Ѫ ╆ Ĝєri Ɗöńdürəń Ĝörრüşdüńრü kℯçრişi? ╆ Ѫ
Sevgi və Ayrılıq.
Çəmənliyin qıraqında Sevgi ilə Ayrılıq diyanmışdı. Cavan iki sevgiliyə numaiş edirdilər.
Ayrılıq deyir Sevgiyə: , Mərcə gələkmi, mən onları indi ayıracam?!»
Sevgi deyir: «Diyan, icazə ver mən onlara sadəcə bircə baxış atım, sonra sən yaxınlaşa bilərsən nəgədər istəyirsənsə — və biz onda görəciyik, sən onları ayıra biləcənmi ,"
Ayrılıq razılaşdı. Sevgi cavan sevgililərə yaxınlaşdı, toxundu onlara, gözlərinin içinə baxdı və gördü, necə onların arasında bir qıqılcım keçdi...
Sevgi geri döndü və dedi: «İndi sıra səndədi»
Ayrılıq cavab verdi: «Yox, indi mən heç bir şey edəmərəm — indi onların ürəyi sevgilə doludur. Mən sonra gələrəm.»
Vaxt keçdi. Ayrılıq pəncərədən evə boylanmaqa başladı, və görü. Cavan ana və qucaqında qırxlı uşaq, ata. Ayrılıq umid edirdi, sevgi coxdan gedib. Və bu umidnən evə girdi. Amma, gözlərinə baxanda o,Minətarlıq gördü.
Ayrılıq geri döndü və dedi: «Mən sonra gələrəm»
Vaxt keçdi, Ayrılıq yenə onlara gəldi — evdə uşaqlar səs salırdılar, işdən evə yorgun ər gəldi, ana uşaqları sakitləşdirirdi. Ayrılıq umid edirdi, artıq o onları ayıra bilərdi — bu günə gədər sevgidə minətarlıqda çoxdan bitmiş olar. Amma gözlərinə baxanda,o hörmət və Anlayış.
«Mən sonra gələrəm» — dedi ayrılıq.
Vaxt keçdi, Ayrılıq yenə onlara gəldi — uşaglar artıq böyümüşdü, qocalmış ata uşağlarına nəyisə başa salır, arvad mətbəxdə nəsə danışır. Baxdı o,onların gözlərinə və dərindən nəfəs aldı: o gördü, Etibar.
«Mən sonra gələrəm» — dedi ayrılıq.
Vaxt keçdi, Ayrılıq yenə onlara gəldi — baxır, orada nəvələr qacır, divanda pərişan qoca bir qadın otururdu. Ayrılıq baxır və beynində düşünür:`Bəli artıq, Mənim vaxtım gəldi catdı» O yaxınlaşdı və gözlərinə baxmaq istədi amma qoca nənə birdən ayaqa qalxdı və evdən cıxdı. Ayrılıqda arxasınca getdi. Qoca qadın sonunda qəbirsanlıqa gəldi və bir qəbirin yanında oturdu. Bu qəbir onun ərinin qəbiri idi.
«Dəyəsən, mən gecikdim, — düşündü ayrılıq, — vaxt öz işini görüb»
Və ayrılıq qoca nənənin gözlərinə baxdı.
Gözlərdə o xatirələr gördü — Sevgi xatirələri, Minətarlıq, Hörmət, Anlayış və Etibar.
