Təsadüf yoxsa Alin yazisi Bölüm 7
Ülviyye eve girende anası qapının yanında dayanmışdı.
- Haradasan bu vaxta qeder. Senin iş vaxtın çoxdan bitib.
- Hava alırdım
- Bu gün niyese çox almısan
- Ne isteyirsen?
- Ananla düz danış
- Anam menimle düz danışanda danışacağam.
- Menim sene verdiyim terbiye budur?
- Dünenden sonra meni mecbur eledin. Sene hörmetsizlik etmek ve acı danışmaq istemirem. İzninle, sayende gece de yatmamışam indi de başım çatlayır. Yatacağam.
- Reşadgil gelen hefte gelirler.
- Gelsinler, ne de olsa size yaxındırlar, menim yas merasimimde iştirak ederler.
- Ülviyye!!!
- Gecen xeyre
Təsadüf yoxsa Alın yazısı (7-ci bölüm)
Gülnaz qızının tersliyine beled idi. Ona bu xasiyyet özünden keçmişdi. Bilirdi ki, o canına qıymaz, amma yene de içine ürperti düşmüşdü. Varı yoxu göz bebeyi qızının incidirdi. Amma düşünürdü ki, bu gün sadece müveqqeti onu incidir, başqa biri ise onu ömürlük incide biler. Özünün qelbindeki yarası keçmemişdi. Eger bu terslikde adam, bu qeder ili her şeyi olduğu kimi xatırlayırdısa Ülviyye de ele olacaqdı. Gözleri doldu yene. Ağlamaq en son istediyi şey idi. Özünü toparlayaraq Ülviyenin otağının qapısının ağzına yaxınlaşdı. Qapını açıb açmamaqda tereddüd etdi. Belke de telesirdi. Dodağını dişleyib elini qapıdan çekdi. Gedib telefonu tez götürerek telesik nömre yığdı.
- Alo Gülyaz...Necesen? Gülyaz bizim bir az işlerimiz düz getirmedi, Kamalın seferi çıxdı gelen hefteye... texire salsaq ayıb olmaz size.... He ne bilim...arada onun bele işleri çıxır. Herbiçidirde hara deseler ora gedir. ...Çox sağol..yaxşı oldu men size münasib vaxtı xeber ederem... oldu.. Sağol...
Telefonu qoyub bir başa Ülviyyenin otağına keçdi. Ülviyye elinde telefon yuxulamışdı. Sakitce bir müddetlik ona baxdı. Bilmirdi neynesin. Qorxurdu, çox qorxurdu ki, onu inciderler. Bütün ömrünü yalnız ona hesr etmişdi. Her an düşünmek ki, kimse onun qelbini qıracaq deli olurdu. Hikkesi daha da baş qaldırır "Yox, Reşad en yaxşı namizeddir” deyirdi Elinden telefonu alıb kenara qoydu.
Saçını sığallayaraq üzüne baxdı. Ülviyye yuxuda ne görürdüse üzüne mesumca bir tebessüm yarandı. Gülnaz da qızı ile birlikde gülümsedi. Qara saçlarına sığal çekmekde davam ederek iller evvel olanları xatırlamamaq üçün ancaq qızı haqqında düşünürdü.
Şehriyar ise eve çatan kimi yemek de yemeden otağına keçdi. Yerini rahatlayıb elini telefonuna atdı. Sms yazmadan evvel bu gün olanları xatırladı. Yene tesadüfen onunla görüşmeyini. Yox bu defe tesadüf deyildi her ikisi bir birini görmek üçün o mekana getmişdiler. Bu defe bilerek. Üzünde tebessümle elini başının arxasına getirdi. Tavana baxaraq Ülviyyenin adını pıçıltı ile tekraralayırdı. Tekraraladıqca da gülümseyirdi. Özü özüne teecüb edirdi. – Bu qız meni lap uşaq eledi. Deyerek gülmeye başladı. Anasının otağa girmesi ile sonlanan gülüş ister istemez Terane xanımın diqqetini çekmişdi.
