Belki de hayatın boyunca ezberlediğin tek şey odur...

Birine sarılmayı özleyebilirsiniz,
onunla dolaşmayı,
kavga etmeyi, bira içmeyi özleyebilirsiniz.
Fakat kalben gelen bir başka his daha var.
Bütün bunların yanında gelen
" ne yapsam doyamam" hissi..
Bu hissi yaşayanlar bilirler
elleriniz yetmez sanki avucunu doldurmaya.
Sarılsanız küçük kalacaksınız gibi olur.
Öpseniz bir öpüşte ne kadar doldurulabilirse o koku içe,
öyle çekersiniz tenini içinize.
Sesi, nefesi, mimikleri, şaşkın halleri..
Özlersiniz..
Küçülür mü hiç özlemek,
an gelir "gözünün altına düşen kirpiği keşke alıp saklasaydım" kadar çok özler çok seversiniz..
Parmak uçlarından, saçının kırık telinden başlamışsanız sevmeye.. Yetmez,
bazılarını görme isteği "çok özledim" demekle ifade edilmez.
Hiç bir şeyle ifade edilemez..
Özlemenin kendisi eksik kalır,
siz zaten yetmezsiniz..