Şair..

Mən sənin əsirin sənsə mənim əsərimsən şair
.Ürəy döyüntülərimdə səndən inciyib.Çoxdandir onlari dinləmirsən .Narahat olma mən sənin öldüyünü onlara başa salmağa çalişiram hər dəfə.Amma başa düşmək istəmirlər şair
.Bu qədər sətirlərin baş qəhramani ölə bilməz deyirlər.

Mənsə başa salmağa çalişiram ki,mənim üçün ölməklə getmək eyni şeydi.Mənim üçün söz verirəm deyib sözündən dönməklə ölmək eyni şeydi... - Sən məni sevərdin şair..Sonra zaman keçdikçə biz böyüdük çirkinləşdik.Sən siqaret,mən makyaj çəkməyə alişqin oldum..

Sən məni atib ucuz fahişələrə alişqin oldun.Sonra sənin davamli intihara meyilli xəyallarin,siqaretin.mənim antisitreslərim nə bilime şair hər şey alt-üst oldu.Amma yenədə unuda bilmədim səni.Yenədə Bakinin hər küçələri xatirlatdi gözlərini..sözlərini..əllərini..Hər dəfə bezəndə deyirəm ki:

Səni kim göndərdi ki allahin bəlasi!Hansi duamin lənəti idin ki dilimnən çixib boğazima yapişdin!Yoxe şair..məncə sən səhvən mənim həyatima gəlmisən.Axi mən bu qədərdə günahkar deyildim.Nə bilim e şair.
.Ama olsun.Yaxşi ki səhv göndərib Tanri səni.
Yaxşi ki mənə göndərib.Raziyam bu cəzaya.Amma təki əlimi tut.Çiyin çiyinə davam edək şair.

R.t..Zemichka