๑۩۞۩๑Bəzən๑۩۞۩๑

Bəzən o qədər yalnız olar ki, insan yalnızlığı ilə barışa bilməz... Bəzən o qədər sevər ki, insan, amma o sevginə layiq olacaq birsi olmaz. Bəzən o qədər bağlanar ki, insan sonra çox peşman olar. Amma sonraki peşmanlıq fayda etməz. Sadəcə düşündüyün hiss etdiyin bir şey o olar... Bəzən isə əhatəndə olan insanlar sənə qəribə baxar... Tərk edilmiş, yada sevməyi bacarmayan, sevilməyə layiq olmayacaq birisi kimi görülər.. Və sən də bununla razılaşarsan. Bir çox vaxtlar isə güzgünün qarşısına keçib özün olduğunu, kimsəyə fikir verməyəcyini, deyərsən... Çünki sən hər kəsin dediyini anlayarsan, səhv belə olsa heç bir söz demədən susarsan, çünki danışdıqda onlar səni yenədə yalnış çıxardar..Həmişə səni qınayarlar, amma qınanmalı olan insanlar əslində onlar olar..Və bunu düşünərsən ki onlar niyə öz səhvlərini anlamaz..Cavabını isə onlara baxdıqda anlayarsan..Çünki onlar özlərində görmədiklərini bir başqasında görərələr..Bu həyatdan yoruldum deyirsən həyatını günahlandırarsan, amma əslində günahkar olan həyatın yox, həyatında rol oynayan insanlar olar... O qədər düşünərsən ki, bir çox vaxt artıq özün-özündən belə yorulub, küsərsən. Amma yenə də hər şeyə baxmayaraq, həyatın davam edər.
Və hər açılan yeni bir gündə, yeni ümüdlərlə ayılarsan, yeni insanlar və ən əsası yeni simalar görərsən. Əslində o simalar yeni olmaz, sadəcə sənə qarşı dəyişən simalar olar. Sən isə yenidən heçnə olmamış kimi görünərsən, amma əslində içində düşündüklərin o qədər acı olar ki, bəlkə o acıları siləcək birisi olmaz... Yenə də yoruldum, hər şeydən bezdim, insanları, əhatəmdə olanları görmək istəmirəm deyərsən...
Amma təsadüflər o qədə yaxındır ki,
qarşılaşdırar. Bəzən isə yanıldığını düşünərsən,hər şeyi bağışlayarsan yenidən onlara inanarsan...