- Menim oğlum niye gülür? Bilmek olar onu gecenin bu vaxtı, üstegel mene esebi olduğu vaxta güldüren nedir?
- Heç .. yadıma bir şey düşdü..
- Ele? Yaxşı olsun. Günün nece keçdi. deye deye Şehriyarın paltarlarını seliqeye salan Terane xanım Şehriyara belli etmeden onun ciblerini de yoxlayırdı
- Ana heç ne tapa bilmeyeceksen, boşuna yorma özünü
- Ne? Men heç ne axtarmırdım. Yumaq isteyirdim, dedim ciblerini boşaldım..
- Yaxşı yaxşı. Heyecanlanma.. Şehriyar güle- güle anasının boynunu qucaqladı.
- Şehriyar.
- Hm..
- Düşündün?
- Neyi?
- Zülfiyyeni
- Eeee ana başlamada yene.
- Oğlum, menim ağıllı balam axı niye etiraz edirsen. Bir çıxın gezin. Tanış olun. Men anasından icaze alaram
- Yox ana çox sağol... Seni tanıyıram birce defe de onunla çıxsam deyeceksen ki, camaatın qızını aparmısan gezmeye adına söz çıxıb indi de almalısan
- Ay Allah oğlum neler danışır. Men ne vaxt seni neyese mecbur elemişem?
- Men futbola getmek isteyende sen zorla üzgüçülüye gönderende, daha sonra xaricde oxumaq isteyende buradakı universitetleri seçdirende, ixtisasca herbiçi olmaq arzuma baxmayaraq iqtisadçı olmağımı isteyende. Yene xaricde iş teklifi alanda buradakı iş yerimde qalmağımı isteyende, yene sayım...
- Nedir pisliyine elemişem. Gedib el qolunu futbolda sınıdırardın, ya xaricde öldürerdiler seni, herbiçi olsaydın bütün günü gözüm yollarda qalacaqdı. Gül kimi işin senetin var
- Yaxşı ana yaxşı..
- He yaxşı? Ay sağole menim ağıllı oğlum gedib Sevince zeng edim sabaha icaze alım.
- Ne? Ana... men ona yaxşı demirdim. Bağışla, amma bu defe sözünü yere salası olacağam. Hem sen menim evlenmeyimi isteyirsense bir az sebr et. Söz verirem bu tezlikle baş tutacaq.
- Nece tezlikle heç qızın üzünü görmek istemirsen.
- He inşAllah tezlikle, amma Zülfiyye ile yox.
- Şehriyar?
- Hmm..
- Kimdir o?
- Heleki sebr et deyib gülerek yeniden yerine uzandı. Anası fikri dağılmış halda otaqdan çıxan kimi eline telfonu alıb sms yazdı. Sms-e cavab gelmeyince düşündü ki, yeqin yatıb. Seher tezden oyanan kimi zeng edib sesini eşidecekdi. Bu duyğularla yuxuya geden Şehriyar bilmedi ki, onun smsi oxunmuşdu, amma Ülviyye terefinden yox.
Gülnaz heç vaxt qızının eşyalarına toxunmazdı. Amma gecenin bu vaxtı telefona gelen sms ve yazılmayan ad onu narahat etdi. Ne ise sehv tutmaq menasında yox, sadece qorxdu. Ve elini atıb smsi açdı. Qısaca – Neynirsen? Yazılmışdı. Kim ola biler deye düşündü. Belke de Nergizdir. O tez tez nömre deyişir köhne nişanlısına göre. Ola bilsin. Bu sms de ondan gelmişdi. Telefonu yerine qoyub otaqdan düşünceli şekilde çıxdı.
Təsadüf yoxsa Alın yazısı (7-ci bölüm)
(Nergiz ve Kenan )
- Saatdan xeberiniz var, niye imkan vermirsiniz men gedim? Bu vaxtı adam işleyer?
