Ananın sevgisi

Bir gün bir mələyi cənnətdən

dünyaya göndərirlər... Dünyadan bizə

tükənməyən və ən gözəl olanı gətir deyə.Mələk

bütün gün gəzdi düyanı, cənnətə qayıtmağa

hazırlaşanda bir gül bağının üstündən

uçurdu.Həmin bağdaki, güllərin ətri onu cəlb edir. Bağa enir və Mən bu güllərdən cənnətə

aparacağam deyir, bu güllər o qədər gözəl və

ətirlidir ki, dünyada ən gözəl şey bu güllərdir deyə

düşünür.Gülləri götürüb qanad çalıb qalxanda elə

bu an çəmənlərin içində bir körpə görür. Uşaq öz

təbəssümü ilə anasının gözlərinə baxır.Gözlərində ki qığılcım və üzündəki təbəssüm o qədər gözəldir

ki, Mələk yox yoxxx bu çox gözəldir mən bu

körpənidə cənnətə aparacağam deyir.Körpənin

yanına gələndə Anasının ona baxışlarını anasının

ona olan sevgisini görür və dəhşətə gəlir.yox

yooxx Ananın körpəsinə olan sevgisi çiçəklərdən və körpənin təbəssümündəndə çox idi.Mən

ananıda cənnətə aparacağam deyir mələk.Həm

gülləri, həm körpəni həm də ananı götürüb gəlir

cənnətə.Cənnətin qapısına çatanda bir anlıq

gətirdiklərinə baxmaq istəyir Mələk.Görür, güllər

solub, körpə isə daha gülmür, itib üzündəki sevinc, gözlərindəki nur.amma Ananın körpəsinə olan

sevinci bütün gözəllikləri ilə yerində idi. Onun

sevgisi zərrə qədər azalmamış, tükənməz hisslər

olaraq sevinc bəxş edirdi.Bunu görən Mələk Ananı

götürüb cənnətə girir və bütün mələkləri başına

toplayıb deyir: - Dünyada olan, heç vaxt tükənməyən və cənnət qədər gözəl olan tək şey

ANANIN SEVGİSİDİR....!!