Yoxluğuna Öyrəşirəm

Hər səhər kədərlər qarışıq bir ümüd var içimdə.
Sənsizliyin acısını yeni bir günün səni gətirəcəyi ümüdü ilə yaşayıram.Hər doğan gün mənim
üçün yeni bir ümüd,yüni bir axtarışdır.
Bəlkə sənə qovuşacağım zamana daha da yaxınlaşıram.Bu gün deyilsə də sabah...
Kim bilir bəlkədə yalnız özümü aldadıram.a
Tərk edib getmək insanı necə tək qoyur bunu bir tək mən bilirəm.
Getmələri gedənləri arxalarında buraxdığı çarəsizlikləri,həsrətləri...
Sənin gedişin bir atəş kimi çökdü ürəyimə.Heç bir yağış çatmadı içimdəki həsrəti söndürməyə.
Mən hər səhər məni sənə aparacaq yollarda getdim,sənin eşidəcəyin mahnıları söylədim.

Min bir ümüdlə sarıldığım səhərlər artıq heç doğulmaz oldu.
Mənim gündüzümdə,gecəmdə qaranlıqdır indi.Nə ay yola salır gecələrimi,nə sənə
bənzətdiyim ulduzlar parıldayır.Ümüdlərim ovcumda qaldı....
Sənsizlik elə pis bir yara oldu ki artıq...
İçimdə elə böyük bir boşluq açdın ki,bir gün olarda geri
dönsən ğz yaratdığın boşluğu sən belə doldura bilməyəcəksən.
Ora həmişə
bomboş,paramparça olacaq.
Artıq səhərlər yalnız kədərlər oynanıram.Yeni gündən heç bir şey gözləmirəm.Səni belə...
Varlığınla sənsizliyi yaşamaqdansa,içimdəki boşluqlarla,qırıqlarla,boş ümüdlərimlə sənsizkən öyrəşirəm,çalışıram yoxluğuna...