Çox tərifləmək uşaqlara mənfi təsir edir
Hollandiyanın Amsterdam Universitetindəki elm insanlarının, 7-11 yaş arası uşaqlara istiqamətli etdikləri araşdırmaya görə, ana-atası tərəfindən davamlı olaraq təriflənən uşaqların, "Narsist" olma riskini artırdığını ortaya qoyur.
Psixiatr Dr. R. Səbri Yurdakul, uşaqları təqdir etməyin və onların müsbət xüsusiyyətlərini önə çıxarmanın gözəl olduğunu, onun özünə inamını artıran bir davranış olduğunu söylədi.
Dr. Yurdakul bu açıqlamalar verdi: "Sevilən və təqdir edilən uşaq özlərini daha yaxşı hiss edərlər," Mən edə bilərəm, bacara "deyərək fərqli mövzularda sınaq cəsarətini göstərirlər və edə bilmərəm, edə bilmərəm deyə düşünmədikləri üçün geri çəkilməz.
Ancaq hər işdə olduğu kimi tərif mövzusunda da həddindən artığa gedildiyində tərs təpər, bu səfər içi boş bir inamla öz dəyərini şişirdib digər insanları kiçik görərək Narsistik bir şəxsiyyət quruluşu göstərərlər.
"Mən ağıllıyam, ağıllı insanların müvəffəqiyyətli olması üçün dərs işinə ehtiyac yoxdur" deyərək dərs işləməyə, bir yerə qədər zəkası ilə müvəffəqiyyətli olsa da zəkanın yetmeyip işin lazım olduğu vəziyyətlərdə isə performansları düşdüyü üçün uğursuz olacaqlar "dedi.
"Uşaqlarınızın zəkasına deyil davranışlarına fikir verin"
Psixiatr Dr. R. Səbri Yurdakul, bu araşdırma kimi bir başqa araşdırmada da zəkası təriflənən uşaqlarla, iş səyi təriflənən uşaqların müqayisə ifadə edərək, iş səyi təriflənən uşaqların daha müvəffəqiyyətli olduğunu, zəkası təriflənən uşaqların isə müvəffəqiyyətinin daha geridə qaldığını söylədi.
Bunun da səbəbinin zəkanın bir yerə qədər çatıb bir yerdən sonra qeyri-kafi qalması olduğunu, bununla birlikdə təriflənməsi isə səyi artırıcı xüsusiyyətinin olduğunu və səyin artaraq davam etdiyini ifadə etdi.
Hər şey dozasında olmalıdır
Psixiatr Dr. R. Səbri Yurdakul tərifin zəka, gözəllik, qabiliyyətlər mövzusunda ola biləcəyini ifadə edərək belə söylədi: "tərif özünə inam artırıcı təsiri vardır. Ancaq bu təsir müəyyən bir yerə qədər müsbət təsir edərkən bir yerdən sonra bu təriflərin doğruluğu mövzusunda uşaqlarda qayğılar başlamaqdadır.
Bu qayğıları doğru çıxaran təcrübələr də olsa bu səfər əks təsir yaratmaqda və özünə inam itkisi yaşanır.
Məsələn musiqiyə qabiliyyəti olduğunu düşündüyümüz uşağımız bu qabiliyyəti çox dəstəkləndiyini bir müddət uğurlar əldə edəcək bir müddət sonra isə "Ya müvəffəqiyyətsiz olsam, ya kəslər bəyənməzsə" deyərək qayğı eşidib musiqi aləti çalmaq istəməyəcək.
Psixiatr Dr. R. Səbri Yurdakul, uşaqları təqdir etməyin və onların müsbət xüsusiyyətlərini önə çıxarmanın gözəl olduğunu, onun özünə inamını artıran bir davranış olduğunu söylədi.
Dr. Yurdakul bu açıqlamalar verdi: "Sevilən və təqdir edilən uşaq özlərini daha yaxşı hiss edərlər," Mən edə bilərəm, bacara "deyərək fərqli mövzularda sınaq cəsarətini göstərirlər və edə bilmərəm, edə bilmərəm deyə düşünmədikləri üçün geri çəkilməz.
Ancaq hər işdə olduğu kimi tərif mövzusunda da həddindən artığa gedildiyində tərs təpər, bu səfər içi boş bir inamla öz dəyərini şişirdib digər insanları kiçik görərək Narsistik bir şəxsiyyət quruluşu göstərərlər.
"Mən ağıllıyam, ağıllı insanların müvəffəqiyyətli olması üçün dərs işinə ehtiyac yoxdur" deyərək dərs işləməyə, bir yerə qədər zəkası ilə müvəffəqiyyətli olsa da zəkanın yetmeyip işin lazım olduğu vəziyyətlərdə isə performansları düşdüyü üçün uğursuz olacaqlar "dedi.
"Uşaqlarınızın zəkasına deyil davranışlarına fikir verin"
Psixiatr Dr. R. Səbri Yurdakul, bu araşdırma kimi bir başqa araşdırmada da zəkası təriflənən uşaqlarla, iş səyi təriflənən uşaqların müqayisə ifadə edərək, iş səyi təriflənən uşaqların daha müvəffəqiyyətli olduğunu, zəkası təriflənən uşaqların isə müvəffəqiyyətinin daha geridə qaldığını söylədi.
Bunun da səbəbinin zəkanın bir yerə qədər çatıb bir yerdən sonra qeyri-kafi qalması olduğunu, bununla birlikdə təriflənməsi isə səyi artırıcı xüsusiyyətinin olduğunu və səyin artaraq davam etdiyini ifadə etdi.
Hər şey dozasında olmalıdır
Psixiatr Dr. R. Səbri Yurdakul tərifin zəka, gözəllik, qabiliyyətlər mövzusunda ola biləcəyini ifadə edərək belə söylədi: "tərif özünə inam artırıcı təsiri vardır. Ancaq bu təsir müəyyən bir yerə qədər müsbət təsir edərkən bir yerdən sonra bu təriflərin doğruluğu mövzusunda uşaqlarda qayğılar başlamaqdadır.
Bu qayğıları doğru çıxaran təcrübələr də olsa bu səfər əks təsir yaratmaqda və özünə inam itkisi yaşanır.
Məsələn musiqiyə qabiliyyəti olduğunu düşündüyümüz uşağımız bu qabiliyyəti çox dəstəkləndiyini bir müddət uğurlar əldə edəcək bir müddət sonra isə "Ya müvəffəqiyyətsiz olsam, ya kəslər bəyənməzsə" deyərək qayğı eşidib musiqi aləti çalmaq istəməyəcək.
