Heç nə bilmirəm..heç nə his etmirəm...Sevirəm Səni
Sənin məndə başladığın kimi başlayıram yazmağa…
Kiçik qum dənəsi idin əvvəllər ürəyimdə haradan bilərdim ki
səni bu qədər sevə biləcəyimi. Nəsən sən qəlbimdə
gizlənən? Bərk bərk qışqıran, olmadıqca olmağa çalışan?
Nə etdin mənə anlamıram.
Necə oldu bu qədər böyüyə bildin içimdə ?
Nə qədər fərqli olduğunu gözlərinin içinə baxaraq izah edə bilərəm yalnız sənə.
Heç nə bilmirəm, heç nə hiss etmirəm Səni sevirəm
O an gəlsəydi, söyləyə bilsəydim bunları sənə.
Sənin hər şeyini bu qədər saf təbii və təmiz qəbul
edə bilirəm, heyrətlənirəm inan və özümü tanıya bilmirəm.
Səni buna görə böyük bir xoşbəxtliklə günahlandırıram.
Çox gözəl hissdi səni sevməyin ağrısını dadmaq
və səninçün yoxluğunda darıxıb yaşaya bilməmək...
Heç nə bilmirəm, heç nə hiss etmirəm Səni sevirəm
Məktublardan xəbərsiz sevimliimsən sən mənim ilk ürəyimi coşduransan..
Amma haradasan, indi gözlərim səni görür,
amma ürəyini ürəyim nə vaxt görəcək bilmirəm.
Toxundum bu yaxınlarda sənə, hiss etdin?
Amma içimi yandırdı bu toxunuş, qəlbim alovlandı ilk dəfə.
Heç nə bilmirəm, heç nə hiss etmirəm Səni sevirəm
İçimə axan gözyaşlarımı dindirmişdi o toxunuş,
yenidən alovlandı, o köz olmağa yaxın olan atəş oldu.
Heç nə bilmirəm, heç nə hiss etmirəm Səni sevirəm...
!
Redaktə etdi-Syamka
