Qayıtdım ömrümün səssizliyinə
Soyuq divarları qaranlıq idi
Qəlbimin işığı sönmüşdü deyə...
Mənsizlik yuxudan ayılmamışdı
Tozunda bir qalaq xatirə vardı
Həvəsim səninlə ölmüşdü deyə
Oxumadım.. Hər gün qəmindədə sevinc görərdim
İndi solmuş çiçəklərin çələngini
Toxumadım ...
Xəyalın ruhumu apardığı gün
Mənim sən adında varım, dövlətim,
Mənim sən adında varlıgım vardı
İndi isə hicranın, qəmin, qüssənin
Səni ömrümdən qopardığı gün!
Yıxılmışam
Üzü üstdə, dizi üstdə torpaqlara
Yıxılmışam Qanayan ovcumdan ümüdün qaçıb
Sızıltı...
Əllərimdə qollarımda sızıltı
Ürəyimdə cosan o hayqırtı...
Acı sükutunu poza bilmədi
Ömrümün bu yazıq halına baxdım,
Nə qədər düşündü ağıl da, qəlb də
Yoza bilmədi
Qaranlıq günündə qəm yuxusunu
Beləcə ömürlük yatası imiş
Səssizlik içində zülmət içində
Arzular əcələ catası imiş......
Yenilmiş bir məni yaşadan ürək!
Qayıtdım ömrümün səssizliyinə...
Divanə ünvanlı o son mənzil də
Demək yazılıbmış sənsizliyinə....