- Nergiz xanım çenenize verdiyiniz gücü işe serf etseydiniz çoxdan bitirmişdik.
- Menim günahım deyil ki, senin başın her şeyi gec qebul edir?
- Ne? Bu ne cüret? Senin dilini kesmek lazımdır!
- Meni bu gün dehşetli derecede esebileşdirmisiniz bu bir, çirkin demisiniz bu iki,
- gece saat 12 dir işde saxlamısınız bu üç, indi de çoxdanışan deyib işimi görmemeyimi deyirsiniz bu da dörd. Sayım?
- Gözüm atmır seninle işlemekden ötrü. Atam sabahdan gedir. Bütünişleri bilmeliyem.
- Ele menim de gözüm atmır. Bextever olduq ki, işimiz var da bundan sonra.
- Xanım qız! İşini gör.
- Men bitirmişem. Qalanı senin boynuna. Men getdim.
- Hara?
- Sağollll!!!
Kenan şok veziyyetde Nergizin otaqdan çıxmasına baxdı, bir anlıq duruxsa da – bu qızın başı xarab olub gecenin bu vaxtı neyle gedecek..
- Nergiz! Nergiz seninleyem. Xanım qız bir dayan.
Kenan ne qeder süretli yerisede Nergize çata bilmirdi. Nergiz ise Kenanın sesini eşitse de özünü duymamazlığa vurub süretle addımlayırdı. Amma Kenan ele Nergiz bağırdı ki, özünden asılı olmayaraq dayandı ve esebi baxışlarla ona teref çöndü.
- Nedir! Ne sesini atmısan başına? Dedim axı menim işim bitdi.
- Tek hara gedirsen bu vaxtı? Saatdan xeberin var senin?
- Sayende taxi ile gedesi olacağam, avtobus ve metro artıq bağlanıb. Olan qalan pulumu da ora xercleyeceyem. Ehh... senden kime xeyir geler ki
- İcaze ver men aparım.
- Oldu... başqa arzun.. belke evime de devet edim çaydan yemekden... mene bax, gözüme bax.. Axmağa oxşayıram?
- Yox, oxşamırsan. Özüdür ki, varsan
- Terbiyesiz
- Nergiz!
- Nedire adımı ezberlemisen ele bil... Nergizle Kenan didişende çalan telefon zengi her ikisini sakitleşdirdi. Nergizin telefonu çalırdı. Elini telfonuna atanda ekranda gördüyü nömreden üzü döndü. Üzünün ağardığını gören Kenan özünü o yere qoymasa göz ucu onu izlemekde davam edirdi. Nergiz telfona redd cavabı verib çantasına atdı.
- Men getmeliyem. Bunu ele sakit tonla dedi ki, ele bil bayaq sesini başına atan qız deyildi. Sakit ton Kenanı lap şübhelendirdi.
- Nergiz dayan! Yaxşısan
- Sabah gelib qalan işleri görerem.
- Adam kimi danışmağı bacarırmışsan ki.
Kenanın bu sözüne Nergiz ele bir baxış atdı ki, Kenan özünden asılı olmayaraq bir addım geri çekildi. Zeng eden kim idise onu quzuya çevirmişdi. Eyni zamanda da ezazile. Kenan beyninde düşüdü ki, belke sevgilisidir. Onu saxladığına göre acığı tutub. Özünü saxlamayıb soruşdu
- Nergiz nişanlındır?
- Sen hardan bilirsennişanlımın olduğunu? Bu şirketde heç kimin ağzı yumulmur ki.
- Eyy dayan men bilmirem. Ele bele soruşdum. Niye esebileşirsen? Acığı geldi bu vaxta qalmağından? İsteyirsen men izah ederem. Deyerem ki, işle elaqeli saxlamışıq.
- Ehtiyac yoxdur. Sağolun.
