KüLək..
Külək...Əsmə gündüz-gecə.
Dəli kimi burdan ora,ordan bura.
Bir mənası yoxdursa sən,
Niyə əsirsən sadəcə.?
Çatdır yara salamımı....
Qopardığın hər səs-küylə.
Get öz külək nəfəsinlə,
Məndən ona salam söylə...
Axı bilirsən o kimdi,harda qalır,adı nədi...
Bilirsən bu ayrılığın tamı nədi,dadı nədi...
Axı bizim aramızdan çox keçmisən dəli kimi...
İndidə mən zəli kimi,
Nə həsrətdən əl çəkirəm,nədə ondan.
Nə əvvəldən əl çəkirəm,nədə sondan...
Külək...Deki səni sevən çox yorulub sənsizlikdən...
Ürəyinin boşluğunda əsib-coşan küləklərdən,
Çölündəki səssizlikdən...
Deki onun ürəyində tüğyan edən o həsrətli külək mənəm...
O dəhşətli külək mənəm...
Deki onunçün yaşayan,onun üçün ölür daha...
Ümüdi yoxdur sabaha...
Külək..Ona başa salki,bəs mən ölsəm,axı onu kim sevəcək mənim qədər.?
Kim çəkəcəy həsrətini,kim verəcək ona dəyər.?
Onu başa sal bir təhər...
Deki sənli xəyalları gözlərindən gəlir ancağ...
Ürəyi qan ağlasada,zahirində gülür ancağ....
Külək...Deki öz-özüylə danışmağdan yorulubdu.
Hər gün səni unutmağa çalışmağdan yorulubdu...
Yetər sənin yoxluğuna dözdüb artığ...
Bu yuxusuz gecələrin zülmətindən bezib artığ...
Külək...Bezmişəm bu dərdə hər gün çarə axtarmağdan...
ALLAHIMA yalvarmağdan....
Külək...məni bacimi verirem seneda olsa başa düşürsənmi yəni...?
Sən ki sevməmisən külək, Anlaya bilmərsən məni...
Barı deki ölür sənsiz,deki elə can üstədi...
Bircə özü bilir sənsiz,bilir ürəyi xəstədi...
Külək...nolar ki sən denən...Mən desəm inanmayacağ...
Qandırsamda qanmayacağ.
Heç halıma yanmayacağ...
Külək...Yada heçnə demə.
Söz aparmağ peşən deyil...
Onu salma dərdə-qəmə.
Məni başa düşməyibsə,səni başa düşən deyil...
Bundan belə nə mənası.?
Olan olub keçən keçib...
Mənə ölüm yolun qoyub,
Özünə dünyanı seçib...
