Həyatda üç şey

İnsan Üç şeyin arxasınca getməlidir: həqiqətin, xeyirin, gözəlliyin...
İnsan üç şeydən uzaq olmalıdır: zülmdən, küfrdən, cəhalətdən...
Üç şeydən qaçmalıyıq: yersiz sərtlikdən, tam doymaqdan, hədə - qorxudan...
Üç şeydən qorxmalıyıq: mərhəmətsizdən, ikiüzlüdən, pis əməl törədəndən...
Üç adama əl tutun: xəstəyə, qəribə, ümidsizə...
Üç hakimin hökmündə xəta axtarmayın: qəlbin, yazının, ölümün...
Üç şey səadətin açarıdır: təvazökarlıq, qənaət, ölümü düşünmək...
Üç şeyi sevməyən ruh qəbir kimi qaranlıqdır: ALLAHI, uşaqları, zalım və güclü olmayanlara itaəti..
Dünya üç şeylə cənnət olar: əlində olanı verməklə, bağışlamaqla, hidayət yolunu göstərməklə...
Üç yerdə insan özünü tanıyar: tövbədə, zalımın zülmü altında, son nəfəsində...
Həyatın mənası üç şeydə özünü göstərər: eşqlə birləşən ümiddə, şövqlə edilən ibadətdə, göz yaşı ilə yuyulan mərhəmətdə...
Üç cür insan ALLAHI görməklə müjdələnər: saf qəlblilər, gecənin qaranlığında
günəşi kəşf edənlər, ölümlə birlikdə yaşayanlar...
İnsanlar arasında özünü dərk edənlər üçdür: küləyi belə incitməyənlər, adlarını söyləməkdən utananlar,
insanlara qarşı xoş niyyətli olanlar