Karmaşıklık..
İnsan bazen kendini kötü hissediyor durduk yere.Bir sebebi yokken tüm olumsuzluklar çöküveriyor üzerine.Bu saatte öyle duyguların içine hapsolmuş durumdayım bende.Hayat zor.Getirdikleri,getirdiği gibi de götürdükleri oluyor.Bazen koyuyor işte insana.
Zamansız bir şekilde hayatınıza birinin girmesi dünyadaki en güzel şeylerden biriyken,ona ulaşamamak şüphesiz ki en berbat şeylerden biridir.Bilirsiniz o orada bir yerlerdedir,ama yanında sizin olmanız gerekirken başkası vardır.Sizin kurduğunuz hayalleri başkası yaşıyordur o an.
Birini görüyorsunuz.Tamam işte bu doğru kişi dedikten sonra hiçbir şey olmuyor ya, o cidden acı veriyor.Bakıyorsunuz,siz onu görüyorsunuz ama o sizin yanınızdan öylece geçip gidiveriyor.Sadece bakmakla yetinmek kötü.Ona bir başkasının sizin gözünüzle bakması ve o bakışların karşılık bulmasını görmek daha da kötü.
Tüm bu karmaşanın,çelişkilerin içinde insan dostlarını da seçiyor.Kim yanındaysa saatlerce onu anlatmanı,onun yüzünden saatlerce ağlamanı kim çekip, kim teselli verip destek oluyorsa sana önem kazanıyor gözünde.Bazen insanın yeter artık bu kadar bahsetmek istemiyorum dediği anlarda bile öyle insanlar ses çıkarmadan dinliyor çünkü.
Sevmek gerçekten gece onun hayaliyle yatıp, onun hayaliyle kalkmak mı?Sanırım artık gidip yatmalıyım çünkü saçmalıyorum..
Ve ben işte bu aralar aynen böyleyim.
Ve ben işte bu aralar aynen böyleyim.
