Gedərkən yoxluğa....
Gedərkən yoxluğa…
Gecənin ən yetim saatları….
Və şəhər bütün işıqlarını yoxluga bağlayır dirhəm dirhəm,
Mən qaraya bir azda gecəyə çalan otağımda,
düşüncələrimin pirat gedişindəyəm, hüznün səssizliyində..
Başdan aşağı sözlər tökülərkən bədənimdən, beynim düşünər bütün acizliyiylə
Və
ayaqlarım getməyə başlar, boza bir az da qaraya çalan dar otağımda…..
Üzümü cırmaqlayarkən susqunlarımın əzikliyi,
Kürəyinə alar aciz bədənim kiçik intiharlarımı bütün soyuqluğuyla
və başdan aşagı qırmızılıqlar
tökülər damarlarımdan, soyuqluğunda qalaram həyatın, tam ortasında…..
düşürəm
Yaşıla bir azda maviyə çalan otağımda….
Addım-addım cilpaq düşüyürəm
ciyərim nikotin həbsliyində
bilirəm bu son
tüstü qırmızıya çalacaq bəlkə də orada qalacaq…
Düşünərkən ölürəm, ən intihar yerindəyəm ağılımın…
sonradan gələn beş para etməz xoşbəxtliklər kimi, sonradan gedirəm….
Bir otaq dolusu qışqırıq içərisində..
ah!! bir uzansam bu pəncərəyə, qışqıracaq nə çox şeyim var halbuki…
ah bir qalxsam…
Həyat artıq sənə susuzluğunda susuram və indi çox
uzagam…
Artıq qələm avara kağızın üstündə, kağız qələmə soyuq, qələm kağıza
və məndə bu döyüşün tam orta yerində, can verirəm kimin uğurunda…
dibdəyəm və artıq suya yazıram..
Bulanıqlığında bölürəm həyatı
''Və o an gəlir…. paldır küldür yıxılar bütün buludlar'' göz uclarımda
və uzaqdan o çox sevdigim mahnı gəlir qonar dilimin ucuna; otağım əhəng tutmur.. otağım əllərimdən də tutmur xülyalarımdan da..
klassik bir film şeridi keçmişində qalıram həyatın,
yavaş yavaş
beynim müflisləşmədən gözlərəm bağlanmağa başlayır
Ölən peşman ölərmiş amma çox gec….
üşüyürəm və burada ölürəm, həyatın tam orta yerində
ölürəm...
Tərcümə etdi: SOLEDAD
