Heç kim anlamır dərdimi,çünki bilmir düşündüklərimi.

Hardan biləcəklər ki,dilimin düşüncələrimə xəyanət
etdiyini,və ya düşüncəmin tam əksinə
getdiyini,yada sadəcə susduğumu. Əslində, dilimin də günahı yoxdur susduğu üçün,bəlkə də adi susqunluq deyil onun susqunluğu,o da susaraq qarşı çıxır,üsyan edir hər şeyə.Çünki dilim hər susanda bir yeni fırtına daha qopur içimdə və hər fırtınamda bir mən daha itir dərinliyimdə,hər itirdiyim bir məndə daha da böyüyür susmaqlarım, əslində susaraq üsyan edirəm heç kim görmür, anlamır susmalarımı. Bəlkə də
səbəbi gözlərimin yerinə dodaqlarıma fikir verdikləri üçündür,artıq dodaqlarım susdu.Sadəcə gözlərim
danışır.Hər kəsin dodaqlarının danışdığı bir dünyada,mənim yalnız gözlərim danışır.