Sadəcə zamanı gəldiyində vazkeçməyi bildim, o qədər!
Nə hesabını verə bilməyəcəyəm... bir günüm oldu
nə də vicdanımı ləkələyən bir keçmişim...
Nə hiss etdimsə onu söylədim , onu yaşadım...
Yaşadığım bir tək andan belə peşmanlıq duymadım
Əsla kaşkilərim olmadı...
Heç bir zaman özümlə vicdan məhkəməsi etmək məcburiyyətində qalmadım..
Qarşıma bəzən gerçək üzlər, bəzən saxtalar çıxdı amma olsun ...
mən yenə yalnız hisslərimlə yaşadım..
Əsla sevmədiyim birinə səni sevirəm demədim ,
ya da əsla birini sevərkən qarşılığını gözləmədim...
Dostluğuma dəyər biçmədim, sevgimə isə heç bir zaman sərhəd çəkmədim...
Sevdimsə sonuna qədər getdim, bitirdimsə öldürsə də həsrəti geriyə dönmədim...
Bəzən çox qırıldım , bəzən bəlkə də qırdım...
Amma səhv insana məxsusdur dedim..
Bağışladım, üzr istədim..
Kimiləri birdən çox qırdılar ürəyimi amma mən onları yenə də bağışladım..
Onlar bəlkə məni safla mühakimə etdilər.
Bəlkə də içdən içə hiyləgərcə güldülər...
Amma əsl unutduqları bu idi...
Mən aldanmadım...
Aldanan hər vaxt özləri oldular amma bunu anlaya bilmədilər...
Bir insan itkisinin nə olduğu bilmədikləri üçün...
İtirmək onlar üçün bir vərdiş halına gəldiyi üçün......
Halbuki mən heç insan itirmədim...
Yalnız zamanı gəldiyində imtina etməyi bildim o qədər..
nə də vicdanımı ləkələyən bir keçmişim...
Nə hiss etdimsə onu söylədim , onu yaşadım...
Yaşadığım bir tək andan belə peşmanlıq duymadım
Əsla kaşkilərim olmadı...
Heç bir zaman özümlə vicdan məhkəməsi etmək məcburiyyətində qalmadım..
Qarşıma bəzən gerçək üzlər, bəzən saxtalar çıxdı amma olsun ...
mən yenə yalnız hisslərimlə yaşadım..
Əsla sevmədiyim birinə səni sevirəm demədim ,
ya da əsla birini sevərkən qarşılığını gözləmədim...
Dostluğuma dəyər biçmədim, sevgimə isə heç bir zaman sərhəd çəkmədim...
Sevdimsə sonuna qədər getdim, bitirdimsə öldürsə də həsrəti geriyə dönmədim...
Bəzən çox qırıldım , bəzən bəlkə də qırdım...
Amma səhv insana məxsusdur dedim..
Bağışladım, üzr istədim..
Kimiləri birdən çox qırdılar ürəyimi amma mən onları yenə də bağışladım..
Onlar bəlkə məni safla mühakimə etdilər.
Bəlkə də içdən içə hiyləgərcə güldülər...
Amma əsl unutduqları bu idi...
Mən aldanmadım...
Aldanan hər vaxt özləri oldular amma bunu anlaya bilmədilər...
Bir insan itkisinin nə olduğu bilmədikləri üçün...
İtirmək onlar üçün bir vərdiş halına gəldiyi üçün......
Halbuki mən heç insan itirmədim...
Yalnız zamanı gəldiyində imtina etməyi bildim o qədər..
Tərcümə etdi: SOLEDAD
