[...Yağmur Ağlıyor...]

Yağmur yağıyor sana hasret topraklarıma...

belki yeşerir diye her bir damlayı içime çeksemde yine gözyaşımla kurumaya mahkum bu topraklar...




Yağış yağır... Bilirsən mən yağışı çox sevirəm. Səni sevdiyim kimi çox.... Ama yağış sən olmayınca gözəl olmazki... Bu dünya dönürmüşdə mən görmürmüşəm... Sən olmayınca, səni hiss etməyincə bir anlamı qalmır bu yaşamın. Yaşamaq belə sənlə gözəl çünki mənim dünyamda.
İndi yağış yağır. Bardaqdan boşalarcasına sanki. Biri sanki bütün peşmanlıqları, bütün keşkələri, özləmləri və bu yoğun sevgisindən hıçqıra hıçqıra ağlayır. Birileri ağlarkən sən gəlirsən ağlıma. Bu yağış damlaları sənin sanki.

Sən məndən çox uzaqda yalnız ağlayırsan sanki. Ağlama, ağlamaq yaraşmaz sənə. Gözlərin inciyər, və ürəyindəki möhkəmlik pozular, paramparça olarsan.. Ağlama çünki mən sənə qıya bilməm ki. Bu ürək, o yaşıllıqların dumanlandığını, hüzünləndiyini görərsə dayanmaz. Qırılar, dağılar ,min parçaya bölünər. Bəlkə, dayanamaz ölər. Çünki, bu ürək səni çox sevdi. Sənin gördüyündən bildiyindən hətta göründüyündəndə çox ama daha çox artıq...
Yağış yağır ama sərt hırçın duyğularla.... Şimşəklər çaxtırır içində. Səsləri yüksəlir....
Mən qorxuram... Şimşəkdən, can cançəkişirmişcəsinə bağıran bu göy üzündən çox qorxuram. Ama yalnızam... Qorxduğum, ağladığım zamanda senin məndən aldıqların, sənin getdiyin üçün. Mən qorxuram. Bu qorxularda yanımdasan sanmışdım. Ama gerçək buymuş, mən yalnızam ....

Yağış dayanır... Ama mən heç durmadım. Həmişə qaçdım, çata biləcəyim gedə biləcəyim ən uzaq yerə.Nə yollar görmüş olsamda mən hələdə nədənsə yaxınam sənə. Toxunsam toxunacağam sanki... Toxunsan toxunacaqsan sanki...
Mən o yağışlarda ağladım. Sən oyrətdin mənə ağlamağı sonrasında göz yaşlarını öz əllərinlə silməyi. Kimin üçün nə üçün a]lasamda. Buna görə məni günahlandırmağa haqqın yoxdu. Mən sənə ağlamaği öyrətmədim onun üçün bu sözləri rahatca dilə gətirə bilirəm!..

Sənə öyrətdiyim tək şey sevməkdi!.. İndi arxama baxdığımda sən sevməyi oyrəndində qorumağı bacarmadın!. Bacara bilməmisən... Canın sağ olsun!...
Yağış artıq tərk etdi məni vəbaşqa arzulara getdi... Və..Ddeyəsən artıq o səsləri incitmir məni.
Bir gün təkrar görəcəksən bu yağışları ama məni görə bilməyəcəksən. Bir şimşək düşəcək önünə səsi səni qorxudan.. Zaman ilərləsədə sentyabra doğru sən bu yağışları bir daha görəcəksən,və mən bir daha söyləyirəm... Sevirdim... Sevirəm... Sevəcəyəmdə....





Yağış kimlərçünsə ümid doludur. Onun altında islanaraq yaşamaq, sevmək, arzulamaq istəyirsən. Damcıları saymaq, ovuclarını yağış suyu ilə doldurmaq istəyirsən.
Kimlərçünsə göz yaşlarıdır, qəlbin, beynin ağrısıdır, yaşanmışlardır, satqınlıqlardır.Gedən insanlar və geri dönüşü olmayanlardır.