Bəzən ağlamaq insanı rahatlaşdırır
İnsanın yaşı neçə olursa olsun ağlayarkən həmişə kimsəsiz bir uşaqdır...
Bəlkə heç bir şey yolunda getmədi amma heç bir şey məni yolumdan da etmədi.
Dildə eşq nəyə faydadır ki, könüldə olmadıqdan sonra...
Kimsəyə özündən çox dəyər vermə, yoxsa öz dəyərini itirərsən.
Üzülmə sevdiyim gün gələr yanağımın deyil torpağımı öpərsən
Həyatda varsa ağlayıb gülmək, əslində gözəldir dünyaya gəlmək,arzulanan ən xoşbəxt dilək, imanla yaşayıb imanla ölmək...!
Getmək istəyirsə, buraxacaqsan .. getsin! Ağılı səninlə olmayanın bədəni yanında olsun istərsənmi?
Min qapıdan, saraydan içəri girə bilərsən , sevməsini bilmədikdən sonra kiçik bir könüldən içəri girə bilməzsən..!
Yanlızlığın ən pisi səni anlamayanların arasında olmaqdır!
İtirdiklərimin arasında, Ən çox ağılım üçün darıxıram ..."
Həyat başlar və bitər! Necə başlayıb harada sona çatdığı deyil, İkisi arasına nələr sığdırıabildiyin əhəmiyyətlidir...
Uğruna fədakarlıq edə bilmədiyin sevgini, ürəyində daşıyıb da özünə yük etmə..!
ATA Xəzinə qapısıdır, açmasına bilənə!
ANA Cənnət qapısıdır, girməsini bilənə!
Qardaş Könül aynasıdır, baxmasına bilənə..
Gözəlliyinə güvənmə bir sızanaq yetər. Malına güvənmə bir qığılcım yetər .. Rəbbinə Güvən "O" hər şeyə yetər..!!
Yaxınlıq, uzaqlıqdan daha sıxıntılıdır.
Çünki hər yaxınlıqda itirmə qorxusu,
Uzaqlıqda isə qovuşma ümidi vardır.
Öyrəndik ki, iki şey əsla tərk etməzmiş insanı biri yanındakı ANA, digəri ürəyindəki yara.
