Soruşmayın nolarrr...
Soruşmayın nolurr...
Həyat ....-Həyatın nə oldugunu öləndə anlıyır insan.çox qəribədir həyat,qaygısız uşaglıq illəri,şən ,şirin ,gözəl həyat...
Böyudüycə həyat dəyişir ,həyatın hər anı gözəldir,hər anı..Amma bir tək ,insanın aglını ,məntiqini ,düşüncəsini əlindən alan SEVGİ olmasa.,
Rahat yaşadıgın yerdə bir də təsadüfən birisi çıxır qarşına ,qəlbində hisslər oyanır,,hər gördükdə ,qəlbi əsir insanın,zamanla baxirsanki,həyatının mənasına çevrilib,həyatına rəng qatıb,vaz keçilməzin olub ,o BİRİSİ dediyimiz insan
Gecə -gündüz fikrimizdən çıxmayan o insan,bütün düşüncəni zəbt edib,bir xoş sözü ,səni dünyanın xoşbəxti edir,bəzən də,soyug bir davranışı ,dünyadan küsdürür insanı..
Sevdiyini anlıyırsan,onsuz heçnə oldugunu dərk edirsən,.
Birgün sənin olmadıgını anlıyırsan ,qarşılıqsız sevdiyini anliyirsan..o vaxt.məhz o vaxt insan özünə nifret edir,çünki hisslərinin qarşısında aglının məntiqinin zəif oldugunu anLayırsan...
Sonra unutmag lazım oldugunu dərk edir insan,ama unudmag asan olmur,insanın ciyəri yanır,nəfəsi kəsilir,nəfəs ala bilmir insan,qəlb dediymiz o ürək acıyır,sızlıyır,çox çətindir,coxxx....
Bir an adama elə gəlirki aglını itirəcəy,yaddaşı itəcəy, Bütün dunyanın təriflədiyi,şeirlər maxnılar qoşdugu,həyatın gözəlliyi dediyi o sevgi ,səni bitirir..
Sonra insan özündən qaçır,insanlardan qaçır,həyat işgəncə olur,çox çətin olur..
O çətinlikdən əzabdan qurtulmag üçün ,insanlarla ünsiyyet qurmag istəyir insan,tanış olursan insanlarla,ad ,yaş, haralısan?bu suallardan sora isə.. sevdiyin varmı?....
Bax bu sual:--Sevdiyin varmı?--Hər soruşulduqda cavab verməmiş iki damla göz yaşın axır gözundən...
Axı onu unudmagcun danışırsan insanlarla,bu sualsa yaraya duz olur....Soruşmayın bunu nolurr..sevdiyi olan insan ,sevdiyin qoyub sizinlə söhbət etməz ki,əyər söhbət edirsə,demekki unudmag istədiyi biri var...
Həyat ....-Həyatın nə oldugunu öləndə anlıyır insan.çox qəribədir həyat,qaygısız uşaglıq illəri,şən ,şirin ,gözəl həyat...
Böyudüycə həyat dəyişir ,həyatın hər anı gözəldir,hər anı..Amma bir tək ,insanın aglını ,məntiqini ,düşüncəsini əlindən alan SEVGİ olmasa.,
Rahat yaşadıgın yerdə bir də təsadüfən birisi çıxır qarşına ,qəlbində hisslər oyanır,,hər gördükdə ,qəlbi əsir insanın,zamanla baxirsanki,həyatının mənasına çevrilib,həyatına rəng qatıb,vaz keçilməzin olub ,o BİRİSİ dediyimiz insan
Gecə -gündüz fikrimizdən çıxmayan o insan,bütün düşüncəni zəbt edib,bir xoş sözü ,səni dünyanın xoşbəxti edir,bəzən də,soyug bir davranışı ,dünyadan küsdürür insanı..
Sevdiyini anlıyırsan,onsuz heçnə oldugunu dərk edirsən,.
Birgün sənin olmadıgını anlıyırsan ,qarşılıqsız sevdiyini anliyirsan..o vaxt.məhz o vaxt insan özünə nifret edir,çünki hisslərinin qarşısında aglının məntiqinin zəif oldugunu anLayırsan...
Sonra unutmag lazım oldugunu dərk edir insan,ama unudmag asan olmur,insanın ciyəri yanır,nəfəsi kəsilir,nəfəs ala bilmir insan,qəlb dediymiz o ürək acıyır,sızlıyır,çox çətindir,coxxx....
Bir an adama elə gəlirki aglını itirəcəy,yaddaşı itəcəy, Bütün dunyanın təriflədiyi,şeirlər maxnılar qoşdugu,həyatın gözəlliyi dediyi o sevgi ,səni bitirir..
Sonra insan özündən qaçır,insanlardan qaçır,həyat işgəncə olur,çox çətin olur..
O çətinlikdən əzabdan qurtulmag üçün ,insanlarla ünsiyyet qurmag istəyir insan,tanış olursan insanlarla,ad ,yaş, haralısan?bu suallardan sora isə.. sevdiyin varmı?....
Bax bu sual:--Sevdiyin varmı?--Hər soruşulduqda cavab verməmiş iki damla göz yaşın axır gözundən...
Axı onu unudmagcun danışırsan insanlarla,bu sualsa yaraya duz olur....Soruşmayın bunu nolurr..sevdiyi olan insan ,sevdiyin qoyub sizinlə söhbət etməz ki,əyər söhbət edirsə,demekki unudmag istədiyi biri var...
