Çiyələk qoxan xəyallarım,siqaret qoxan əllərdə qırıldı.
"Göyüzünü xatırladan gözləri yox idi ama kitab qoxusu qədər sevərdim onu"
"Yorğunsan.
Danışmaqdan deyil, susmaqdan.
Yaşamaqdan deyil, yaşamamaqdan.
O qədər yorğunsan.”
Çiyələk qoxan xəyallarım,siqaret qoxan əllərdə qırıldı.
İndi hər ikimiz xəyanət qoxuruq ..
"Göyüzünü xatırladan gözləri yox idi ama kitab qoxusu qədər sevərdim onu"
Bir çay istə bizə,
Sonra? Sonra otur bə Adam daha çox sözüm var sənə...
Üzlərindəki maskanı parçalayıb
ayna qarşısında utandırmaq istəyirdim hamısını. Bəlkə o zaman anlarlardı nə qədər iyrənc varlıqlar olduqlarını.
Amma bu mənim üçün çətin idi. Və mən onlarla mübahisə edəcək qədər güclü deyildim.
Yalnız başımı çevirə bildim.
Və heçkim soruşmur,bu səhərlər niyə hər fəsil yağışlı gündə açılır?
Niyə yarpaqlar yaşıl donunda qızılıdır?
Niyə 4 fəsil payızdır pəncərələrdə?
Çünki artıq marağlı deyil fəsillər,yalnızca nəfəs alanlar üçün,
Yaşamağı unudub,ölmək üçün gün sayanlar üçün ..
Günəşə toxunmadan sevdik biz onu,ulduzlara əlimiz çatmadan hiss etdik içimizdə..
İndi isə toxunmadan sevmələr yox,.
Hissizlik höküm sürür möhürlənmiş qəlblərdə
Nə yazıq ..
təkcə yanınızdan deyil, hər yerinizdən gedirsə - sevgidir...
mən sizə demişdim axı riyaziyyat həmişə səhv edir; ikidən bir çıxanda yerdə heç kəs qalmır...
Sonralar gülüb keçdiyim təcrübələrə çevrildi,
Bir zamanlar hıçqıra-hıçqıra ağlamalarım
Külək qara saçlarını,sarışın havalandırırdı,
Qadın,qəhvəyi gözləri ilə mavi baxarkən səmaya ..
Çünki böyüdükcə arzularım kiçildi, təəccüblərim kiçildi, gözləntilərim kiçildi. Böyüdükcə o qədər kiçildim ki, içimdə heç bir şey qalmadı. Böyüməyin bədəli - yarım metr uzandım, yarım kilo kökəldim və dünyadan vaz keçdim.
"Hər şey keçər.
Hər şey unudular.
özünü bir fəlakətin içində itirməyin mənası yoxdur.
Sadəcə gecəmi gündüzə bağlayan bir xəyal var...
İnsan cəhənnəmdə də xeyal qura bilər.
Yoxluğunun boş küçələrində göz rənginə boğulmağın dadını alıram dodaqlarimdan....
Yenə şəhərlərdə kimsəsizliyin havası,
Ovuc içinə sığmaz bir cəhənnəmin həyat qoxusunu alırıq otağımızın közərən işığının altında
Yenə gedişlərinin töhməti və səsləri yaxınlaşır qulaq diblərində..
Dağınıq hisslərin toplandığı bir sözün arxasında izləyirəm gedişini..
Getsem islaq baxışlarla,
Silərsən mi göyüzünü ovuclarimdan..?
Kədərli və gözəl qadınlar çəkdim qaranlığıma
Toplanan bütün həsrətimi ciblərimdə daşıdım.
Rəqs edən ağrılarım, zövq aldığım ən gözəl məhşər.
Tənhalığımın dilindən damlayan şeirlər, taleyidir kimsəsizliyimin.
Və arzusu qurşağında qalan buludlar ağlaya bilmir rəngsiz yağışlarını.