- Ay qız dayan bir. Sen nece 9 ay sebr elemisen. Estafurulla....gel gedek menimle gece vaxtı taksiyle getmeyine icaze vereceyimi düşünmürsen her halda.
- Sizden icaze aldığmı xatırlamıram. Hem taksiyle gederem daha yaxşı.
- Terslik eleme düş qabağıma gedek.
- Arividerçiiiii (sağol)
- Ne?
Təsadüf yoxsa Alın yazısı (7-ci bölüm)
Bir göz qırpımında yoxa çıxan Nergize baxan Kenan çaş -baş veziyyetde onun arxasınca çıxdı. Qız işinin yanında dayanan taksiye yaxınlaşaraq eyleşdi. Kenan ise öz maşının ile taksinin arxası ile sürdü. Nergizin menzil başına çatdığını görüb geri dönecekdi. Gelib evlerinin qabağına çatanda ise kenar bir yerde saxladı. Nergiz bloka girene yaxın maşını işe salırdı ki, kiminse qaranlıqda ona yaxınlaşıb qolundan tutduğunu gördü. Düşmek istese de düşündü ki, nişanlısıdır. Görünse ona problem yaradar. Odur ki, maşında oturub izlemeye başladı. Amma kenardan heç de nişanlı iki gence benzemirdi.
- Sen öz başına olmusan deyesen. Bu ne vaxtın gelişidir. Telefonumu da açmırsan.. Nedir yoxsa sevgilinle idin
- Sene haqq hesab veren deyilem. Çıx get polis çağırmamış.
- Çağır, çağır.. ne dayanmısan.
- Vüsal yalvarıram çıx get, başımı belaya salma.
- Nergiz sen menimsen başa düşürsen menim.
- Onu xeyanet etmeden evvel düşünerdin.
- Lenet şeytana bunu sene izah eledim axı.
- Izahın qebul olunmur. Sevgilinin izahı daha aydın oldu mene. Cehennem ol.
- Nergiz!
Vüsal qolunu ele sıxdı ki, Nergiz qışqırmağa başladı. Kenan kenardan sesi eşiden kimi maşından düşüb onlara teref geldi.
- Nergiz!
- Kenan!
- Nese problem var.
- Yox , yox problem yoxdur. Narahat olma gede bilersen.
Vüsal Kenanı başdan ayağa süzüb Nergize teref döndü. – meni buna deyişmisen.
- Vüsal ağzının danışığını bil. İndi poils çağıracağam çıx get.
Vüsal daha da qezeblenerek –Fahişe deyerek Nergize bir sille çekdi. Tebii ki, bu veziyyetde şok olan Nergiz artıq olanların qarşısını ala bilmirdi. Yere yıxılıb dişini sıxdı ki, ağlamasın.. Kenan ise çoxdan Vüsalın gül camalında sabaha göyerecek çiçekler ekirdi. Vüsal ağzı burnu qan içinde ayağa qalxaraq – bu mesele burda qalmadı. Her ikiniz göreceksiniz deyerek uzaqlaşdı.
Kenana yerde yığılıb qalan Nergizi görende ister istemez ona yazığı geldi. Elini uzadaraq – sen yaxşısan? Dedi. Nergiz başını da qaldırmadan – Nahaq geldiniz. Sizi bura çağıran yox idi.
- Bu da senin çox sağolundur. Gerek seni döyerdi?
- Sene qalmayıb. Sen gelmeseydin de özüm öhdesinden gelerdim
- Kimdir o? Heç nişanlıya oxşamır
- Dedim ki, sene qalmayıb. Yardım etdin çox sağol. Indi get. Onsuzda ne oldudsa senin üzünden oldu. Nergiz arxasına da baxmadan bloka girdi. Kenan ise onun bu "şirin dilinden” çıxan kelmeleri eşidib özü de peşiman. – Lenet sene kor şeytan, denen sene lazımdır. Qoy vursun canını çıxartsın...eşii...
