Xoşbəxt son... "Bəyaz" isə...
Çətin idi çox çətin. Sözlər deyil qarşımdan böyük bir həyat itkin gedirdi. Arxandan gedərkən eləcə baxıb qaldım. Bu ola bilməzdi, xeyr edə bilməzdin. Gözləmişdim həmişə, birlikdə bir sonu.
Çox çətin başlamışdıq birlikdə bir həyata. Necə bu yaşa, bu illərə gəldiyimizi anlaya bilmədiyim qədər gözəl, su kimi axıb gedən bir həyat keçirmişdik bərabərcə. Yalnız ikimiz, biz, bir qadın, bir kişi, tək bir bədəndə. Anlayacağınız birlikdə böyüyüb, yaşlanmışdıq. Yolumuzun sonuna da birlikdə gedəcəyimizi həmişə düşündüm. Olmadı. Söz vermişdik halbuki.
Səni sevirəm və yaxşı ki, varsan!-
Bu günə başlayıb, eyni günü sonlandırdığımız yeganə iki cümləydi həyatımızda.
Ətrafımızda bizə qibtə ilə baxan hər insana nəsihətim bu idi. Hər nə olursa olsun, bu cümlələrlə həyatımıza başlayır və gözlərimizin içinə baxaraq sonlandırırdıq.
Səni hər keçən gün daha çox sevirdim.
Bunu bilirmi?- deyə özümdən soruşarkən, 50-ci evlilik il dönümümüzdə eyni sualı o mənə vermişdi. O an əlini iki ovucumun içinə alaraq və onun gözlərinin içinə baxıb "Həm də çox" demişdim. Çox.
Yaxşı ki, demişəm onu hər zaman çox sevdiyimi ...
Baxın indi o yoxdur. Amma yer üzündə yanımda yaşadığı müddətcə ömrünə yetməyəcək qədər onu çox sevdiyimi o qədər dilə gətirmişdim ki, əgər bir gün, bax o bir gün yanımdan çəkib gedərsə, yanında daşıyacağı, dolu-dolu "səni sevirəm" sözləri olsun istəmişdim.
Söz vermişdik amma... Olmadı...
Çox tez keçdi o gənclik illəri. Min bir qaçaqaç, iş, pul, dolanışıq, ev sahibi olmaq, uşaq olması ümidləri, bir cür olmaması və qəbul etmədiyim illəri ilə birgə gələn təqaüd müddəti.
Həyatda ən gözəl şey nəyiydi səninlə bilirsənmi? Vaxt keçirmək, yanımda olmağın, ayrılmamaq, gözümün içinə baxmaq.
Yenə gözlərim doldu. Sənə hər baxdığımda bu olardı bilirsən elə deyilmi?
Bax gedişindən sonra da bu dəyişmədi.
Kiçikkən oxuduğum o nağıllardan biri kimi, nə ağ atınla gəlmişdin mənə, nə də ağ bir avtomobil alacaq qədər pulumuz olmuşdu. Amma sən həmişə mənim şahzadəm olmuşdun. Oldun və hələ də eləsən.
Birlikdə saçlarımız ağardı. Toyumuzda mən ağ gəlinliyimlə, sən ağ kostyumunla göz qamaşdırmışdıq.
Ağ gözəl rəng idi, sənə də çox yaraşmışdı, kaş ki, ölümü çağırmasaydı!!!
Tək bir gün daha istəyərdim, sənə səni nə qədər çox sevdiyimi söyləmək üçün.
Tək bir gecə daha istəyərdim; sənin yataqda gözlərimin içinə baxaraq "Yaxşı ki varsan" deməni eşitmək üçün.
Bu səhər qırxıncı günün və mənim xatırladığım; mətbəxdən bağçaya açılan qapının qarşısında yerə yatmış olduğun və evin içində, mənim xaricimdə hər kəsin qaçışması idi.
Kimlərdi bunlar, haradan gəlmişdilər, kim çağırmışdı?
Eləcə baxırdım, bir şeylər olurdu... Sakitiydim, çox sakit hətta donmuş.
Ən son gördüyüm səhnə; səni çıxardırdılar bağçadan, o çox sevdiyin çəmələrinə basaraq.
O an xatırladığım, bax o an canımın yandığı, qışqırıqlar içində ağlamağa başladım.
Bax sən, bax o an anlamışdım, bir daha bu evə gəlməyəcəyini. İçimdən səni çəkirdilər. Təcili yardım küçə aşıb xəstəxanaya yaxınlaşdıqca, içimdən axırdın. Alırdı bir güc səni.
