Vecinə almasanda,sevirəm səni..

Tək Ehtiyacım Səni Yaza biləcək Qədər Güclü Bir Qələm Olsa Gərək...
Ki... Səni Yazmağa Nə Qələm Çatır Nə də Mən...
İkimizdə Tükənirik...
İstehlak edirik Bir-birimizi...
Mənə Sənsizlik Yaramır!
Acı Damarlarıma Sən Yoxkən Daha Tez Yayılır...
Daha Tez Qucaqlayır Ruhumu...
Mən ''Bitmişliklə, Tükənmişlik '' Arasında Böyük Bir Yalanam Artıq...
Susduqlarım Boğazıma İlişir Hər Nəfəsdə...
Ölürəm!
Sonra Nə Göyə Dayaza bilirəm Nə də Yerə...
Gedib Gəlmişlik Arasında Sıxışıram...

Sənin Doğru Zamanların Məndən Çox Əvvəllərdə Qalmış Sevimli...
Mən həmişə Səhv Zamanlara Məcburam İndi...
Qış Günəşinə Aldanıb Açan Çiçəklər Kimi Mövsümsüz Solacaq Olsa da Sənə Olan Eşqim, İnadına Sevirəm Səni...
Zərər Görəcəyəmi Bilə-bilə...
Sonunda Solacağamı Bilə-bilə Sevirəm Səni...
Sənə Açıram Ürəyimi...
Bilirəm ki
Günəşin Umurunda Deyil Mövsümsüz Açan Çiçək...
Mən Yenə də Açıram Ürəyimi...
Umurunda Olmasa da, Sevirəm Səni...



Sənin Doğru Zamanların Çoxdan Xərclənib Getmiş Sevimli...
Sənin günahın Deyil Mənə Səhv Zamanlarda Gəlməyin...
Ya da Mənim Sənə Gəlməm Ən Səhv Zamanında...
Zamanlarımız Uyğun gəlməsə də...
Mənim Üçün tez Olan Sənə Gecikmiş Olsa da Sevirəm Səni...



Həmişə Doğru Zamanda Doğru Yerdə Olar Deyə Düşünərdim Eşqim...
Halbuki Mən Eşqi Tapdığımda Səhv Zamanındaydım Həyatının...
Və Ən Səhv Yerində...!!