Ardi var...
- Haradasan bu vaxta qeder. Senin iş vaxtın çoxdan bitib.
- Hava alırdım
- Bu gün niyese çox almısan
- Ne isteyirsen?
- Ananla düz danış
- Anam menimle düz danışanda danışacağam.
- Menim sene verdiyim terbiye budur?
- Dünenden sonra meni mecbur eledin. Sene hörmetsizlik etmek ve acı danışmaq istemirem. İzninle, sayende gece de yatmamışam indi de başım çatlayır. Yatacağam.
- Reşadgil gelen hefte gelirler.
- Gelsinler, ne de olsa size yaxındırlar, menim yas merasimimde iştirak ederler.
- Ülviyye!!!
- Gecen xeyre
Təsadüf yoxsa Alın yazısı (7-ci bölüm)
Gülnaz qızının tersliyine beled idi. Ona bu xasiyyet özünden keçmişdi. Bilirdi ki, o canına qıymaz, amma yene de içine ürperti düşmüşdü. Varı yoxu göz bebeyi qızının incidirdi. Amma düşünürdü ki, bu gün sadece müveqqeti onu incidir, başqa biri ise onu ömürlük incide biler. Özünün qelbindeki yarası keçmemişdi. Eger bu terslikde adam, bu qeder ili her şeyi olduğu kimi xatırlayırdısa Ülviyye de ele olacaqdı. Gözleri doldu yene. Ağlamaq en son istediyi şey idi. Özünü toparlayaraq Ülviyenin otağının qapısının ağzına yaxınlaşdı. Qapını açıb açmamaqda tereddüd etdi. Belke de telesirdi. Dodağını dişleyib elini qapıdan çekdi. Gedib telefonu tez götürerek telesik nömre yığdı.
- Alo Gülyaz...Necesen? Gülyaz bizim bir az işlerimiz düz getirmedi, Kamalın seferi çıxdı gelen hefteye... texire salsaq ayıb olmaz size.... He ne bilim...arada onun bele işleri çıxır. Herbiçidirde hara deseler ora gedir. ...Çox sağol..yaxşı oldu men size münasib vaxtı xeber ederem... oldu.. Sağol...
Telefonu qoyub bir başa Ülviyyenin otağına keçdi. Ülviyye elinde telefon yuxulamışdı. Sakitce bir müddetlik ona baxdı. Bilmirdi neynesin. Qorxurdu, çox qorxurdu ki, onu inciderler. Bütün ömrünü yalnız ona hesr etmişdi. Her an düşünmek ki, kimse onun qelbini qıracaq deli olurdu. Hikkesi daha da baş qaldırır "Yox, Reşad en yaxşı namizeddir” deyirdi Elinden telefonu alıb kenara qoydu.
Saçını sığallayaraq üzüne baxdı. Ülviyye yuxuda ne görürdüse üzüne mesumca bir tebessüm yarandı. Gülnaz da qızı ile birlikde gülümsedi. Qara saçlarına sığal çekmekde davam ederek iller evvel olanları xatırlamamaq üçün ancaq qızı haqqında düşünürdü.
Şehriyar ise eve çatan kimi yemek de yemeden otağına keçdi. Yerini rahatlayıb elini telefonuna atdı. Sms yazmadan evvel bu gün olanları xatırladı. Yene tesadüfen onunla görüşmeyini. Yox bu defe tesadüf deyildi her ikisi bir birini görmek üçün o mekana getmişdiler. Bu defe bilerek. Üzünde tebessümle elini başının arxasına getirdi. Tavana baxaraq Ülviyyenin adını pıçıltı ile tekraralayırdı. Tekraraladıqca da gülümseyirdi. Özü özüne teecüb edirdi. – Bu qız meni lap uşaq eledi. Deyerek gülmeye başladı. Anasının otağa girmesi ile sonlanan gülüş ister istemez Terane xanımın diqqetini çekmişdi.
