Bəzən həyatımın yuxu oLmasını istəyirəm...Qorxduğum an ayılmaq üçün
Sanki bir keçmişimiz varmış kimi ümid etmək və unutmaq nə qədər çətinmiş...Hər dəfə adını eşidəndə hələ qəribə bir sevinclə gülərkən,Nə qədər də çətinmiş səni ürəyimdən atmaq...İndi unutmağa çalışıram səni..Artıq ürəyimin bir parçası olduğunu bilmək nə qədər də çətinmiş...Nə qədər də çətinmiş sən tamamilə yanımdaykən drıxmaq hər zərrən üçün...Nə qədər də çətinmiş səni ürəyimdən ata bilmək...Zaman keçir, dəqiqə əqrəbi irəliləyir...Nə çətinmiş insanın sevildiyini sanması.. Dırnaqlarıyla qazdığı sevgidə dırnaq qədər dəyərinin olmaması...Bəzi insanlara heç bir zaman daşıya bilməyəcəkləri qədər yük veririk...Məsələn "Dəyər vermək" kimi..Amma açılan yaram bağlanacağına daha da genişlənir...Həyat niyə yenə bu qədər mənasız gəlir? Bütün bu həyatımı qırıq bir budağa bağlandığımı bilmək nə qədər də çətindir...Artıq yuxusuz son gecəmdir bir gün yenə gecənin doğulacağını bildiyim ilk gecəmdir...Sənsiz də yaşamağımın lazım olduğunu bildiyim bir gecəm...Nə qədər də çətinmiş ağlamaq gülməyə bu qədər də çox layiq olarkən!Bir gün yaşayacağım səhər isti olacaq...
Və mən xoşbəxtliklər kimi yaşayacağam
