"Necəsən?" deyə soruşduğumda, "Hər şey qaydasında, standart, dəyişən bir şey yox" demişdi. Xəbəri yox idi özünün necə dəyişdiyindən.
Soruşsanız unutdum deyərəm. Üzünü unutdum. Baxışlarını. Üz cizgilərini. Gülüşünü. Yaddaşımın arxivinə enirəm. Gözləri qaramıydı, bozmuydu, qəhvəyi idi mi xatırlamıram. Amma xatirələri. Dünən yaşanılmış sanki. Boğazımda düyün kimi..
Havadan xəyanət qoxusu gəlirdi,o mənə xəyanət etdiyi gün.... hiss edirdim qəribəliyi amma tapa bilmirdim ki nədir bu belə....Və o gün gəldi hər şeyi göz yaşı içində mənə anlatdı, ona yazığım gəldi acıdım ona, insan bu qədərmi şərəfsiz olar sualını verdim... Sakit baxdı üzümə birdə heç danışmadı....
Onu soruşdum qısıq səslə. Bir zamanlar sevdiyim adamı, bir zamanlar sevdiyi qadından soruşdum. Dəymədi dedi. Onun uğrunda heçnəyə dəymədi..
Aylardı ondan bir zəng gözləyirdim və o zəng gəldi, amma bu dəfə həmişə ki, kimi ürəyim əsmirdi əllərim tərləmirdi sıradan bir zəng kimi oldu mənimçün....
O qadın sizi mavinin bütün tonlarında sevmişdi. Siz isə ona qaranın ən acısını daddırdiz. Təbriklər cənab