Bu qədər seviləcək nə etdin?
Səni gördüm yenə. Titrədim, necə də darıxmışdım sənin üçün... Qürurlu bir qəlblə dayandın qarşımda. Sənə baxdıqca gülümsəyirdim, amma o sadə, hissiz baxışların mənə əzab verirdi... Qarşımda görürdüm səni, aynada, küçədə hər yerdə sən idin... Xəyal deyildi elə bil. Yenə gözümün içinə baxırdın həmin soyuqqanlılıqla. Xəyalın kölgəm kimidir. Düşünə bilirsən, hər gün qaranlıqda oturub səni xəyal edirəm, kölgəm belə mənimlə olmur...
Hər gün, hər gecə səni düşünürəm artıq sənsizlikdən bezmişəm. Mənim olmadığını qəbul etmək necə çətin olduğunu bilirsən? Bilmirsən... Səni sənsiz sevməyin necə çətin olduğunu bilmirsən. Hardan biləsən ki, gündüzlər üzünə gülümsəyən mən gecələr səssiz ağlayıram?! Hərdən düşünürəm də bu qədər seviləcək nə etdin?
Kim idin axı? Mən səni çox sevdim, çoox... Dəyərimi bilmədin... Səni mən görmədən də sevdim. Səsini belə duymadan sevdim. Amma sevilmədim. Tərk edildim... Bəzən öz-özümə sual verirəm də həyatımda dəyərin nə idi? Niyə gəldin ki, niyə də getdi