- Menim oğlum niye gülür? Bilmek olar onu gecenin bu vaxtı, üstegel mene esebi olduğu vaxta güldüren nedir?
- Heç .. yadıma bir şey düşdü..
- Ele? Yaxşı olsun. Günün nece keçdi. deye deye Şehriyarın paltarlarını seliqeye salan Terane xanım Şehriyara belli etmeden onun ciblerini de yoxlayırdı
- Ana heç ne tapa bilmeyeceksen, boşuna yorma özünü
- Ne? Men heç ne axtarmırdım. Yumaq isteyirdim, dedim ciblerini boşaldım..
- Yaxşı yaxşı. Heyecanlanma.. Şehriyar güle- güle anasının boynunu qucaqladı.
- Şehriyar.
- Hm..
- Düşündün?
- Neyi?
- Zülfiyyeni
- Eeee ana başlamada yene.
- Oğlum, menim ağıllı balam axı niye etiraz edirsen. Bir çıxın gezin. Tanış olun. Men anasından icaze alaram
- Yox ana çox sağol... Seni tanıyıram birce defe de onunla çıxsam deyeceksen ki, camaatın qızını aparmısan gezmeye adına söz çıxıb indi de almalısan
- Ay Allah oğlum neler danışır. Men ne vaxt seni neyese mecbur elemişem?
- Men futbola getmek isteyende sen zorla üzgüçülüye gönderende, daha sonra xaricde oxumaq isteyende buradakı universitetleri seçdirende, ixtisasca herbiçi olmaq arzuma baxmayaraq iqtisadçı olmağımı isteyende. Yene xaricde iş teklifi alanda buradakı iş yerimde qalmağımı isteyende, yene sayım...
- Nedir pisliyine elemişem. Gedib el qolunu futbolda sınıdırardın, ya xaricde öldürerdiler seni, herbiçi olsaydın bütün günü gözüm yollarda qalacaqdı. Gül kimi işin senetin var
- Yaxşı ana yaxşı..
- He yaxşı? Ay sağole menim ağıllı oğlum gedib Sevince zeng edim sabaha icaze alım.
- Ne? Ana... men ona yaxşı demirdim. Bağışla, amma bu defe sözünü yere salası olacağam. Hem sen menim evlenmeyimi isteyirsense bir az sebr et. Söz verirem bu tezlikle baş tutacaq.
- Nece tezlikle heç qızın üzünü görmek istemirsen.
- He inşAllah tezlikle, amma Zülfiyye ile yox.
- Şehriyar?
- Hmm..
- Kimdir o?
- Heleki sebr et deyib gülerek yeniden yerine uzandı. Anası fikri dağılmış halda otaqdan çıxan kimi eline telfonu alıb sms yazdı. Sms-e cavab gelmeyince düşündü ki, yeqin yatıb. Seher tezden oyanan kimi zeng edib sesini eşidecekdi. Bu duyğularla yuxuya geden Şehriyar bilmedi ki, onun smsi oxunmuşdu, amma Ülviyye terefinden yox.
Gülnaz heç vaxt qızının eşyalarına toxunmazdı. Amma gecenin bu vaxtı telefona gelen sms ve yazılmayan ad onu narahat etdi. Ne ise sehv tutmaq menasında yox, sadece qorxdu. Ve elini atıb smsi açdı. Qısaca – Neynirsen? Yazılmışdı. Kim ola biler deye düşündü. Belke de Nergizdir. O tez tez nömre deyişir köhne nişanlısına göre. Ola bilsin. Bu sms de ondan gelmişdi. Telefonu yerine qoyub otaqdan düşünceli şekilde çıxdı.
Təsadüf yoxsa Alın yazısı (7-ci bölüm)
(Nergiz ve Kenan )
- Saatdan xeberiniz var, niye imkan vermirsiniz men gedim? Bu vaxtı adam işleyer?
