Cem Adrian`dan..(4)

Her vedanın ardında bir bekleyeni vardır kimsenin bilmediği
Ve her gözyaşının altında bir dua kimsenin duymadığı.....

Çevir gökyüzüne başını.
Bakma arkana!
Daha sert basa basa, daha güçlü!
Anlat bu kara şehrin yollarına ak adımlarınla!

Kar eriyince, beyaz kalır mı gece...

Ben senin hiç bilmediğin bir yere yürüyorum. ...

Bazen biz koşmaya devam etmek istesekte... Hayat dur der.
Bedenin ruha hükmü biraz ağır oluyor.
Biraz dinlenip geri geleceğim....

Bugün susanlar.
Yarın konuşamayacaklar.

Bahar geldi...
Hadi... Sen de gel.

Sen biryerlerde uyumaya çalışırken...
Ben her şeyin ortasında.
Özlüyorum.

Sonra adına müzik denilen bir mucize uzanıyor üzerime geceden.
Elleriyle kulaklarımı kapatıp duyma dünyayı diyor.
Ben yine özlüyorum.

Ve eğer sen artık duymuyorsan... Okumuyor, okuyamıyorsan...
Özlemek "çocuk" ...
Hiçbir şeye yaramıyor.

Aşk kanatları keskin bir kelebektir avuçlarımızda çırpınıp duran...
Salarsak gider...
Tutarsak keser...

Bu bir yangın! Tam ortasına daldım!
Her yer ateş! Ben ortasında kaldım!

Sanki ilk kez seven bir çocuk gibi...
Seni sevdim...

Sessizce vurulur...
Sessizce kanarım...

Herkes yine sever...
Aşkı hep affeder...
Biraz umut sürersen tüm yaralar geçer.

Bul beni...
Kayboldum gözlerinde