Qaranlığım...!

Qaranlığımda boğuluram mən..Çarəsiz,kimsəsiz,hər kəsdən uzag...Bədbəxtliyimlə üzləşirəm mən 3 ildi bitmədən...Səhərlərə məcburi göz açan axşamları bütün dərdləri ağlına gəlib əzab çəkən biriyəm mən..Düzəlmir nə etsəm düzəlmirəm..Düzələ bilmirəm..Xoşbəxtlik sözü mənə yaraşmır,dilimə belə..Sadəcə bəzən çalışıram xoşbəxtlikçün ama sonra boşa olduğunu anlıyıram və əl çəkirəm..Alınmır çünki,1 günlük olur ən uzagi sonra yenə eyni hamam eyni tas..Öyrəşmişəm mən Pessimistliyimə,Neqativliyimə,Aqressivliyimə..Amma qıragdakılar yox!!Hələ çoxları məni xoşbəxt oldugumu sanıR,çünki qıragdan elə görünürəm..Nə bilsinlər içimin od tutub yandığını??Bilmirlər..Bilməylərinidə istəmirəm dogrusu..Belə xoşdu mənə..Yavaş-yavaş başa düşürəm dünyanın 1 qram dəyərsiz,maragsız oldugunu..Bəlkə də maraglıdı ama mənçün zəhərdi!!Onsuz Həyat bir oyun deilmi?!) Biz də bu oyunun bir parçası və öz həyatımızdakı oyunun baş qəhrəmanları :) Mən də bir qəhrəmanam öz hekayəmdə necə ki,heç kəsin sevimlisi olmuan biri..Əslində hekayə deməy olmaz mənkinə daha çox Roman olar Trajik,faciəvi bir Roman..Və Romanımın adı "QARANLIĞIM"...!