Həyatımızdakı niyələr heç zaman bitməz!
Həyat niyə belə qəribədir?...Nə üçün daima niyə bu belə oldu? deyə suallarla qarşilaşiriq?...Axi niyə?...Mən daima boyumdan böyük cümlələr qururam...Sonra düşünürəm...Doğurdanmi mən bu qədər güclü,inadkar və hər şeyi əlimin tersi ilə itəcək qədər qürurlu bir qizaaam???Hə qürurluyam...Amma bilirəm ki bu dəfə həyatimin ən böyük tərsliyini edirəm...Özümdən,həyatimdan,varliğimdan daha çox sevdiyim bir qəlb sahibini əlimin tərsiylə itirəm...Sevgisinə,isdi nəfəsinə Ehdiyacim olduğu halda...Deyəsən mən onsuz yaşamaği,əllərinə toxunmadan,sevgi dolu baxişlarina həsrət qalmagi örgənmişəm zamanla...Daha doğrusu sən örgətdin zamanla...Həyat öyrətdi...
Niyə belə oldu GÜLÜM?...Niyə məni sənsizliyə alişdirdin.Niyə səni çox sevdiyim bildiyin halda qəlbimi qirdin?...Niyə daima nə etsən bağişlayacam səni,sənsiz ölərəm,heç vaxt səndən ayrila bilmərəm deyə düşündün ki???...NİYƏƏƏƏƏƏ...
Bax indi necə bağişlasin bu lənətə gəlmiş qəlib səni?...Bir bağişlasaydi bu qelbim,silib atsaydi yaşanan en pis anlari...Qaçaraq gələrdim sənə...Arxamda milyon qəlbi sindirmali olsaydimda gələrdim...Sənə gəldiyim gün son nəfəsim olsa belə yenə qaçaraq gələrdim,bicə anliqda olsa görə bilmək üçün səni,toxuna bilmək üçün əllərinə...Amma BAĞİŞLAMİR qəlbim...BAĞİŞLAMİR!...
Yorulmuşame Gülüm...Suallar içində boğuluram artiq,Hər gecə dərin bir ah çəkərək yatiram...Bəzən yuxuma gəl deyə,bəzənsə gəlmə deyə yalvariram...Yoruldum hər yeni gündə insanlarin üzünə yalandan gülümsəməkdən...Yoruldum sənsizlikdən...Qolum qanadim sindi,tükəndim...Bütün sevincim,şiltaqliğim səninlə yox oldu getdi...Mən artiq MƏN olmaqdan çixdim...Kiməm mən???Niyə hələdə yaşayiram...Qəlbim üsyan eliyir...Odunu çox olmuş samavar kimi ele hey qayniyir qəlbim...Gülün idim susuzluqdan soldum.İndi vedrə vedrə su töksələrdə xeyri yoxdu Gülüm...İnan xeyri yoxdu...
Artiq tək bir isdəyim var ALLAHDAN,daima xoş xəbərin gəlsin qulagima,Sen yaşa sağ salamat,mənə sənin varliğinda bəs edər...Nə qədər uzaq olsaqda bəs edər inan Gülüm...Bilirsən?...Daima sənsiz yaşaya bilmərəm deyə düşünərkən düz düşünürdün...Mən sənsiz yaşamiram...Səni həyatimdan sildiyim gün Özümüdə bu həyatdan SİLMİŞDİM...
Niyə belə oldu GÜLÜM?...Niyə məni sənsizliyə alişdirdin.Niyə səni çox sevdiyim bildiyin halda qəlbimi qirdin?...Niyə daima nə etsən bağişlayacam səni,sənsiz ölərəm,heç vaxt səndən ayrila bilmərəm deyə düşündün ki???...NİYƏƏƏƏƏƏ...
Bax indi necə bağişlasin bu lənətə gəlmiş qəlib səni?...Bir bağişlasaydi bu qelbim,silib atsaydi yaşanan en pis anlari...Qaçaraq gələrdim sənə...Arxamda milyon qəlbi sindirmali olsaydimda gələrdim...Sənə gəldiyim gün son nəfəsim olsa belə yenə qaçaraq gələrdim,bicə anliqda olsa görə bilmək üçün səni,toxuna bilmək üçün əllərinə...Amma BAĞİŞLAMİR qəlbim...BAĞİŞLAMİR!...
Yorulmuşame Gülüm...Suallar içində boğuluram artiq,Hər gecə dərin bir ah çəkərək yatiram...Bəzən yuxuma gəl deyə,bəzənsə gəlmə deyə yalvariram...Yoruldum hər yeni gündə insanlarin üzünə yalandan gülümsəməkdən...Yoruldum sənsizlikdən...Qolum qanadim sindi,tükəndim...Bütün sevincim,şiltaqliğim səninlə yox oldu getdi...Mən artiq MƏN olmaqdan çixdim...Kiməm mən???Niyə hələdə yaşayiram...Qəlbim üsyan eliyir...Odunu çox olmuş samavar kimi ele hey qayniyir qəlbim...Gülün idim susuzluqdan soldum.İndi vedrə vedrə su töksələrdə xeyri yoxdu Gülüm...İnan xeyri yoxdu...
Artiq tək bir isdəyim var ALLAHDAN,daima xoş xəbərin gəlsin qulagima,Sen yaşa sağ salamat,mənə sənin varliğinda bəs edər...Nə qədər uzaq olsaqda bəs edər inan Gülüm...Bilirsən?...Daima sənsiz yaşaya bilmərəm deyə düşünərkən düz düşünürdün...Mən sənsiz yaşamiram...Səni həyatimdan sildiyim gün Özümüdə bu həyatdan SİLMİŞDİM...
