Dalğalar və sən sevgi deyilən quyuya atdın məni

İlk qarşılaşdığımız an
o səhnə indi gözümün qarşısında
Gülümsəmişdim sadəcə
Sən baxıb gülmüşdün
Əslində ilk gördüyüm insanlara gülümsəməzdim
Gözlərim ..
Amma səni bilmirəm
Bunun adı eşq deyildi ...
Dalgalar və sən sevgi deyilən quyuya atdın məni
Əslində peşman deyildim
ürəyimdəki i səndən
Amma məni vurduğun sahildə sən də buraxdın .
Bu sahildə qalmalıydıq
Olmadı ..
Edə bilmədim qala bilmədik biz birlikdə qala bilmədik
Dərhal mi bezdik ..
Nə yaşamışdıq axı..
Biz birlikdə yemək saatlarını paylaşdıq
Bəlkə həsrətlə gözlədik saatın 12:00 vurmasını
Amma , biz birlikdə edə bilmədik
Necə bir qürur du ....
Peşmanlıq ... Son cümlələrimə oldu
Biz səninlə bacarmadıq.
Biz bu qədər qorxaqdıqmı
Nə sən mənim yollarımda işıq oldun
Nə də mən sənin yollarında ışıqdım ;
Bir uşaq kimi idik
Eyni yerdə ..
Sən və mən olmaz onsuz da amma ; burax olduğun yerdə qal !
Ora tərtəmiz bir göl kimi
Orada həmişə qal..