Bir zamanlar həyatımda bir adam var idi

Bir zamanlar həyatımda bir adam var idi.

Gözlərində ancaq özümü gördüyüm, sözləri ilə məni göyün səkkizinci qatında saxlayan bir adam.

Ən daraldığım zamanlarda yaşama tutunma səbəbim...

Bir zamanlar həyatımda bir adam var idi. Dəli idi, sevgi idi, xoşbəxtlik idi, qısacası hər şey idi...

Onsuz olarkən aldığım nəfəs ciyərimə batar, yoxluğu canımı yandırardı...

Bir zamanlar həyatımda bir adam var idi.

Gözlərinə uzun uzadı baxmağa qıya bilmədiyim amma bir baxışında hər şeyi anladığım,onunla



danışmayanda nəfəsim kəsilənə qədər darıxdığım, ona toxunanda mən və o yox qarışıb biz olduğum...

Bir zamanlar həyatımda bir adam var idi.

Mənimlə bağlı hər şeyin onun üçün xüsusi yeri olan, mənim üçün dərin kəlimələr sərf edən, çox

danışmağı sevməsə də ən uzun cümlələrini mənim üçün quran...

Bir zamanlar həyatımda bir adam var idi.

Ondan getsəm də, məndən heç vaxt getməyən biri idi. İliklərinə qədər sevirdi, sevilirdi...

Bir zamanlar həyatımda bir adam var idi. Başqaları üçün adı - - - - - idi...

Mənim üçün sevgi idi...

İndi isə....

Bir adam gördüm... Gözü qaçmış gözümdən.

Saçlarından silinib əlimin izləri. Daha gözlərini yumanda gəlmir gözünün önünə mənim xəyalım.

Daha toxuna belə bilmir mənə yuxularında. Başqa xəyalları var, içində mən yoxam. Başqa işıqlar ovsunlayıb onu.

Gözündə başqa göz var. Əlində başqa birinin əli.

İndi isə başqa birinə gülür üzü, uzun uzadı mesajları belə başqası üçün yazır.


Sözləri başqasına deyilir, surprizləri başqasına hazırlanır...

Bir adam gördüm... Bir zamanlar ürəklərimiz belə bir döyünürdü indi yollarımız belə kəsişmir.



Bir adam gördüm. Çox başqa, başqasında...

Mən yanıma belə yaraşdırmadım heç kəsi,

O adam ürəyinə başqasını yaraşdırdığı kimi.

.R.t.Zemichka

.