DiaLoq :)
-Salam.
-Necəsən?
-Mənəm də. Sən necəsən?
-Sənsən də....
-Haralardayıq?
-Antaliyada, dəniz sahilində...
-Payızda?
-Payızda.
-Məni də aparmısan?
-Səni də gətirmişəm.
-Payızda.
-Payızda.
-Neynirəm orada?
-Neynəmirsən ki...
-Lütfən burax nə istəyirəm eləyim.
-Dəlisən, səni özbaşına buraxmaq olar?!
-Bəs deyirdin dəlinəm sənin?
-Hə, dəlimsən mənim. Onsuzda sözümə baxmırsan. Bəs sən hardasan ?
-Marsda.
-Marsda?
-Hə, Marsda.
-Məni də aparmısan?
-Səni də gətirmişəm.
-Neynirik?
-Yarım saatdır nəfəs nəfəsəyik.
-Yaxşı, yenə başlama..
-Ciddi deyirəm.
-Küçənin ortasında?
-Yox, əşşi...
-Bəs harda? Marsda ki, ev yoxdur...
-Marsda heç küçə də yoxdur.
-Hələ çox dayanacağıq belə?
-Çıxış yolu tapanadək.
-Nə baş verib?
-Heç, sənin skafandırın qırılıb, ikimiz mənim balonumdakı bir udumluq
havanı bir birimizə ötürərək nəfəs alırıq.
-Birinci kim öləcək?
-Əlbəttə mən...
-Ağlayanın olsun, yəni...
-...Burda nə var ki?
-Deyirəm də, həmişə çətin anlarında lazım oluram sənə...
-Niyə başqa vaxtlar da lazım olacaqsan...
-Nə vaxt?
-Səbirli ol. Qoy bu sevdalarla qurtarım, səni də sevəcəm...
-O zaman qocalmış olacağıq.
-Qocalıqda zaman daha cavan görünür. Oturub birlikdə baxarıq...
-Niyə indi yox?
-Səni axıra saxlayıram.
-Niyə?
-Həyat yoldaşı da vətən kimidir. Nə qədər gəzirsən gəz, öləndə onun yanına qaçırsan
-Necəsən?
-Mənəm də. Sən necəsən?
-Sənsən də....
-Haralardayıq?
-Antaliyada, dəniz sahilində...
-Payızda?
-Payızda.
-Məni də aparmısan?
-Səni də gətirmişəm.
-Payızda.
-Payızda.
-Neynirəm orada?
-Neynəmirsən ki...
-Lütfən burax nə istəyirəm eləyim.
-Dəlisən, səni özbaşına buraxmaq olar?!
-Bəs deyirdin dəlinəm sənin?
-Hə, dəlimsən mənim. Onsuzda sözümə baxmırsan. Bəs sən hardasan ?
-Marsda.
-Marsda?
-Hə, Marsda.
-Məni də aparmısan?
-Səni də gətirmişəm.
-Neynirik?
-Yarım saatdır nəfəs nəfəsəyik.
-Yaxşı, yenə başlama..
-Ciddi deyirəm.
-Küçənin ortasında?
-Yox, əşşi...
-Bəs harda? Marsda ki, ev yoxdur...
-Marsda heç küçə də yoxdur.
-Hələ çox dayanacağıq belə?
-Çıxış yolu tapanadək.
-Nə baş verib?
-Heç, sənin skafandırın qırılıb, ikimiz mənim balonumdakı bir udumluq
havanı bir birimizə ötürərək nəfəs alırıq.
-Birinci kim öləcək?
-Əlbəttə mən...
-Ağlayanın olsun, yəni...
-...Burda nə var ki?
-Deyirəm də, həmişə çətin anlarında lazım oluram sənə...
-Niyə başqa vaxtlar da lazım olacaqsan...
-Nə vaxt?
-Səbirli ol. Qoy bu sevdalarla qurtarım, səni də sevəcəm...
-O zaman qocalmış olacağıq.
-Qocalıqda zaman daha cavan görünür. Oturub birlikdə baxarıq...
-Niyə indi yox?
-Səni axıra saxlayıram.
-Niyə?
-Həyat yoldaşı da vətən kimidir. Nə qədər gəzirsən gəz, öləndə onun yanına qaçırsan
