Xoşbəxtlik illəri
Bu gün payızın geridə qaldığını hiss etdim.Günəşin yay fəslinə doğru işıqlandığı bəlli olur artıq.Həyat fəlsəfəsmizdə bizimlə birgə bu fəsil istirahət edəcək. Payızın sıxıntılarını geridə qoyub,baharın xoş çağına doğru irəlləyəcəyik...
- Gecə gizlənqaç oynayıb,gizlin yerlərdə ümidlə gözləmək. O vaxtlar zamanda dayanıb,bizi izləyərdi.Necədə gözəl idi,İlahi.Əlimizdə nə telofon nədə planşet var idi. Sadəcə gülüşlər və əvəz olunmaz oyunlar. Hələ onda uşaq idim,bir əlimdə pomidor bir əlimdə çörək.Nə utanmaq,hansı qürur?
- Geyimimiz eyni idi sanki,aramızda üstünlük təbəqəsi olmazdı. O zaman varlı,kasıb yox idi,bəlkədə vardı, biz hiss etmirdik. Ən varlı anlarımız idi,sevgi,bölüşmək və inanmaq. İnanmazdım böyüdükcə,oyunlar prablemlərlə, gülüşlər saxtalıqlarla, inamımız nifrətlə əvəz olunar.
- Kimlərə dönmüşük biz?!
"Uşağlığını unudan bir insanın,tək xatırlaya biləcəyi şey 'bədbəxtlikdir".
-Evdə işıqlar sönəndə,adlardan ibarət oyunlar oynuyardıq. Hər kəsi eyni bilib,eyni səviyyədə məhəbbət bəsləyərdik. TRT1-idi mənim fovarit kanalım. Öz kanallarımızdan başqa bircə bu kanal idi xarici adlanan. Pulunda öz dəyəri var idi, dəyərini itirən heçnə yox idi,bəlkədə var idi,amma biz heçnəyi dəyərsizləşdirmirdik.
Zaman bizi dəyişdirdi yoxsa doğma küçələr?
Anlaya bilmirəm,fərqi hiss etdikcə təəssüflənirəm. Uşaqlıqda kim olmuşuq biz? Yuli sezar ? Yoxsa həqiqi insan?
- O vaxt etdiyimiz səhvlər,indiki düzlərimizdən daha dəyərli idi. Göz yaşı, yıxıldığımız daşların ağrısından əmələ gəlirdi,indiki aldanışların qurbanı olmaqdan fərqli. O vaxt köhnnə bir radiom varıydı,ordan dinləyirdim xoşbəxtliyi. Bir mahnını sonacan dinləmək üçün çəkdiyim əziyyətlərin bəhərəsi daha mükəmməl idi,nəin ki,indiki mahnıları bircə toxunuşla dinləmək. Adım kimi əminəm, tək mən deyildim bu gözəllikləri görən. Fərq etməzdir qız ya oğlan.Söhbət oyundan gedirdisə biz bir komandaydıq.
- İndi ki zamanda ən güvəndiyimiz bir insan,üzümüzə gülüb arxadan ilişdirdiyi zərbə...çox ağırı verir dost.
-"Əgər yaşaya bilmisinizsə uşağlığınızı,deməli nə vaxtsa cənnətin sakini olmusunuz."
Müəllif:Süleyman Əliyev.
- Gecə gizlənqaç oynayıb,gizlin yerlərdə ümidlə gözləmək. O vaxtlar zamanda dayanıb,bizi izləyərdi.Necədə gözəl idi,İlahi.Əlimizdə nə telofon nədə planşet var idi. Sadəcə gülüşlər və əvəz olunmaz oyunlar. Hələ onda uşaq idim,bir əlimdə pomidor bir əlimdə çörək.Nə utanmaq,hansı qürur?
- Geyimimiz eyni idi sanki,aramızda üstünlük təbəqəsi olmazdı. O zaman varlı,kasıb yox idi,bəlkədə vardı, biz hiss etmirdik. Ən varlı anlarımız idi,sevgi,bölüşmək və inanmaq. İnanmazdım böyüdükcə,oyunlar prablemlərlə, gülüşlər saxtalıqlarla, inamımız nifrətlə əvəz olunar.
- Kimlərə dönmüşük biz?!
"Uşağlığını unudan bir insanın,tək xatırlaya biləcəyi şey 'bədbəxtlikdir".
-Evdə işıqlar sönəndə,adlardan ibarət oyunlar oynuyardıq. Hər kəsi eyni bilib,eyni səviyyədə məhəbbət bəsləyərdik. TRT1-idi mənim fovarit kanalım. Öz kanallarımızdan başqa bircə bu kanal idi xarici adlanan. Pulunda öz dəyəri var idi, dəyərini itirən heçnə yox idi,bəlkədə var idi,amma biz heçnəyi dəyərsizləşdirmirdik.
Zaman bizi dəyişdirdi yoxsa doğma küçələr?
Anlaya bilmirəm,fərqi hiss etdikcə təəssüflənirəm. Uşaqlıqda kim olmuşuq biz? Yuli sezar ? Yoxsa həqiqi insan?
- O vaxt etdiyimiz səhvlər,indiki düzlərimizdən daha dəyərli idi. Göz yaşı, yıxıldığımız daşların ağrısından əmələ gəlirdi,indiki aldanışların qurbanı olmaqdan fərqli. O vaxt köhnnə bir radiom varıydı,ordan dinləyirdim xoşbəxtliyi. Bir mahnını sonacan dinləmək üçün çəkdiyim əziyyətlərin bəhərəsi daha mükəmməl idi,nəin ki,indiki mahnıları bircə toxunuşla dinləmək. Adım kimi əminəm, tək mən deyildim bu gözəllikləri görən. Fərq etməzdir qız ya oğlan.Söhbət oyundan gedirdisə biz bir komandaydıq.
- İndi ki zamanda ən güvəndiyimiz bir insan,üzümüzə gülüb arxadan ilişdirdiyi zərbə...çox ağırı verir dost.
-"Əgər yaşaya bilmisinizsə uşağlığınızı,deməli nə vaxtsa cənnətin sakini olmusunuz."
Müəllif:Süleyman Əliyev.