- Nergiz xanım çenenize verdiyiniz gücü işe serf etseydiniz çoxdan bitirmişdik.
- Menim günahım deyil ki, senin başın her şeyi gec qebul edir?
- Ne? Bu ne cüret? Senin dilini kesmek lazımdır!
- Meni bu gün dehşetli derecede esebileşdirmisiniz bu bir, çirkin demisiniz bu iki,
- gece saat 12 dir işde saxlamısınız bu üç, indi de çoxdanışan deyib işimi görmemeyimi deyirsiniz bu da dörd. Sayım?
- Gözüm atmır seninle işlemekden ötrü. Atam sabahdan gedir. Bütünişleri bilmeliyem.
- Ele menim de gözüm atmır. Bextever olduq ki, işimiz var da bundan sonra.
- Xanım qız! İşini gör.
- Men bitirmişem. Qalanı senin boynuna. Men getdim.
- Hara?
- Sağollll!!!
Kenan şok veziyyetde Nergizin otaqdan çıxmasına baxdı, bir anlıq duruxsa da – bu qızın başı xarab olub gecenin bu vaxtı neyle gedecek..
- Nergiz! Nergiz seninleyem. Xanım qız bir dayan.
Kenan ne qeder süretli yerisede Nergize çata bilmirdi. Nergiz ise Kenanın sesini eşitse de özünü duymamazlığa vurub süretle addımlayırdı. Amma Kenan ele Nergiz bağırdı ki, özünden asılı olmayaraq dayandı ve esebi baxışlarla ona teref çöndü.
- Nedir! Ne sesini atmısan başına? Dedim axı menim işim bitdi.
- Tek hara gedirsen bu vaxtı? Saatdan xeberin var senin?
- Sayende taxi ile gedesi olacağam, avtobus ve metro artıq bağlanıb. Olan qalan pulumu da ora xercleyeceyem. Ehh... senden kime xeyir geler ki
- İcaze ver men aparım.
- Oldu... başqa arzun.. belke evime de devet edim çaydan yemekden... mene bax, gözüme bax.. Axmağa oxşayıram?
- Yox, oxşamırsan. Özüdür ki, varsan
- Terbiyesiz
- Nergiz!
- Nedire adımı ezberlemisen ele bil... Nergizle Kenan didişende çalan telefon zengi her ikisini sakitleşdirdi. Nergizin telefonu çalırdı. Elini telfonuna atanda ekranda gördüyü nömreden üzü döndü. Üzünün ağardığını gören Kenan özünü o yere qoymasa göz ucu onu izlemekde davam edirdi. Nergiz telfona redd cavabı verib çantasına atdı.
- Men getmeliyem. Bunu ele sakit tonla dedi ki, ele bil bayaq sesini başına atan qız deyildi. Sakit ton Kenanı lap şübhelendirdi.
- Nergiz dayan! Yaxşısan
- Sabah gelib qalan işleri görerem.
- Adam kimi danışmağı bacarırmışsan ki.
Kenanın bu sözüne Nergiz ele bir baxış atdı ki, Kenan özünden asılı olmayaraq bir addım geri çekildi. Zeng eden kim idise onu quzuya çevirmişdi. Eyni zamanda da ezazile. Kenan beyninde düşüdü ki, belke sevgilisidir. Onu saxladığına göre acığı tutub. Özünü saxlamayıb soruşdu
- Nergiz nişanlındır?
- Sen hardan bilirsennişanlımın olduğunu? Bu şirketde heç kimin ağzı yumulmur ki.
- Eyy dayan men bilmirem. Ele bele soruşdum. Niye esebileşirsen? Acığı geldi bu vaxta qalmağından? İsteyirsen men izah ederem. Deyerem ki, işle elaqeli saxlamışıq.
- Ehtiyac yoxdur. Sağolun.
