Sadəcə DİNLƏMƏYİ bacarın

Otağın bir küncündə yanan lampa olduğu yeri aydınlatsada,insanın yalnızlığını ortaya qoyar həmdə,
Gecələri sönsəndə yatmayan gözləri ortaya qoyar,
Mavi baxan gözlərin,dolmuş buluddan qara oluşunu ortaya qoyar..
Gündüz olunca yenə sıradan bir həyatı yaşayar,gecələri bir küncdə lampa yanan otaq..

Məni bu şəhərin harasına yerləşdirdin?
Və sonra harasında gözlərimə baxdın?
Unutmuşam.. Üstündən illər keçmiş kimi..
Sənin məni bu şəhərin ən çıxmaz küçəsində unutduğun kimi ..

Qocaldı sanki, o əvvəlki tək güclü deyil, saxta gülüşünün ömrü qısadır indi.
İstəsə də gizlədə bilmir hisslərini, istəmir bəlkə də. Artıq vecinəmi bilmir başqalarının fikri.
Onsuz da heç vaxt bəyənə bilmədilər onu.
Əvvəllər də beləydi? Ya indi dahamı dərin yaralar? Susqunluğunun fəsli uzundur indi.
Bezginliyi və yorğunluğu hətda zövq verir sanki, üstü basılan yaralar kimi.
Canı yandıqca yansın istəyir, başqalarının heyfini özündən çıxarmış kimi...

Torpaq qoxusu-bu iyi mən öz anamın ətrindən belə, yaxşı tanıyıram. Əgər bir gün ruhum cəsarət tapsa və bu həyatdan bir dəfəlik getsəm,ölümdən öncə qoxlamaq istədiyim ətir torpaq qoxusu olardı. Yağışdan sonra havaya yüksələn o ətir,yeganə şeydir ki, mənim üstü zirehli, daş qəlbimi yumşalda bilir. Yağış nurdur deyirlər və yağış yağanda cənnətin qapıları açılır . Bax o cənnətdən gələn ətir, mənim bütün hisslərimi, bütün ilhamlarımı məhv edir. Diz üstə çöküb ağladığım gecələr var. Özümü ən aciz məxluq kimi hiss etdiyim gecələr . "insan ən ali məxluqdu" deyiblər. Eh, o ən ali məxluq indi, cənnət qoxusundan ağlayır. Ruhumun təmizləndiyini hiss elədiyim anlar...
Və məncə payız, cənnət ayıdır... Ölmüş sevgilisinin həsrətindən ağlını itirənlər kimi, bəzən mən də, o nur və rəhmət dolu yağışlardan ötrü darıxıram...

Bu dünyadakı əzablarımızla cəhənnəmi yaşayırıq bizlər. Hər birimizin qaranlıq yönləri vardır. Amma bu dünyada əsl mübarizəni, əzab çəkmiş və bundan sonra aydınlıq tərəfindən qopmamışlar verir...

Həyatdan küsməmişəm mən,sadəcə əsiri deyiləm..
Və sözlərim sizə ölü insanın son nəfəsini verirmiş kimi gəlməsin.
Hərkəs yaşayır bu çarəsizliyi,
Hərkəs intiharlara meyilli,
Hərkəs inandırır özünü heçnəyin düzəlməyəcəyinə.