Sənsizliyi sevdim...
Mən səni deyil əslində, bu qədər mənliyimin içində mənim ola bilməməyini sevdim.
O qədər yaxın o qədər ürəkdən, amma bir o qədərdə uzaqdan sənə həsrət qalmağımı sevdim.
Mən sənin başqalarının olarkən, başqa birinə baxdığın gözərini sevdim.
Həmişə eyni günahsızlığı, o isti əllərini tuta bilməməyi sevdim.
Mən həmişə sənin yaxınlığında, amma heç yanında ola bilməməyi sevdim.
Mən səni deyil , sənin ola bilməməyimi sevdim.
Mən bütün səhv addımlarımın, səhvlərinin səbəbinin sən olduğun üçün səni sevdim
Anla məni, mən səni deyil, bu qədər yaşadığım sənsizliyi sevdim.
Həmişə sənsizliyimi qucaqlayıb yatdım gecələr.
Sevgisiz idim, onu sevdim.
Heç kimin sevə bilməyəcəyi qədər, özümün xəbərim olmadan, səni dəlicəsinə sevdim.