- Ay qız dayan bir. Sen nece 9 ay sebr elemisen. Estafurulla....gel gedek menimle gece vaxtı taksiyle getmeyine icaze vereceyimi düşünmürsen her halda.
- Sizden icaze aldığmı xatırlamıram. Hem taksiyle gederem daha yaxşı.
- Terslik eleme düş qabağıma gedek.
- Arividerçiiiii (sağol)
- Ne?
Təsadüf yoxsa Alın yazısı (7-ci bölüm)
Bir göz qırpımında yoxa çıxan Nergize baxan Kenan çaş -baş veziyyetde onun arxasınca çıxdı. Qız işinin yanında dayanan taksiye yaxınlaşaraq eyleşdi. Kenan ise öz maşının ile taksinin arxası ile sürdü. Nergizin menzil başına çatdığını görüb geri dönecekdi. Gelib evlerinin qabağına çatanda ise kenar bir yerde saxladı. Nergiz bloka girene yaxın maşını işe salırdı ki, kiminse qaranlıqda ona yaxınlaşıb qolundan tutduğunu gördü. Düşmek istese de düşündü ki, nişanlısıdır. Görünse ona problem yaradar. Odur ki, maşında oturub izlemeye başladı. Amma kenardan heç de nişanlı iki gence benzemirdi.
- Sen öz başına olmusan deyesen. Bu ne vaxtın gelişidir. Telefonumu da açmırsan.. Nedir yoxsa sevgilinle idin
- Sene haqq hesab veren deyilem. Çıx get polis çağırmamış.
- Çağır, çağır.. ne dayanmısan.
- Vüsal yalvarıram çıx get, başımı belaya salma.
- Nergiz sen menimsen başa düşürsen menim.
- Onu xeyanet etmeden evvel düşünerdin.
- Lenet şeytana bunu sene izah eledim axı.
- Izahın qebul olunmur. Sevgilinin izahı daha aydın oldu mene. Cehennem ol.
- Nergiz!
Vüsal qolunu ele sıxdı ki, Nergiz qışqırmağa başladı. Kenan kenardan sesi eşiden kimi maşından düşüb onlara teref geldi.
- Nergiz!
- Kenan!
- Nese problem var.
- Yox , yox problem yoxdur. Narahat olma gede bilersen.
Vüsal Kenanı başdan ayağa süzüb Nergize teref döndü. – meni buna deyişmisen.
- Vüsal ağzının danışığını bil. İndi poils çağıracağam çıx get.
Vüsal daha da qezeblenerek –Fahişe deyerek Nergize bir sille çekdi. Tebii ki, bu veziyyetde şok olan Nergiz artıq olanların qarşısını ala bilmirdi. Yere yıxılıb dişini sıxdı ki, ağlamasın.. Kenan ise çoxdan Vüsalın gül camalında sabaha göyerecek çiçekler ekirdi. Vüsal ağzı burnu qan içinde ayağa qalxaraq – bu mesele burda qalmadı. Her ikiniz göreceksiniz deyerek uzaqlaşdı.
Kenana yerde yığılıb qalan Nergizi görende ister istemez ona yazığı geldi. Elini uzadaraq – sen yaxşısan? Dedi. Nergiz başını da qaldırmadan – Nahaq geldiniz. Sizi bura çağıran yox idi.
- Bu da senin çox sağolundur. Gerek seni döyerdi?
- Sene qalmayıb. Sen gelmeseydin de özüm öhdesinden gelerdim
- Kimdir o? Heç nişanlıya oxşamır
- Dedim ki, sene qalmayıb. Yardım etdin çox sağol. Indi get. Onsuzda ne oldudsa senin üzünden oldu. Nergiz arxasına da baxmadan bloka girdi. Kenan ise onun bu "şirin dilinden” çıxan kelmeleri eşidib özü de peşiman. – Lenet sene kor şeytan, denen sene lazımdır. Qoy vursun canını çıxartsın...eşii...
Ardi var...
