Sən də getmə ! 11 bölüm (hekayə)

27 Mart 2017
3 635
0
Sən də getmə ! 11 bölüm (hekayə)
-Yerimdə donub qalmışdım...Nə hiss etdiyimi bilmirdim..Beynimə siqnal indi çatmışdı.Nənəmi itirdim..?! Mən tamam tək qaldım...-Nənə..nənə ayıl yalvarıram.Nolar ayıl..Hönkürtü ilə aglıyıb qışqırırdım..Qonşular səsimi eşidib bizə yıgılmışdı..Bir azdan Fidangildə bizə gəlmişdi..Məni nənəmdə zorla ayırıb cənazəsin aparmışdılar...
-Fidan, mən indi neyniyəcəm hə?! ..Neyniyəcəm??
-Mənim talehsiz bacım..səbr, səbr başqa nə deyə bilərəmki...-Fidanı qucaqlayıb içimdəki göz yaşların tökürdüm.."Həyatdakı tək dogmam nənəm idi..Onsuz neyəyəcəkdim...Dünən danışmışdıq Bakıya köçüb yeni həyata başlayacaqdıq...Axı söz vermişdin, nənə?! Xoşbəxt olacaqdıq ikimiz..Yalnız ikimiz..İçimdəki acını sözlə ifadə etmək mümkün deyildi..Həyatdakı tək dogmanı itirmək..Kimsəsiz qalmaq heç kimə bu acını dadmagı arzulamazdım..İçimdə böyük bir boşluq yaranmışdı..
Kimsənin doldura bilməyəcəyi boşluq"...-Evimiz yas yerinə çevrilmişdi..Heç vaxt bu evi belə görmək istəməzdim..Evə daxil olan hər kəs başsaglıgı verib qadınlar olan otaga keçirdi...Sanki lal olmuşdum..Agzımı açıb bir kəlmədə deyə bilmirdim..Gözlərimdən yaşda axmırdı..kənarda əyləşib gözümü bir nöqtəyə zilləmişdim...Qonaglarla Fidanın anası maraglanırdı..Onlar həmişə mənə dəstək olmuşdular...Bu gündə yanımda idilər...
Axşamkı dəvətdən sonra şəxsi evimə sürüb bir az yalnız qalmaq istəmişdim...Divanda yerimi rahatlayıb gözümü tavana zilləmişdim..Mənim xasiyyətim dəyişkən idi...Bəzən əsib, gurlayıb dagıdar, bəzəndə sadəcə sakit bir sükuta qərq olmaq istəyərdim...Əlimdəki viskidən az-az içib düşüncələrə qərq olunmuşdum..Bu ev çox sakit idi, divardakı saatın tik-taklarından başqa heç bir səs eşidilmirdii...Tik-takk..bu səs əsəblərimi oynadırdı..Əlimdəki viski bakalın sürətlə saata çırpmışdım..


Aslan haqqlı idi..Özümü heç cürə idarə edə bilmirdim..Keçmiş məni buraxmırdı..Hara getsəm mənimlə birgə gəlirdi..Çəkdiyim o acıları, barmaqlıqlar arasındakı günləri unuda bilmirdim..Xatırladıqca daha da dəli olurdum sanki...Bu ev mənim yaşadıgım günlarin şahidi idi..Heç bir qadın bura ayaq basmamışdı..Telefonum dayanmadan çalırdı, adboy versəmdə əl çəkənə oxşamırdı...-Nə?! Nə var?
-Əzizim , hardasan? Sənin üçün çox darıxmışam..Neçə gündü yoxsan??
-Natalya, işlərim var əl çək!
-Xahiş edirəm gəl... Darıxmışam..
-Yaxşı..!



Nə oldu gəlirr??
-Həə Lataa sən indi get mən hazırlaşım..
-Sənə inana bilmirəm, o adamda nə görmüsən...
-Onu sevirəmm...o mənsiz qala bilməz bilirdim gələcək...


Maşına əyləşib Natalya üçün aldıgım evə yollanmışdım..Qapını ehtiras dolu, gecə geyimində qadın açmışdı...
-Yaxşı ki, gəldin))..Sənin üçün yemək hazırlamışam..
-Mənə sən lazımsan..dodqlarına sərtcə yumulub yataq otagına aparmışdım..Bu qadının yanında azda olsa dərdlərimi unudurdum..
Ehtiraslı gecədən sonra səhər yavaş-yavaş oynamışdım..Duş qəbul edib, köynəyimi geyinib düymələməyə başlamışdı..Arxadan məni qucaqlayan Natalyanın nəfəsin boyunmda hiss etmişdim...
-Anar, getmə yanımda qal...-səsi çox astadan çıxmışdı..
-İşlərim var getməliyəm..! Bu qadına qarşı nə vaxtsa incə bir söz işlətdiyimi xatırlamırdım..Yox dedimsə, başqa bir söz deməzdi...
-Səni sevirəm, Anar...
-...
-Bir söz deməyəcəksən??
-Sənin kimi qadını sevəcəyimi düşünəcək qədər axmaq ola bilməzsən..!
-Mə..Mənn...
-Sus...qapını çırpıb ordan uzaqlaşmışdım..Səhər yeməyində atam həmişə hamımız bir yerdə olmagın istəyirdi..Evə yollanmışdım.. Bu gün içim bir qəribə idi..Dərin bir boşluqda idim sanki..Köynəyimin düymələrin yarıya qədər açıb dərindən nəfəs almaga başlamışdım..Evə çatanda atamgilin təlaşla maşına mindiyin görmüşdüm, cəld maşından düşün onlara tərəf getmişdim...-Aslan, nə olub?! Hara gedirsiz?!...
-Dəniz..Dənizin nənəsi ölüb..kəndə gedirik...
-Nə?!..
-Hə..gəlirsən??