Tanrım güc ver mənə!!!
Bu ilahi ədalət isə, məni də al!!!
İndi buna hazır deyiləm, təəssüf edirəm, üzr istəyərəm.
Bir daha səninlə görüşüm cənazə günü olmuşdu. Tabutunun içində, eləcə, günahsızca və çoxlu ağ...
Tanrı qılıncını çəksə bu an və məni də alsa yanına...
Evimin hər yanı ağ, paltarım, gecəliyim, yataq örtüyüm. Oturacaqların üstünü də ağ çarşaflarla bağladım. Gözləyirəm.
Hazıram getməyə yəni.
Bağışla. Sənin yanına gəlməliyəm.
Gəlin kimiyəm hər gecə. Ağ təpəyə toplanmış saçlarım və gecəliyimlə.
Və yaşadığım hər gecə, yuxumda sənə gözəl görünmək üçün bu etdiklərim.
Və hər gecə, bir daha yaxınlaşdığımı bilirəm bu ağ sona.
Qəmliyəm sevgilim, bu həyatda edə bilmədiklərim üçün.
Və təəssüf edirəm sevgilim, sənin üzünü ilk gördüyüm gün, dünən kimi yadımdadır. Kədərliyəm sevgilim; kaş ki, bilsəydim, bugün bilə bildiklərimi, səni alardım qollarıma və buraxmazdım.
Ah kaş ki...
Bəzən gizlənmək istəyirəm bu həyatda, çünki yalnız darıxdığım sənsən.
Və əlvida demək o qədər çətin ki, sıra ona gəldiyində.
Mənimlə öyünərsənmi? Hələ buradayam, səni içimdə daşıyıram deyə ..
Bir şans daha qazanmaq üçün edə bilməyəcəyim şey yoxdur, yalnız bir dəfə gözlərinin içinə baxa bilmək üçün!
Mənimlə qürurmu duyur və ya alçaldırsanmı? O sona cəsarət edə bilmədiyim üçün...
Kədərliyəm sevgilim, etdiyim və ya edə bilmədiyim hər şey üçün ..
Amma indi "Ağ" bir səfərin içindəyəm ....
Sənə nə qədər çox darıxdığımı deyil, səni nə qədər çox sevdiyimi gəlib qulağına pıçıldamaq üçün...
Ümid işığım yanır görürəm.
Xoşbəxt son bəyaz isə, uçur məni gözləyirəm
Çox çətin başlamışdıq birlikdə bir həyata. Necə bu yaşa, bu illərə gəldiyimizi anlaya bilmədiyim qədər gözəl, su kimi axıb gedən bir həyat keçirmişdik bərabərcə. Yalnız ikimiz, biz, bir qadın, bir kişi, tək bir bədəndə. Anlayacağınız birlikdə böyüyüb, yaşlanmışdıq. Yolumuzun sonuna da birlikdə gedəcəyimizi həmişə düşündüm. Olmadı. Söz vermişdik halbuki.
Səni sevirəm və yaxşı ki, varsan!-
Bu günə başlayıb, eyni günü sonlandırdığımız yeganə iki cümləydi həyatımızda.
Ətrafımızda bizə qibtə ilə baxan hər insana nəsihətim bu idi. Hər nə olursa olsun, bu cümlələrlə həyatımıza başlayır və gözlərimizin içinə baxaraq sonlandırırdıq.
Səni hər keçən gün daha çox sevirdim.
Bunu bilirmi?- deyə özümdən soruşarkən, 50-ci evlilik il dönümümüzdə eyni sualı o mənə vermişdi. O an əlini iki ovucumun içinə alaraq və onun gözlərinin içinə baxıb "Həm də çox" demişdim. Çox.
Yaxşı ki, demişəm onu hər zaman çox sevdiyimi ...
Baxın indi o yoxdur. Amma yer üzündə yanımda yaşadığı müddətcə ömrünə yetməyəcək qədər onu çox sevdiyimi o qədər dilə gətirmişdim ki, əgər bir gün, bax o bir gün yanımdan çəkib gedərsə, yanında daşıyacağı, dolu-dolu "səni sevirəm" sözləri olsun istəmişdim.
Söz vermişdik amma... Olmadı...
Çox tez keçdi o gənclik illəri. Min bir qaçaqaç, iş, pul, dolanışıq, ev sahibi olmaq, uşaq olması ümidləri, bir cür olmaması və qəbul etmədiyim illəri ilə birgə gələn təqaüd müddəti.
