Mən bu şəhərdə tənha öləcəm

Mənə sakitliyimi bəxş et və sonra lütfən çıx
get...MƏn bu şəhərdə tənha öləcəm. Bİr küncə
qılıb soyuqdan donmuyacam, Qarlar örtməyəcək
bəlkə də üstümü. Bəlkə də isti evimdə eşiyimdə
soba başında öləcəm elə. Hardan bilirsən axı,
ölümün nə vaxt qapını döyəcəyini? Bəlkə elə bu
dəqiqə dayanıb başımın üzərində və bəlkə də elə
bu mənim sənə son yazımdır... Bəlkə də bu gün
son dəfə evdən çıxacam, bəlkə də... Bəlkə də
məni aldadırlar. Yox, yox, insanlar yoox.. Bəlkə
də məni aldadan bəlkələrdir...
Çox gözəl başa düşdüyüm bir şey oldu mənim bir
az öncə. Bu dünyadan yaşayırsan və insansa
ömrün boyunca axtardığını tapa bilməyəcəksən.
Elə siyahının ilk yerində "Sakit" liyin dayanır.
Sakitlik deyə bir söz var, amma özü yoxdur.
Öləndə yaxınların sənin sakitliyə qovuşduğunu
düşünüR, fəqət əsas səs-küy elə ölümdən sonra
başlayır...
Bilirsən, mən neçə ildir yazıram? Nə olsun
düzəldə bilmirəm, sonluğunu gətirə bilmirəm heç
bir yazımın...