Gələcəyini bilirdim

Döyüşün ən qanlı günlərindən biriydi.
Əsgər ən yaxın dostunun bi az irəlidə, qanlar içində yerə yılıdığını gördü. İnsanın başını bir saniyə belə sipərdən çıxara bilməyəcəyi kimi bir atəş altında idilər.
Əsgər komandirinə tərəf qaçdı, dərhal:
- Komandirim, tez gedim esgər yoldaşımı götürüb gəlimmi?
"Dəlisənmi?" deyər kimi baxdı komandir…
- Getməyə dəyməz oğlum, yoldaşın dəlik deşik olub. Böyük ehtimalla ölmüb artıq. Öz həyatını da təhlükəyə atma!
Amma əsgər o qədər israr etdi ki, komandir icazə vermək məcburiyyətində qaldı.
- Yaxşı, sına görək!
Əsgər göydən yağış kimi yağan güllələr altına atıldı sipərdən və möcüzə kimi, yoldaşının yanına qədər getdi, yaralı yoldaşını kürəyinə aldı və daşımağa başladı. Birlikdə sipərin içinə diyirləndilər.
Komandir qaçıb yaralıya bir nəzər saldı və təngnəfəs bir kənara yıxılmış əsgərə döndü:
- Sənə həyatını təhlükəyə atmağa dəyməz, deməmişdimmi mən! Bu onsuzda ölüb…
- Dəydi Komandirim, dəydi! dedi əsgər.
- Necə dəydi, yoldaşın onsuzda ölüb, görmürsənmi?
- Yenə də dəydi komandirim, çünki yanına çatdığımda hələ yaşayırdı.
Və onun son sözlərini eşitmək, dünyalara əvəz idi mənim üçün…
"Son sözü nə idi?" deyə soruşdu komandir.. Əsgər, hıçqıraraq, yoldaşının son sözlərini təkrarladı: "Gələcəyini bilirdim..!"

Son anınızda etimadını, sədaqətini, vəfasını qazandığınıiz sizi gözleyecek biri varmı?
Hansı ki, ölümə belə gülümsədiyində varlığınız ona mənəvi dəstək olsun..
Hansı ki, onun gəlməsini gözləmədən, qarşılıqsız şəkildə gözlərini əmin şəkildə yumaraq,
qəti şəkildə o gələcək deyərək vəda etsin..
Gözlərini sonuncu yumduğunda belə "haralardasa burada baş ucumdadır, gəlib" deyə biləcəyin biri varmı..
Sən, "o gələr" dediyin biri varmı?