Siz gedin arxanızdan gəlirəm...O anda nə hiss etdim, bilmirdim..dilim söz tutmurdu...kəndə çatana qədər maşını necə idarə etdim, bilmədim...

Cəlil...
Həsən əmi zəng etdiyin görüb telefonu açmışdım..
-Cəlil, oglum, biz kəndə gedirik..
-Nə olub?!!
-Dənizin nənəsi rəhmətə gedib...-eşitdiyim sözdən sonra telefon əlimdən düşmüşdü, dilmədən yalnız bir kəlmə çıxmışdı...-Dəniz...
Maşına minib cəld yola düşmüşdüm..Dənizin hər şeyi öyrəndiyin bilirdim.Onun qarşısına çıxmaga üzüm yox idi,gərək əvvəldən hər şeyi ona danışardım..Onu bu halda tək qoya bilməzdim..Nənəsinə çox baglı idi..Allah bilir indi nə vəziyyətdədi..Sevdiyin insanın canının yanması, sənin canının yanmagı deməkdii..Ən az onu qədər canım yanırdı. Xalidə nənəni çox istiyirdim..Dənizin həyatdakı tək dogması o idi..bundan sonra nə olacaqdı..Onu kənddə yalnız qoymayacaqdım, lazım gəlsə zorla Bakıya özümlə aparacaqdım...


Məscidə nənəmin son duası oxunduqdan sonra qəbristanlıga yola düşmüşdük..Heç nə hiss etmirdim, Fidan məni qucaqlayıb özü ilə aparırdı...Dəfn olunduqdan sonra hər kəs başsaglıgı verib getmişdi...-Diziüstə yerə çöküb onun məzarına əlimi qoymuşdum..Soyuq torpagı hiss etdikdən sonra hər şey mənə indi çatmışdı..-Onu itirdim..
Əlimdəki torpagı sıxıb onun məzarın qucaqlamışdım...-Nənə..?!..Gözümdəki yaşlar indi axmaga başlamışdı..-Niyə?! Niyə Allahım? Mənim günahım nədi bunları çəkirəm?!!...Gözümün önündə 3 əziz insanımın qəbri..Niyə mən?! Hansı günahı işləmişəm bunları çəkirəm...-Anam getdi, atam getdi... Sən də getdin nənə, məni tək buraxdın..Mənə söz vermişdin, heç vaxt məni yalnız qoymayacaqdın...
Sən də getdin....
-Fidanda mənə qoşulub hönkürtü ilə aglıyırdı...
-Dəniz, qalx gedək, onun ruhun incidirsən...-Fidan məni zorla qaldırıb evə aparmışdı..Həyətə girdiyimdə gördüyüm mənzərə qarşısında susub qalmışdı...Həsən əmi və arvadı stolda oturub aglıyırdı...
-Cəlil...?!
-Dəniz...- Qaçıb məni qucaqlamışdı...Hönkürtü ilə aglıyıb ona sarılmışdım..-Cəlil, o da getdii, məni tək qoyduu...
-Shh sakit ol, aglamaa...- Birdən məni sanki tok vurmuşdu..burax mənii..-Kənara çəkilib ona qəzəblə baxmışdım..-Bu hərəkətimə çaşıb qalmışdı..Səndə yalançısan, mənimlə oynadın,yalan danışdın...
-Dəniz, mən..
-Sən, nəə...-üzümüHəsən əmigilə çevirib qəzəbimi onlara püskürmüşdüm..
-Nəyə gəlmisiz həə?!..Nəyə?? Nənəm sənin ogluna görə öldü...
-Qızım, nənən agır xəstə idi..
-Nəə?!! ..Məm niyə bilmirdim?
-O, sənin bilməyini istəmədi...-Hər şey kimi bunuda gizlətdiz?!!...-Nifrət edirəm sizə!!!...-Anarın məyus baxısların üzərimdə hiss etdikcə əsəblərim daha da gərilmişdi...
-Nə baxırsan?! Belə pis oldun?!.. Həyatımda sənin qədər mundar, duygusuz bir insan görməmişəm..Onun üstünə cumub, tək qolumla sinəsinə vurmaga başlamışdım...
-Nə susursan cavab ver?!...Sənin kimi mundar pulların özündə qalsın...Mən nənəmi istiyirəm..onu geri qaytara biləcəksən..
Nə qədər vursam da nə dinir, nə də tərpənirdii...Cavab ver dedim!! Susma..Nəhlətə gələsən sənii..Sənə nifrət edirəm..!!
-Q..qolun... -Bu qədər söz demişdim onun verdiyi cavaba bax...Sargılı qolumu qaldırıb onun gözünə soxarcasına göstərmişdim...-Sənin məhsulunduu.. Məmnunsan?!Sındıracam demişdin baxx!Buda qolum...əlimi qaldırıb ona sərt şillə vurmuşdum... Necədi?!! ..İstiyirsən bu biri qolumuda sındır!! İndi canım yandıgı qədər heç bir agrı məni bu qədər yandırmaz...
Hamınıza nifrət edirəm, gedin..görmək istəmirəm sizi..Bəlkə də səhv edirdim, amma indiki vəziyyətimdə onları günahkar görürdüm..evə qaçıb qapını kilidləmişdim..eşitdiyim tək şey Cəlilin Anara vurdugu yumrug idii...-Yerə çöküb hönkürtülə aglamışdım..Bu ev indi mənə bumbuz gəlirdi..Sevdiyim bütün insanları tək-tək bu evdə itirdim....
Əvvəlki Xəbər Növbəti Xəbər
RƏY ƏLAVƏ ET
Bilgilendirme
Yorum Ekleyebilmeniz için Sitemize Kayıt Olmanız Gerekmektedir.