yox..bu dəqiq belə idi..məsələn, mən,nəfəs almağa çalışarkən ciyərlərimin çətinlik çəkdiyini ilk səndə hiss etdim..səndən sonra daha doğrusu ).. utanc hissim də yox olur mövzu sən olan zaman..mahnıda deyildiyi kimi..utanmadan hələ də gözləyirəm..

Əgər bir qadın, onu incitsən belə səni bağışlayırsa, səni çox sevir deməkdir.
Həm də başqaları kimi yalandan yox, həqiqətən, içdən, hiss edərək.
O qadın, zərər verməz sənə, heç zaman.
Yıxılmaz, gülər hər zaman, içi qan ağlasa belə. Kədərlənsə, içinə çəkər bütün kədərini, bəlli etməz. Dimdik qalar ayaq üstə.
Çünki bilir; başqalarının bədbəxtliyinə görə xoşbəxt olan insanlar var.
Həyatı dərk edir artıq.
O qadın var ha, hansı ki səni başqalarından daha çox düşünür,
nə olur olsun, qal yanında, dəyərini bil. Çünki səndən başqa gedəsi yeri yoxdur.
Çünki illərcə axtarsan belə, onda tapdığın güvəni başqa heç kəsdə tapmayacaqsan..
Bunları haradanmı bilirəm?
Təbii ki anamdan..

Bəzən hər şey o qədər qəribə gəlir ki..
Məsələn, xəyallarım var, amma onları reallaşdırmağa tənbəllik edirəm.
Gülüb, əylənmək istəyirəm, amma həm də acı çəkmək istəyirəm. Mazoşistəm deyəsən.
Bəzən insanlara çox yaxşı davranarkən, bəzən ağlımda onlara hər cür işgəncələr edirəm.
Musiqi dinləmək istəyirəm, amma içimdə olan qəribə hisslər buna icazə vermir.
Ən yaxın dostumdan soyuyuram, amma onsuz da qala bilmirəm.
İnsanlara yox deyə bilmirəm, amma demək istəyirəm.
Başlanğıclarım yaxşı olur, amma sonlar hər zaman pis.