Səni sevən qəlbim səndən inciyib

Yenə soyuqluğun yandırır məni ,
Səni sevən qəlbim səndən inciyib.
Oxu eşq bülbülüm qəmli nəğməni,
Səni sevən qəlbim səndən inciyib.

* * * * * * * * * * * * * * * * *

Möhnəti həmişə yarı bölərdik
Her cur cetinliye qalib gelerdik
Bir gün görüşməsək sanki ölərdik
Səni sevən qəlbim səndən inciyib.

* * * * * * * * * * * * * * * * *

İndi yaşayırırq küskünlərr kimi,
Könüll rübabımın qırılıb simi,
Mən gəzdirirəm dağ boyda qəmi
Səni sevən qəlbim səndən inciyib.

* * * * * * * * * * * * * * * * *

Gəl ört pəncəni qalaq üz-üzə,
Bir sən ol, bir mən, bir də gözlərin.
Vüsal qərq olarkən hicran dənizə,
Ağ bir yelkən olsun bu son süzlərim.

* * * * * * * * * * * * * * * * *

Bir sən ol, bir mən, bir də dərdimiz
Ağlayaq doyunca, gülek doyunca,
Baş-başa qaldıqca bu möhnətdə biz
Döysün qapılrı külək doyunca.


* * * * * * * * * * * * * * * * *

Döysün, qoy açmayaq yorulsun külək,
Qəmli hicran qalsin qapıda dustaq.
Bir an vüsalınla çırpınsın ÜRƏK
Sonra ………
Sonra biz ayrılmayaq !!!