Bir ölüm vəfalı,bir də payız.
Sentyabr bir ay deyil, bir aylıq ayrı bir mövsüm.
Və mən bütün yarpaqlarımı tökürkən indi, Sentyabr deyirsən, tam da orada başlayır ayrılıq.
Hər könül insanı yemişdir, ömründə bir neçə dəfə, Sentyabrın yumruğunu.
Yarpaq sıxılmışdı ağacdan, bəhanəydi payız.
Tikanın ürəyimə batdığı bir payız günüdür. Sən əlini buludların içində gəzdirirsən, buludlar sənin gözlərinin üstündə gəzir.
Onu niyə sevdiyimi bir cür anlamır. Ağzı iyul istisi, baxışları payız.
Kül mavinin yanına sarı gəlirsə payız, sən mənim yanıma gəlirsən qiyamət olur ...
Bir ölüm vəfalı, bir də payız.
Gözlərinmi daldı yoxsa sıxıldınmı suallardan? Heç keçməzmi gözlərindən bu payız.
Dərdi nədir bu payızın,
Niyə soldurur gülləri,
Hardan tapar bu insanlar mən bədbəxtkən gülünəcək şeyləri