Həyatda ən gözəl şey nəyiydi səninlə bilirsənmi? Vaxt keçirmək, yanımda olmağın, ayrılmamaq, gözümün içinə baxmaq.
Yenə gözlərim doldu. Sənə hər baxdığımda bu olardı bilirsən elə deyilmi?
Bax gedişindən sonra da bu dəyişmədi.
Kiçikkən oxuduğum o nağıllardan biri kimi, nə ağ atınla gəlmişdin mənə, nə də ağ bir avtomobil alacaq qədər pulumuz olmuşdu. Amma sən həmişə mənim şahzadəm olmuşdun. Oldun və hələ də eləsən.
Birlikdə saçlarımız ağardı. Toyumuzda mən ağ gəlinliyimlə, sən ağ kostyumunla göz qamaşdırmışdıq.
Ağ gözəl rəng idi, sənə də çox yaraşmışdı, kaş ki, ölümü çağırmasaydı!!!
Tək bir gün daha istəyərdim, sənə səni nə qədər çox sevdiyimi söyləmək üçün.
Tək bir gecə daha istəyərdim; sənin yataqda gözlərimin içinə baxaraq "Yaxşı ki varsan" deməni eşitmək üçün.
Bu səhər qırxıncı günün və mənim xatırladığım; mətbəxdən bağçaya açılan qapının qarşısında yerə yatmış olduğun və evin içində, mənim xaricimdə hər kəsin qaçışması idi.
Kimlərdi bunlar, haradan gəlmişdilər, kim çağırmışdı?
Eləcə baxırdım, bir şeylər olurdu... Sakitiydim, çox sakit hətta donmuş.
Ən son gördüyüm səhnə; səni çıxardırdılar bağçadan, o çox sevdiyin çəmələrinə basaraq.
O an xatırladığım, bax o an canımın yandığı, qışqırıqlar içində ağlamağa başladım.
Bax sən, bax o an anlamışdım, bir daha bu evə gəlməyəcəyini. İçimdən səni çəkirdilər. Təcili yardım küçə aşıb xəstəxanaya yaxınlaşdıqca, içimdən axırdın. Alırdı bir güc səni.
Tanrım güc ver mənə!!!
Bu ilahi ədalət isə, məni də al!!!
İndi buna hazır deyiləm, təəssüf edirəm, üzr istəyərəm.
Bir daha səninlə görüşüm cənazə günü olmuşdu. Tabutunun içində, eləcə, günahsızca və çoxlu ağ...
Tanrı qılıncını çəksə bu an və məni də alsa yanına...
Evimin hər yanı ağ, paltarım, gecəliyim, yataq örtüyüm. Oturacaqların üstünü də ağ çarşaflarla bağladım. Gözləyirəm.
Hazıram getməyə yəni.
Bağışla. Sənin yanına gəlməliyəm.
Gəlin kimiyəm hər gecə. Ağ təpəyə toplanmış saçlarım və gecəliyimlə.
Və yaşadığım hər gecə, yuxumda sənə gözəl görünmək üçün bu etdiklərim.
Və hər gecə, bir daha yaxınlaşdığımı bilirəm bu ağ sona.
Qəmliyəm sevgilim, bu həyatda edə bilmədiklərim üçün.
Və təəssüf edirəm sevgilim, sənin üzünü ilk gördüyüm gün, dünən kimi yadımdadır. Kədərliyəm sevgilim; kaş ki, bilsəydim, bugün bilə bildiklərimi, səni alardım qollarıma və buraxmazdım.
Ah kaş ki...
Bəzən gizlənmək istəyirəm bu həyatda, çünki yalnız darıxdığım sənsən.
Və əlvida demək o qədər çətin ki, sıra ona gəldiyində.
Mənimlə öyünərsənmi? Hələ buradayam, səni içimdə daşıyıram deyə ..
Bir şans daha qazanmaq üçün edə bilməyəcəyim şey yoxdur, yalnız bir dəfə gözlərinin içinə baxa bilmək üçün!
Mənimlə qürurmu duyur və ya alçaldırsanmı? O sona cəsarət edə bilmədiyim üçün...
Kədərliyəm sevgilim, etdiyim və ya edə bilmədiyim hər şey üçün ..
Amma indi "Ağ" bir səfərin içindəyəm ....
Sənə nə qədər çox darıxdığımı deyil, səni nə qədər çox sevdiyimi gəlib qulağına pıçıldamaq üçün...
Ümid işığım yanır görürəm.
Xoşbəxt son bəyaz isə, uçur məni gözləyirəm
Redakta etdi:Gulshen
