AyrıLıq...
yrılıq deyilen bir soz var dunyada. Omur-gunumuzun qenimi, itirilen xosbextliyimizin, umudlerimizin celladı ayrılıq! 
ilirem bax ele indice oxuyacagınız bu yazı ayrılıq ezabını yasayan bir 
oxlarının illerden beri ovudub unutdugu kederini oyadacaq. cılı - sirinli xatirelerini dile getirecek. Ureyimizin en derin kuncunde belke de sah damarının ustunde qaysaq baglamıs yarasını qanadacaq bu soz. yrılıga ölen sabahımızın celladı dedim. Bu olumun hokmunu , dusunmeden atdıgımız addımı verir. Qısqanclıgımızmı? 
eyanetimizmi? 
ec ozumde bilmirem. irce onu bilirem ki, omrumuz boyu ne etsek de, hara getsek de bu iblisin caynagından qurtula bilmirik.
angısı sinemizi ele koz - koz edirki, illerle sengimir tustusu basımızdan.aman sevir goz yasını icdikce doymur ayrılıq. Qorxusu bagrımızı yara - yara gelsede sonradan ele dozuruk ki, sanki belede olmalıyıq. Hardandır goren bu qeder dozum bizde?
ence dozum deyil tesellidir bu. Kor teselli. Qismet adlı inandıgımızın acı tesellisi.
evirik…..Bu sevginin xosbext gunlerini duymadan bezende qedrini bilmeden yasayırıq. iirde goruruk ki, aldı basımızın ustunu ayrılıq dumanı. Cırpınırıq - cırpınırıq kederin qollarında. usubet tufanı qopur icimizde. Ahnalemiz erşe direnir. Sonrada yorulub barısırıq taleyimizle. Qismet bele imis deyirik. Neyleye bilerik. ansı seven qovusur ki, deyirik. Belke de haqlıyıq, belke de haqsız. Bir omur boyunca varımızı - yoxumuzu calıb - talayan ayrılıq. enin fitne - fesatından kim bas aca bildi? Kim? Bir torun var dusen qurtula bilmez!!!
