▲Kahraman Tazeoğlu▼ sözləri...{2}

◆Yokluğunun iki yakasını bir araya getirip; Varlığını ilikler misin ömrüme..

◆Gelişi güzel ayrılıklardı benimki.. Senin kadar esaslı, hiç gitmedim senden.

◆Gözyaşların süzülüyor saçlarına doğru. Her bir damla dağlıyor beni. Bin parçaya ayrılmış bedenimin tek bir parçası bile dokunamıyor sana. Öyle uzağındayım ki.

◆Aklım kara kış ellerim seni üşüyor bugün günlerden soğuk..

◆Şimdiyi yok saymak, yarını ertelemek ve fotoğrafların sınırlı karelerinde, sen’li dünleri yaşamak da, yalnızca, yalnızken yapılacak akıl karı bir deliliktir ve delilik, yalnızlığın en yalın tanımıdır!

◆Anne bak yine terli terli aşk içtim. Ateşim düşmüyor yarin yüreğine.

◆Diyorlar ki küsme aşka daha kimler gelecek kimler geçecek
Bilmiyorlar ki en son giden herşeyimi götürdü..
Bilmiyorlar ki en son giden daha sonra gelecekleri bile götürdü..

◆Aramadığın yerlerde olmayı seçiyorum nedense. Karşılaşma ihtimalimizin olmadığı… Olamayacağı… İlk ışıktan sağa dönüyorum hep. Senden değil, seninle karşılaşmaktan korkuyorum

◆Öldüm ulan ölmekten! Kapatsana gözlerimi.

◆Siz bayım… Evet siz… Benimsiniz(!)

◆Elbette unuturum sonunda
en fazla bir mevsim ağlarım
alışırım yalancı baharlara
ama
yine de
biri beni kandırsın yokluğunda…
ne desem kar yağıyor

◆Hiç kimsenin iyi gelmediği yerden sarıyorsun yaralarımı. Hiç kimsenin dokunamadığı yerden kanatıyorsun sonra.

◆Sana diyorum sevgili. Öle-mez-sin.
Kendini öldürmene izin veremem.
Sendeki “ seni “ öldürebilirsin lakin sendeki beni öldü-re-mez-sin
Çünkü ben sana “ hayat “ dedim.
Çünkü ben sana “ umut “ dedim.

◆Çok vagonlu bir trende her istasyonda yeniden başlayan çok seferli bir yolculuktur yalnızlık! Yalnızlık sana gelirken yolları günlerin ardında bitirmek; senden giderken yollarda “ömrümü” bitirmektir

◆Eğer insan unutmak istemezse, bir günü bile hatırlar on yıl sonra… Ve unutmak isteyen, bir günde unutur on yılı…

◆Anladım ki: herkesin kendine göre bir boşluğu var, anladım ki her boşluk bir başkasının ki ile dolar

◆Yolumdan dönemediğim için değil, seninle hiçbir yolda yürüyemeyeceğimi bildiğim için gidiyorum. Yeryüzünün bütün aşkları senin ve beni unutabilirsin!

◆İnsanın içi ağrır mı hiç? Ağrıyor işte…

◆Beş dakika daha ”kal”. biraz seveyim sonra ben giderim yemin ederim.

◆Sevdiğim bütün yüzleri üst üste koyduğumda bile onun yüzü kadar güzel bişey çıkmıyordu ortaya.

◆Biliyorum “yarın yeni bir gün doğacak” hikayeleri, inananı kanatır ancak. O yüzdendir sadaka vaatlere tenezzül etmeyişim..