Səfeh
ahnının әn vurucu sözünü eşidib, saatlarca ağlamaq vә uğrunaağladığın, sәni başa düşdüyünü sandığın o sözü yanlış bilmәk kimi idi.
Tam olaraq mәnim hәyatım bundan ibarәt idi. Yanlış ağrılarla. Eyni
zamanda böyük vә çox böyük yanlışlarla.
Yanlış dostluqlar... Yanlış sevgilәr... Yanlış insanlar, vә nәhayәt, yanlış
kәlimәlәr. Özümü anlatmaq üçün kәlimәlәrdәn kömәk istәdim. Tәk bir
hәrf belә imdadıma çatmadı. Sәssiz qaldım. Sükuta büründüm.
Qaranlığa sığındım. Evim oldu dünya, mәn sadәcә gecә adlı bir otaqda
bağlı qaldım. Sirdaşlarım buludlar, dostlarım ulduzlar oldu. Vә mәn
mәni sadәcә dinlәyәn bu mәfhumlara heç vaxt üsyan etmәdim, dünyaya
etdiyim qәdәr. İndi isә sadәcә... Sәfeh qızın sәfeh dünyasına dәvәt
edirәm hәr ulduzu, hәr qar dәnәsini, hәr yağış damlasını, hәr boz
buludu...
Sәfeh (Proloq)
Müәllif: Pәri Abbaslı
Müәllif: Pәri Abbaslı
