çüŋҡï ɧəŗ ҡεşïŋ ɓïŗ ɠεđεŋï √ąŗđıŗ
Nə sən məni anlayırsan, nə də mən səni...Nə mən izah edə bilirəm, nə də sən... Aydındır ki, bitəcək…
Mən qorxuram..Payız xəzanında itib batmaqdan qorxan yarpaqlar kimi..Gedirəm....Zamanın gecikdiyini görüb..özüm ona qaçıram.. Sən yaşa,sən sev,sən xoşbəxt ol..Mənsə səni uzaqlardan izləyən kilometrlər olum..Səncə ruhdan daha səmimi nəsə olur? yada ki ruhundan daha yaxını? nəsə gizlədə bilərsən onnan? məncə yox.Ruhum ən böyük hədiyyəm olsun sənə!.............
Gozlerimdeki sen...Yaşayıram qaçırmış kimi zamandan,herden gözüm yol çekir fikire dalıram.Sonra diskinib ayılıram sanki,yuxudan."Gözlerimdeki seni" görerler deye qorxuram.Yene başlayır yalançı gülüşler,zarafatlar.Bir anda adın seslenir,başımı aşağı salıram,gözlerimi başqa gözlerden qaçırıram."Gözlerimdeki seni" görerler deye qorxuram.
Çox sevdiyin amma geri döndüre bilmeyeceyin şəxslərin ən pis terefi; Onları hər xatırladığında, səni təkrar təkrar tərk etmələridir...
Unutdugum kimse yoxdu-Silinib geden 'insanlar' var sadece
Deyersiz gorduyum kimse yoxdu
- Deyerini itirenler var sadece..
"Yalnız sən olacaqsan." demişdi. Elə də oldu yenə 'YALNIZ' mən oldum.
Bəzən həyat istədiklərini bəxş etməz sənə..Ən gözəl arzunu qəlbinə "dəfn" edib həyata davam edərsən...
Sənsizlik...Sənsizliyi necə ifadə edim ki, ürəyimin yanğısına təsəlli olsun..nədir sənsizlik..sənsizlik ölümdü...həqiqi ölüm deyil..məcazi ölümdü...yaşaya-yaşaya ölməkdir sənsizlik...əvvəlcə yaxın edir sənin bir parçan olur..sonra da səndən əbədiyyən qopur ağacdan düşən yarpaq kimi...nəticədə sən ağac kimi qalırsan o da yarpaq kimi qovuşur torpağa...sən də zaman zaman quruyursan səssiz halda...bütün fəsillər dəyişir həyat davam edir ama bir tək sən quruyursan...sanki dənizin ortasında kiçik bir adada bitən bir ağac...səbirsizliklə gözləyirsən ki nəvaxt ləpə gələcək və mənim bu qurumuş kökümü qoparıb, budaqlarımla birgə yuyub aparacaq sənin qarışdığın torpağa...budur sənsizkən düşünülən xəyallar...budur xəyallarda sənsizlik....
