İslamın Homoseksuallığa baxışı.
İslam Dinində homoseksuallıq kimi haram qılınan bir cinsi hərəkət də Lezbiyanlıqdır. Qadının qadınla sevişməsi, əlaqəsi mənasını verən bu hərəkət, qətiliklə haramdır. Lezbiyanlıq cinsi bir sapmadır. Bunun haram oluşunda, İslam alimləri arasında ittifaq vardır. (bax. V. Zuhayli, əl-Fıkhu'l-İslami, 6/66)
Qaynaqlarda daha çox homoseksuallıq üzərində dayanılmışdır. İmam Üzvümə görə homoseksuallıq haram olmaqla birlikdə, faillərinə zina cəzası deyil, ta'zir cəzası (mühakiməçin uyğun hesab etdiyi bir cəza) verilər.
İmam Malik və İmam Əhməd bin Hənbələ görə bunlara -istər evli, istər subay olsunlar- evli olana tətbiq olunan rəcim cəzası verilər. İmam Şafisiyə görə isə, normal zina cəzası olaraq subay olana yüz dəyənək, evli olana isə rəcim cəzası verilər. (bax. a.k.ə.).
Bu üç məzhəbin homoseksuallığa zina cəzasını vermələrini dəstəkləyən hədis rəvayətləri vardır.
"Lut qövmünün hərəkətini edənləri gördüyünüzdə, fail ilə mefulü birlikdə öldürün. "(bax. Əbu davud, Hüdud, 29; Əhməd b. Hənbəl, 1/330; Hakim, 4/395).
Əbu Musa'l-Eşari'nin bildirdiyinə görə Hz. Peyğəmbər (s.ə.s.) -xülasəylə- belə buyurdu:
"Kişinin kişiyə, qadının qadına yaxınlaşması zinadır. "(Taberani' əl-Kəbir, 20/198; Beyhaki, əs-Sünenu'l-kübra, 8/233; Mecmau'z-Zevaid, 8/102).
Yekunlaşdırsaq, Lezbiyanlıq bütün alimlərin ittifaqıyla haramdır. Və yenə alimlərin ittifaqıyla Lezbiyanlıq günahına -zina cəzası deyil- ta'zir cəzası tətbiq olunar. (bax. əl-Mevsuatu'l-Fıkhıyye- Şamıla- 2/8559).
Lezbiyen və homoseksual kimilərin olduğu bir cəmiyyətdə yaşamaq vəziyyətində qalan Müsəlmanların, nə etməsi lazım olduğu mövzusunda Prof. Dr. Heyrətdin Karamanın tövsiyələri belədir:
Liberal demokratik rejimdə, ictimai və əxlaqi çoxluqçuluğun gedərək hakim olduğu, hər hansı bir dinin dəyərlərinin yüksələn dəyərlər içində yerinin azaldığı bir mühitdə yaşamaq vəziyyətində olan Müsəlmanlar, başqa tərəfindən bir zərurət, qanuni fayda və zərər yoxsa, özlərinə görə "ayıb və günah" olanı açıqca edən, işləyən, tətbiq edən və qınanmaları da qadağan olan kəslərdən uzaq yerlərdə, onlarla minimum əlaqə içində yaşamağa çalışarlar.
İslam sülh və dözüm dini olmaqla birlikdə, hər ikisinin də sərhədləri vardır.
Dindaşları tərəfindən ayıb və günah açıqca işləndiyində Müsəlmanlar əvvəlcə bunu, (mümkün olursa, daha pis bir nəticə doğurmursa) şəxsən və ya (bu olmursa, vaxtı keçmirsə) əlaqədar adamlara müraciət edərək həqiqətən maneə törətməyə çalışarlar. Bu mümkün deyilsə öyüd verərək, qınayaraq, hərəkətin pisliyini açıqlayıb qarşı tərəfi razı salmağa çalışaraq qabağına keçmə təşəbbüsündə olarlar, bu da olmursa o kəslərdən uzaqlaşar, onları cəsarətləndirəcək, ayıbı və günahı təbii hala gətirəcək davranışlarda olmazlar.
Qaynaqlarda daha çox homoseksuallıq üzərində dayanılmışdır. İmam Üzvümə görə homoseksuallıq haram olmaqla birlikdə, faillərinə zina cəzası deyil, ta'zir cəzası (mühakiməçin uyğun hesab etdiyi bir cəza) verilər.
İmam Malik və İmam Əhməd bin Hənbələ görə bunlara -istər evli, istər subay olsunlar- evli olana tətbiq olunan rəcim cəzası verilər. İmam Şafisiyə görə isə, normal zina cəzası olaraq subay olana yüz dəyənək, evli olana isə rəcim cəzası verilər. (bax. a.k.ə.).
Bu üç məzhəbin homoseksuallığa zina cəzasını vermələrini dəstəkləyən hədis rəvayətləri vardır.
"Lut qövmünün hərəkətini edənləri gördüyünüzdə, fail ilə mefulü birlikdə öldürün. "(bax. Əbu davud, Hüdud, 29; Əhməd b. Hənbəl, 1/330; Hakim, 4/395).
Əbu Musa'l-Eşari'nin bildirdiyinə görə Hz. Peyğəmbər (s.ə.s.) -xülasəylə- belə buyurdu:
"Kişinin kişiyə, qadının qadına yaxınlaşması zinadır. "(Taberani' əl-Kəbir, 20/198; Beyhaki, əs-Sünenu'l-kübra, 8/233; Mecmau'z-Zevaid, 8/102).
Yekunlaşdırsaq, Lezbiyanlıq bütün alimlərin ittifaqıyla haramdır. Və yenə alimlərin ittifaqıyla Lezbiyanlıq günahına -zina cəzası deyil- ta'zir cəzası tətbiq olunar. (bax. əl-Mevsuatu'l-Fıkhıyye- Şamıla- 2/8559).
Lezbiyen və homoseksual kimilərin olduğu bir cəmiyyətdə yaşamaq vəziyyətində qalan Müsəlmanların, nə etməsi lazım olduğu mövzusunda Prof. Dr. Heyrətdin Karamanın tövsiyələri belədir:
Liberal demokratik rejimdə, ictimai və əxlaqi çoxluqçuluğun gedərək hakim olduğu, hər hansı bir dinin dəyərlərinin yüksələn dəyərlər içində yerinin azaldığı bir mühitdə yaşamaq vəziyyətində olan Müsəlmanlar, başqa tərəfindən bir zərurət, qanuni fayda və zərər yoxsa, özlərinə görə "ayıb və günah" olanı açıqca edən, işləyən, tətbiq edən və qınanmaları da qadağan olan kəslərdən uzaq yerlərdə, onlarla minimum əlaqə içində yaşamağa çalışarlar.
İslam sülh və dözüm dini olmaqla birlikdə, hər ikisinin də sərhədləri vardır.
Dindaşları tərəfindən ayıb və günah açıqca işləndiyində Müsəlmanlar əvvəlcə bunu, (mümkün olursa, daha pis bir nəticə doğurmursa) şəxsən və ya (bu olmursa, vaxtı keçmirsə) əlaqədar adamlara müraciət edərək həqiqətən maneə törətməyə çalışarlar. Bu mümkün deyilsə öyüd verərək, qınayaraq, hərəkətin pisliyini açıqlayıb qarşı tərəfi razı salmağa çalışaraq qabağına keçmə təşəbbüsündə olarlar, bu da olmursa o kəslərdən uzaqlaşar, onları cəsarətləndirəcək, ayıbı və günahı təbii hala gətirəcək davranışlarda olmazlar.
