İbrətamiz bir hekayə

Gənc bir oğlan məhəbbət dəryasına atılır. Heç kimin bu dəryadan çıxa bilmədiyini bilə-bilə.Gözəl bir qıza vurulur.Bu məhəbbət adi bir məhəbbət deyildi.Məcnunu dağlara salan Fərhada dağları çapdıran məhəbbət idi.Gözəl qız isə bu eşqdən xəbərsiz öz aləmində yaşayırdı.Bir müddət sonra oğlan bu məhəbbətə dözə bilməyib qəlbini qıza açır:
Sənə vurulmuşam ay gözəl pəri
Sənsiz çəkirəm qəmi-kədəri
Gənc elə düşündü ki bu çəkdiyi istirabdır.Amma məhəbbət istirabının arxada qaldığından xəbərsiz idi.Qız isə öz cavabında:
Mən axı sevmirəm hələ heç kəsi
Tezdir mənim üçün sevgi nəğməsi.
Gözlərindən peşimançılıq yağan gəncin dili sanki lal oldu.Heç bir söz deyə bilmədi günlər aylar illər biri-birini əvəz etdi.Gözəl qız hələdə heç kimi sevmirəm deyib sanki oğlana ümid verirdi.Gənc isə özundən belə çox sevdiyi qızdan nə isə gözləyirdi.Nəhayət bir il tamam oldu.
Qarşılıqsız məhəbbət gəncin gecəsini gündüzünə qatmışdı.Hər deqiqə hər an gözəl qızı düşünürdü.Nə qəlbindəki məhəbbət nə də xəyalları bitirdi.BİR GÜN HƏR ŞEYƏ SON QOYULDU!!!.Gözəl sandığı qız gəncin sevgisinə əhəmiyyət verməyib başqa birini sevməyə başladı.Beləcə təmiz eşqə ləkə vuruldu.Neçə illər beləcə gəncin qəlbində gözəl qızın sevgisi gözəl qızın qəlbində isə özgə birinin sevgisi yaşadı.İndi ise gənc oğlan xoşbət gözəl qız isə bədbəxtdir.Gözəl qız gündən-günə solur gənc oğlan isə həyatına davam edir.
Həyatda heç vaxt xarici gözəlliyə aldanmaq lazım deyil.İnsan sevgisi ilə xarici çirkinliyi belə gözəlləşdirə bilər.Daxili çirkinliyi isə gözəlləşdirmək mümkün deyil.